36-"Rüyalardan Kaçılabilir Mi?"

9.5K 591 546
                                    

(Düzenlendi ✅)

🍁Lütfen bol bol yorum yapın, vote verin ve sizi etkileyen cümlelerin olduğu satıra "w.a" yazın. Şimdiden teşekkür ederim. Keyifli okumalar...🍁

36. Bölüm "Rüyalardan Kaçılabilir Mi?"

Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben.
Bir yere gidiyorum.
Delice.
Aklımda sen.

-Özdemir Asaf

Hatırlatma:

Güçsüzlük... Şu an ne kadar güçsüzdüm? Daha beş dakika önce geçmişimde kabuk bağlayan kanayı kanatan adamın göğsüne yaslanıp ağlarken şimdi aramızda bir uçurum görevi gören kapıya sırtımı yaslanmış ağlıyordum.

Kıvanç'ın gittiğine dair bir kaç ses duyduğumda yerden kalkıp kurumaya yüz tutmuş gözyaşlarımı yıkadım. Saat on buçuğu geçmişti. Çok ağladığımdan olsa gerek aşırı uykum vardı. Tam yatağa yatacağım sırada titreyen telefonumu aldım. Bir numara arıyordu. Kimdi bu?

-Alo?

-Ela!

♤ ♤ ♤ ♤ ♤

Duyduğum ses ile gözlerim sonuna kadar açıldı. Yeni durmuş olan göz yaşlarım yeniden akmaya başladı. Dilim adeta lal olmuş, konuşamıyordum.

Ölen biri dirilebilir miyd?

Kalbi duran biri arayabilir miydi?

Nefes almayan biri konuşabilir miydi?

-Benim Ahsen.

-Ahsen?

-Evet.

-AHSEN! Sensin! Şükürler olsun... Ölmüştün ben-ben. Ahsenim... Seninle bende öldüm. Neredesin söyle geleyim yanına?.. Ölüyorum...

Hıçkırıklarımın ardı arkası kesilmezken kelimeleri zor toparlıyordum. Ölmemişti... Köylü kızı ölmemişti...

-Ela, korkma ben iyiyim. Fazla zamanım yok. Seni aradığımı kimse bilmemeli. Seni tekrar arayacağım. Dikkat et.

Yüzüme kapanan telefonla şok geçirdim. Ahsen... O Ahsen'di ama aynı zamanda da değildi.  Ağlamaya başladım tekrar. Mutluluktan ağlıyordum. Hayal kırıklığından ağlıyordum. Ağlıyordum. Üzüntümden, öfkemden... Sadece yere çöküp ağlıyordum.

Ağzıma kapattığım ellerim sesimin çıkmaması içindi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ağzıma kapattığım ellerim sesimin çıkmaması içindi. Kimse duymasın istiyordum sesimi, çaresizliğimi, hıçkırıklarımı. Acılarımı kimse görmesin, kimse bakmasın yaralarıma.

Kanattıkları yaralarımı sarmasınlar. Kanatmasınlar, yara açmasınlar bedenimde...
Silmesinler gözyaşlarımı, ağlatmasınlar.
Toz pembe de olsa yalan söylemesinler, kandırmasınlar.
Öpmesinler kalbimden, acıtmasınlar.
Sevmesinler beni, sevdirmesinler kendilerini...

Peşimdeki Yabancı (+18 / Düzenleniyor) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin