"Sevgili"den öte (TAMAMLANDI)

Gitmek

Karaca bütün gece annesinin yanında uyumuştu. İlk defa ana kucağındaydı karaca azer sabaha kadar salonda onu beklemişti bir de kendi içindeki hesaplaşmalarıyla uğraşmıştı. Savaşın ölümü! Boş yere başlamış bi savaş? Herşey hem de herşey ailesinin dağılması kardeşlerinin ölümü hepsi azerin yüzündendi. Bir de şimdi karaca gerçeklerle yüzleşiyordu hiç kolay değildi biliyordu eli kolundaki yaraya gitti öyle uyuyakalmıştı azer. Fadik sabah uyandığında yanında yatan kıza baktı herşeyi biliyordu artık gözyaşlarına hakim olamamıştı kızın alnından öpüp çıktı. Salonda uyuyan azeri gördü azer ayak seslerini duyunca uyanmıştı annesini beklemiyordu tabii

Azer:ana!
Fadik:günaydın oğlum
Azer:günaydın erken değil mi daha?
Fadik:fiziğe götürecek yılmaz ha geldi
Azer:yılmaz sen kal ben götürürüm anamı
Yılmaz:tamam abi
Fadik hiç itiraz etmedi arabaya bindiler evden uzaklaştılar

Sultan idrisin koltuğunda oturuyordu. Cumali girdi yanına
Cumali:anne?
Sultan:ne oldu?
Cumali:mecburdum diyo başka bişey demiyor
Sultan:anladım
Damla:anne
Sultan:noldu kızım?
Damla:nehir gidiyor
Sultan:nereye?
Damla:bilmiyorum durduramıyoruz
Sultan:geliyorum

Nehir eşyalarını topluyor saadet ve ayşe onu durdurmaya çalışıyordu.
Sultan:hepiniz çıkın ben nehirle konuşucam
Nehir:hiç boşuna zahmet etmeyin ben gidiyorum torun falan da yok aldırıcam ne siz beni tanıdınız ne ben sizi
Sultan:olmaz öyle şey otur konuşalım
Nehir:peki.
Sultan:çok genç yaşta evlendim ben çok sevdim çok aşıktım dört tane oğlumuz oldu iki kere aldatıldım bi de kocamın gayrimeşru çocuğu olmuş oğlumun katili ne biz bildik ne o sonra öğrendik ki düşman dediğimiz evlatlarımın kardeşiymiş ölen evladımın yerine bastım bağrıma darmaduman olduk bi evladım hapiste biri mezarda o topladı bizi güç verdi düşmedim kalktım bu evin eski halini bi görsen cıvıl cıvıl çocuk sesleri akınım akşınımın acarın karacanın heryerden fırlarlardı kocam eve döndüğünde kapıda onlar karşılardı bi de idrisimiz doğdu doğdu da tek başına büyüyor yavrum akın küçüktü ıslahevine girdi acar kollarıma öldü akşınımı zehirlediler bi karacam kaldı o da bize dayanamadı çekti gitti iyi de etti şimdi bu ev öyle ıssız ki nehir senden bi umudumuz yeşerdi bizim bizi umutsuz bırakma
Nehir:yaşadıklarınız için üzgünüm sultan hanım ama ben ömrümü beni istemeyen bi adamla geçiremem
Yamaç:seni istemediğimi nerden çıkarıyorsun?
Nehir:sen benimle dalga mı geçiyorsun ya
Yamaç:nehir
Nehir:sus
Sultan:nehir biraz düşün biraz

Karaca uyanmıştı annesini göremedi yanında saate baktı epey geç olmuştu odadan çıktı yılmazla karşılaştı
Karaca:annem nerde?
Yılmaz:abim fiziğe götürdü gelir bi iki saate sen uyanmayınca ben kahvaltıyı toplamadım gel çay dökeyim yenge
Karaca:zahmet etme yılmaz çıkıyorum ben
Yılmaz:nereye yenge
Karaca:gezmeye yılmaz yokum bi iki gün
Yılmaz:karaca bak abime kızgınsın ama kaçarak
Karaca:kaçmıyorum yılmaz biraz uzaklaşmam lazım güvende olurum merak etme

Karaca ceketini alıp çıktı evden yılma evde dört dönüyordu çünkü abisi gelince ortalık karışacaktı

Karaca alışık olduğu sokaklarda yürüyordu gidebileceği tek yer duygunun eviydi ve oraya gidecekti. Taksiyi çevirdi adresi tarif etti
Duygu soran gözlerle karacaya bakıyordu dün yaşananlardam haberi vardı ama niye çukura dönsündü?
Duygu:karaca?
Karaca:sadece bi kaç gün duygu kafamızı dinlesek?
Duygu:anlatmıyacaksın yanı
Karaca:sanki bilmiyorsun
Duygu:ya kızım biliyorum da niye bu haldesin evinde değilsin
Karaca:benden gizlemiş azer biliyormuş herşeyi
Duygu:nasıl?
Karaca:duydun işte duygu
Duygu:iyi de kızım bu onu haklı çıkarırdı niye gizlesin ki ?
Karaca:bilmiyorum
Duygu:ben biliyorum
Karaca:neden
Duygu:kızım zaten dikilmişti hepsi karşına bi de bunu söylese azer dayanabilir miydin?
Karaca:dayanamazdım galiba