Yılmaz kapıyı açtığında karşılarında dolu gözlerle onlara bakan karacayla karşılaşırlar Yılmaz:karaca! Karaca:Azer Nerede? Yılmaz:yengem sen bizi mi? Karaca:Azer Nerede? Barış:yenge anlatalım gel
Karaca elini duvardan bıraktığı an çöktü dizlerinin üstüne
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Demir:yenge Yılmaz hemen koştu sardı karacayı Yılmaz:sana söz yenge sağ salim getiricem abi sana söz Karaca kardeşine sığınmış gözyaşlarını bırakmıştı Yılmaz:yapma gözünü seveyim ağlama ben beceremedim koruyamadım bizi özür dilerim
Oynanan kapının sesiyle hemen ayağa kalktı karaca gözündeki yaşları sildi Yılmaz:eyvah Barış:ben oyalarım onları hadi yenge gel Karaca:hayır gelmiyorum yılmazla gidiyorum Barış:olmaz yenge Karaca:olur dedim yılmaz sen uç arkadan bekle beni ki beklemezsen vururum seni barış ceylanı gönder bana Barış:yenge ? Abi? Karaca:barış hadi Yılmaz:yengen ne diyosa yap hadi bekliyorum arka tarafta
Karaca odasına girer üzerini değiştirir o sıra da ceylan gelir Ceylan:karaca? Karaca:hazırlan ceylan gidiyoruz soru sorma yolda anlatacağım Ceylan:tamam tamam hemen geliyorum Karaca:ha bi de anneme ne yalam söyleriz onu bul Ceylan odasına gitti saçlarını bağlayıp silahını alıp çıktı. Karacanın yanına tekrar döndü Ceylan:ben hazırım anneme de senin hasta olduğunu söyleriz hastaneye gidiyoruz deriz gerisini idare ederler artık Karaca:tamam Karaca ve ceylan aşağıya indiler karaca eliyle karnın tutuyordu Ceylan:yengem bayağı kötü gıda zehirlenmesi gibi biz hastaneye gidiyoruz haber veririm size Fadik:kızım Karaca:hemen döneriz anne merak etme Ceylan karacayı tutup çıkardı dışarıya Ceylan:allah aşkına ne oluyor? Karaca:abin yok onu bulmamız lazım ceylan hadi Ceylan korkuyla açtı gözlerini bağıracaktı ki karaca eliyle kapadı ağzını Karaca:hadi ceylan Yılmazın beklediği arabaya koştular ikisi de Yılmaz:yenge ben kulübede kalıyordum iki göz ama otelde Karaca:rahat düşünebileceğimiz bi yer olsun yeter yılmaz Ceylan:e abi sizin kullanmadığınız rezidans Yılmaz:doğru oraya gidelim kimse bilmiyor zaten orayı Yılmaz arabadaki sessizliği bozmak için elini radyoya uzattı radyoda çalan şarkının sözleri kalbine saplanıyordu karacanın zar zor aldığı nefesle boğazına takılıyordu "Sende başını alıp gitme ne olur. ne olur tut ellerimi Hayatta hiçbir şeyim az olmadı senin kadar Hiçbir şeyi istemedim seni istediğim kadar Sende başını alıp gitme ne olur. ne olur tut ellerimi" Yılmaz hemen kapattı radyoyu Karaca:açsana yılmaz dinlemek istiyorum Elini cama uzattı camı açtı artık gözyaşları özgürdü bacağında bir el hissetti ceylan da yaşlı gözlerle bakıyordu ona bacağındaki elin üzerine koydu elini sıkıca tuttu dikiz aynasına dikti gözünü yılmaz bakamıyordu karacaya göz göze geldi bi an dikiz aynasında acı bir tebessüm gönderdi karaca güven verdi ona
Ceylanın bahsettiği eve gelmişlerdi Yılmaz:ilk evimiz istanbuldaki Karaca başıyla anladım deyip girdi içeriye bi kaç odalı lüks bi rezidanstı işte
