"Sevgili"den öte (TAMAMLANDI)

Karacanın Yaşadıkları

Flashback
Karaca gözünü açtığında bilmediği bir evdeydi ve yanında annesi vardı yüzü gözü yaraydı kazayı hatırladı hemen karaca
Karaca:anne?
Ayşe:karaca iyi misin?
Karaca:iyiyim anne sen ?
Ayşe:iyiyim iyiyim
Karaca:amcam kerim bebeğim?
Ayşe:sakin ol karaca hepiniz iyisiniz
Karaca:neredeler?
Ayşe:çukur için gittiler azer aradı sen uyurken o da gidecekmiş yardıma amcanlara merak etmesi beni dedi nasıl bir bela bunlar çözemedim dua edelim de kmiseye bişey olmasın hadi açsındır yemek yaptım
Karaca:damla yengem?
Ayşe:babannen gitti onun yanına bilerek dağıttılar bizi
Karaca:anladım azeri arıyacam ama telefonum yok
Ayşe:arama çünkü ortalık fazla karışık o arayacağını söyledi
Karaca:sesini duysam iyi olur
O sıra da çalan kapı sesiyle ayaklandı ayşe yamaç gelmişti
Karaca:amca?
Yamaç yeğenine sarıldı karaca ona sarılmamıştı
Yamaç:geçicek güzelim geçicek
Karaca:yaralısın
Yamaç:evet o yüzden ayaklarına dolanmam gerekiyordu buraya geldim bende
Ayşe:gel hadi geç sende

Bir gariplik vardı bu işte yamaç uyuyordu ayşe de sofrayı toparlıyordu gizlice girdi annesinin kaldığı odaya bulduğu telefonu çıkarıp azeri aradı ama açmadı demek ki gerçekten çok kötü şeyler oluyordu odasına döndü elini karnına koydu

Karaca:merak etme minik kurtuluşum hepsi geçecek hepsi kimseye birşey olmayacak bizim dik durmamız lazım bebeğim acaba babannen ne yapıyor? Onu da arayamadım ki haberi yoktur belki de bizi babanla sanıyordur telaşlandırmayalım şimdi değil mi bende öyle düşünmüştüm

"Kaç gün geçti bilmiyorum kaç gündür burdayım yamaç amcam dışında kimse gelmiyordu o da her gün farklı bi felaketle geliyordu salih amcam vurulmuştu mesela diğerleri iyiydi yani öyle diyordu amcam yatağımdan kalktım minik kurtuluşum büyüdükçe ben daha fazla acıkıyordum gülümsedim mutfağa ilerliyordum ki annemin odasının kapısı açıktı 'annem' o kadar çok ilgileniyordu ki benimle şaşırıyordum gerçekten bebeğime bile sevinmemişti neden böyle yapıyordu ki odasına yaklaştığımda telefonla konuştuğunu duydum

Ayşe:kız hamile tek başıma idare edemem sen de gel

Benden bahsediyordu iyi de neyi idare edemeyecekti telefonu kapattığını görünce hızla uzaklaştım oradan mutfaktan bulduğum elmayı yerken geldi yanıma gülümsedi bana ama gözleri dolu doluydu kesin bişey olmuştu çukura mı? Çukurdakilere mi?

Ayse:oh afiyet olsun ;)
Karaca:teşekkürler
Ayşe:ben biraz bişeyler yapayım diyorum canın bişey istiyormu kek kurabiye?
Karaca:hayır teşekkür ederim anne babam ya da azer aradı mı ya da abim?
Ayşe:abinle konuştum salih amcanın yanındaydı selamları var sana düşünmesin bizi iyiyiz dedi azerde iyiymiş merak etmesin dedi
Karaca:benimle neden konuşmuyorlar
Ayşe:kızım bira uzak durman gerekiyor biliyorsun ama
Karaca:uzak durmam gereken şey tehlike telefon değil

Elimdeki elmayla uzaklaştım oradan kaldığım evdeki salona döndüm manzarası çok güzeldı galiba cihangirdeydik oradaki sokaklara benziyordu buralar yani dizilerde gördüğüm kadar tahmin edebiliyordum işte seviyordum gün batarken burayı izlemeye minik kurtuluşum bir aylık olmuştu tahminlerimce ama hala büyümemişti düğme kadardı camın önüne çektiğim sallanan koltuğa oturdum gözlerimi kapattım azeri çok özlemiştim onu hayal ettim bunu hep yapıyorduk bebeğimle çok özledik çünkü bitsin artık bu ayrılık sevgilim gelip al bizi buradan kapı sesiyle açtım gözlerimi amcam gelmişti kalkmak istemedim gelip önüme çöktü annem de ellerini omzuma koydu
Karaca:ne oluyor?
Yamaç:karaca bu
Karaca amcasının elindeki şemsiyeye baktı
Karaca:ne bu?
Yamaç:azer almış sana
Sevinçle aldı eline şemsiyeyi gülümsedi karaca
Yamaç:karaca'm bunu sana söylemek çok zor ama
Karaca:neyi?
Ayşe sıkıca tuttu kızın omuzlarından
Yamaç:azerin aldığı son hediye sana bu şemsiye
Karaca:yani evime dönebilecek miyim?
Yamaç:dönersin dönersin elbet ama azer olmayacak artık
Karaca:nasıl? Olmayacak?
Yamaç:karaca dün gece azer vuruldu bu sabahta kaybettik onu
Hızla ayağa kalktı karacs
Karaca:hayır inanmıyorum sana ölmedi Azer gelip alacak bizi buradan
Ayşe:kızım yapma
Ayşe ağlıyordu karaca ona baktı gerçekten ağlıyordu amcası pişman gözlerle bakıyordu ona
Karaca:götür beni azere götür
Yamaç:vücudunda çok sayıda kurşun vardı işe polis el attı otopsiye gidecek ama sana söz karaca ne olursa olsun son yolculuğunda yanında olacaksın azerin
Karaca:son kez göreyim lütfen
Yamaç:bu mümkün değil amcam
Karaca:annem? Peki
Yamaç:kardeşleri haber verecekti
Karaca:oraya gideyim bari
Yamaç:olmaz tehlike hala devam ediyor adamlar and içmiş karaca idris koçovalının soyundan kim varsa öldürecekler başını bile çıkaramazsın buradan
Karaca:son kez amca görseydim
Karacanın gözyaşları dökülüyordu artık karnında bi acı hissetti minik kurtuluşu? Buradaydı ayakları karacayı taşımadı kalktığı koltuğa geri çöktü ve hıçkırıklarını özgür bıraktı içinde bişeyler kırılmış ve çok acıyordu yamaç sarıldı karacaya
Yamaç:ağla ağla güzelim rahatla
Ayşe:karaca bebeğini düşün kızım ayakta durmak zorundasın
Karaca elleriyle karnını sardı
Karaca:gidin başımdan
Yamaç çıkmıştı evden ayşe bir köşede bekliyordu kendine gelmesini ama karaca daha da kötüleşiyordu
Karacanın düşünceleri onu bırakmıyordu aklında sadece azer vardı ve yaşayamadıkları hayatı uzaklara dalıp içinden azere sesleniyordu
Karaca:sevgilim niye bıraktın bizi ? Hani söz vermiştik biz herşeyin üstesinden birlikte gelecektik biz bebeğimle nasıl aşalım bu kadar acıyı sensizlikle nasıl baş edelim ? Miniğim seni özleyecek soğuk bir toprağa sarılacak niye azer? Sana sarılmak varken? Ya ben ben napıcam sensiz o çukura geri mi döneyim yoksa evimizde sensizlikle kafayı mı yiyeyim azer kolumu kanadımı kırdın hani herşey çok güzel olacaktı sevgilim biz vardık aşkımız vardı ? Burada kaç gündür sana kavuşmayı bekliyorum ben nasıl olacak şimdi gelelim mi bizde yanına ha azer herşeye orada yeniden başlayalım hem minik kurtuluşumuzu dedesi götütür parka seyhan halasıyla birlikte büyütürüz mümkün mü bu ? Mümkün olsun lütfen Ben sensizlikle baş edemem çünkü ben baş edemezken bebeğimizde baş edemez bizi de al yanına bitanem ne olur...

2 gündür o koltuktaydı karaca yemiyor içmiyordu ayşe her seferinde 'bebeğini düşün' dediğinde sadece elleriyle karnını sarıyordu artık ağlamıyordu uyuyunca azer diye uyanıyor tekrar ağlamaya çalışıyor ama olmuyordu sadece iç çekiyordu yamaç gelip gidiyor birşey söylemiyordu ayşe bir kaç kere cenazenin ne zaman olacağını sormuştu ama yamaç cevap vermemişti yamaç evden çıktı cüzdanını düşürmüştü bunu farketmedi ayşe karacanın yemediği yemeğini mutfağa götürdü kapı sesiyle döndü geri 'nehir' gelmişti

Ayşe :sen nereden çıktın?
Nehir:ne yapıyorsun sen burada?
Ayşe:Asıl sen ne yapıyorsun burada
ve bir kapı sesi daha yamaç dönmüştü nehiri görmeyi o da beklemiyordu
Yamaç: Sen?
Nehir:ben ya ben yanılmamışım işte sen ne pisliksin
Yamaç:Düzgün konuş karşında kim var unutma
Nehir :benim karşımda haysiyetsiz iki insan var çekilin önümden
yamaç kadının önüne geçti
Yamaç:Sen de benim esirimsin artık tek adamla gelmişsin çıkamazsın buradan
Nehir:aç o kapıyı hemen
Yamaç:Açmam geç sen de içeri otur
Nehir yamaçın geri döneceğini hesap etmemişti karacaya sesleniyordu ancak kız iç çekmekten başka birşey yapmıyoru neyse ki çok geçmeden kurtulmuşlardı efsun gelmişti

efsun karacayı gördü hemen nehire birşeyler söyledi sonra pencerede boş gözlerle dışarı bakan kadının dizinin dibine çöktü yüzünü inceledi solmuştu zayıflamıştı karaca gözleri kıpkırmızıydı ve hala iç çekiyordu
Efsun:Karaca!
Karaca kafasını sesin geldiği yöne çevirdi efsunu görünce dinen gözyaşları yeniden akmaya başladı
Karaca:neden siyah giydin bensiz mi koydunuz toprağa onu?
Efsun:ne kimi?
Karaca:azeri bi başına bıraktınız mı orada?
Efsun karacanın söylediklerini anlamamıştı hızla kalktı yerinden yamaçın yakasına yapıştı
Efsun:karaca neyden bahsediyor?
Ayşe:azer öldü ya
Nehir:ne ölmesi be
Efsun koca bi küfür basıp tekrar karacaya yöneldi
Efsun:karaca bana bak azer ölmedi yaşıyor ve günlerdir seni arıyor biz seni öldü sandık karaca
Karaca:nasıl ölmedi mi azer? Gerçekten yaşıyor mu efsun ?
Efsun:bak şimdi özgür azeri de alıp gelecek tamam mı ?
Karaca:ölmedi ölmedi
Karaca duyduklarına inanamadı ama efsun umutlu gözlerle ona bakıyordu bırakmamıştı azer onu yine tutmuştu sözünü yaşıyordu içinde acıyan yerler bir anda durdu yeniden nefes aldığını hissetti karaca gülümsemişti bunu farkedebiliyordu hemen koşup gitmek istedi ayaklandı ancak gerisini hatırlamıyordu
Flashback

Bu bölüm flashback bölümü oldu azerin karacayı öldü sanarken karacanın azerin öldüğünü duyduğunda yaşadıklarını anlatmak istedim