"Sevgili"den öte (TAMAMLANDI)

Azer

Ceylan:karaca
Karaca:mavi kapılı ev duygunun evi sen gir ben geliyorum
Ceylan:istersen bekleyebilirim
Karaca:git sen sorun çıkacağını sanmıyorum
Ceylan istemeye istemeye ilerliyordu karaca arkasına döndü
Karaca:efendim
Yamaç:konuşalım lütfen
Karaca:neyi?
Yamaç:karaca yapma böyle çok canım yanıyor amcam özledim kara kızımı özledim ben
Karaca:bu benim çözebileceğim bir mesele değil
Yamaç:lütfen bak dinle beni
Karaca:yaklaşma
Yamaç:gel yürüyelim biraz
Karaca:ben gelmem senle bi yere
Aliço yaklaştı arkadan kıza
Aliço:aliço korur kara kızı korur bak
Karaca aliçoya gülümsedi
Karaca:sen de geleceksen tamam aliço
Karaca aliçonun yanına geçti aliço onları kulübesine götürmüştü ocaktaki çaydan koydu ikisine de biraz uzaklarına oturdu
Yamaç:bebeğim her geçen gün büyüyor ama ben göremiyorum karaca suçlamıyorum seni yanlış anlama ama kimse duymuyor sesimi baban bakmıyor yüzüme abin değilim dedi sen bakmıyorsun yüzüme amca bile demiyorsun bana niye herkes bana sağır oldu karaca?
Karaca: 20 sene boyunca herkes sağırdı bana iyi bilirim bunun acısını kimse aynısını yaşasın istemem üzgünüm bebeğin için endişelenme efsun düşüyor üstlerine fazlasıyla hem güvendelerde zaten ama ben seni affedemem üzgünüm bunu kendime yapamam artık gitmeliyim işlerim var

Karaca aliçoya gülümseyip kalktı yamaç aliçoya bakıyordu aliço başını eğip ellerini iki yana açtı yamaçta aynısını yaptı.
Karaca duygunun evine gelmişti ceylan pencereden karacayı görünce kalktı hemen ayağa kapıya koştu
Ceylan:nerdesin yenge sen?
Karaca:geldim geldim hadi gidelim
Duygu:durun geldim
Üçü birlikte koçovalılara doğru yürüyorlardı bahçeye girdiklerinde üst balkonda oturan annesini gördü karaca onu görünce içeri girdi ayşe aldırmadı karaca kollarını açıp onu bekleyen damlaya sarıldı damla karacanın kulağına bişeyler fısıldamıştı
Karaca duyduklarıyla çok sevindi
Karaca:çok çok mutlu oldum yenge umarım bu sefer sağıkla kucağınıza alırsınız
Damla:inşallah canım
Meke ve celasun sandalyeleri taşıyordu ceylan görüş alanına girmişti mekenin meke de ceylanın usulca gülümsediler birbirlerine ve tekrar çevirdiler kafalarını

Azer adanadaydı annesi bu sabah gelmek için binmişti uçağa o ise adanaya gelmişti mezara geldi önce dua etti sonra babasının mezar taşına oturdu hepsi yan yanaydı ablası kardeşleri konuşmaya başladı onlarla gördüğü rüyayı anlattı tek tek dertleşti en son sıra seyhana gelmişti soğuk mezar taşına dokunmasıyla yandı içi firar etti gözyaşları yine yeniden özür diledi kardeşinden bir yıl oluyordu seyhanı gideli içinde biryerler hep acıyordu bütün kayıpları için tek tek mezar taşını öptü uzunca geldiği gibi geri döndü havaalanına

Fadiği yılmaz ve dilan karşılamıştı çukurdan ceylan ve karacayı alıp döndüler eve karaca kendi evlerine dönmüştü çukurda bişeyler yediği için aç değildi azeri en son aradığında ulaşamamıştı ona geçen gün sipariş ettiği elbisenin gelmiş olduğunu gördü boy aynasında üzerine tuttu abisinin düğününde giyecekti bunu getirdiği davetiyeyi azerin komodinine bıraktı telefonu eline alıp azere mesaj attı
Karaca:iyisin değil mi?
Azer:iyiyim gülüm gelirim birazdan merak etme
Karaca:peki
Karaca bişeylerin ters gittiğinin farkındaydı işle ilgili olmadığını düşündüğü için üstelememişti üzerini değiştirip yatağa girdi biraz telefonuyla uğraştıktan sonra yorgunluğuna yenik düşüp uyudu
Azer eve geldiğinde heryer karanlıktı karacası uyumuştu belli ki sessizce hareket etmeye çalıştı evde yukarıya çıktı komodinin üzerindeki ışığı açtı davetiyeyi görünce gülümsedi dönüp karısının alnından öptü üzerini değiştirdi karacaya sarılıp uyudu

Sabah olduğunda karaca erkenden kalkmıştı bugün düğünleri vardı azer seslere uyanmıştı
Azer:karaca
Karaca:günaydın sevgilim ben çıkuyorum annem aradı yılmazda uyuyormuş orda kahvaltı hazırmış akşam görüşürüz
Karaca azere yaklaşıp öptü onu ardından elbisesini alıp çıktı