Chase of Death

[39]

[Chapter 39]

Tara's POV
 
"Tara!" Mabilis kong binitawan ang platong hinuhugasan ko at lumingon sa main door. Napangiti ako ng malaki ng makita si Matilda.

"Matilda!" Masayang sabi ko bago nagpunas ng kamay at lumapit sa kanya. She gave me a warm hug.

"I missed you!" She said with a shining smile on her face.

"I missed you too." Isang mahigpit na yakap ang ginawa ko sa kanya bago tuluyang kumalas.

"Where's Carver?" Tanong niya ng mapansing ako lang mag isa.

"Hindi ko alam, maaga siyang umalis kanina." I said. Tumango tango naman siya at hinila ako sa sofa.

"I have a surprise for you." Nakangiti at tila tuwang tuwa na aniya. Napangiti naman ako dahil halos mag lilimang araw ko rin siyang hindi nakasama.

"Look!" May kinuha siya sa shoulder bag niya at itinapat ito sa mukha ko.

"Ano yan?" Tanong ko.

"It's an entry ticket. Binigay sakin to ni Xiara, they also have one."

"Entry ticket para saan?" Inabot niya sa akin ang isa na agad ko namang kinuha at tiningnan.

"Lalaland?" Pagbasa ko sa namumukadtanging malaking salitang nasa ticket. Agad agad siyang tumango sa akin.

"Yup! Day off namin sa mga missions kasi maayos naming nagawa ang last mission namin." She said making me curious about her mission.

"Can i ask what your mission is?" Lumiit ang malaking ngiti sa kanyang labi at tumungo.

"Secret!" She said. Ngumiti na lamang ako at tumango sa kanya. Hindi ko naman siya pupwedeng pilitin kung ayaw niyang sabihin.

"Hindi ko alam kung bakit sa lahat ng lugar ay Amusement park pa ang naisip nilang puntahan." Kunot noong saad ni Matilda. "I've suggested na mag ibang bansa nalang pero ayaw naman nila." She sigh.

"Baka ayaw nilang mapagod ng sobra." Ngumiti ako sa kanya.

"Sabagay it'll be their—i mean our first time to go in an amusement park." She leaned on the backrest of the sofa where we are sitting.

"A-ako rin." Lumingon siya sa akin at mas lumawak pa ang ngiti.

"Pero bakit isa lang? What about Carver?" Tanong ko ng mapansing mukang wala nang ibang ticket pa sa bag niya. Ngumuso siya sa akin at nagbuntong hininga.

"He's not into this kind of thing. He never went to have fun with us."

"But did you try?"

"Try what?"

"Asking him if he wants to come?"

"It'll just a waste of time. We tried to ask him before but he always refused." But it's not bad to give it a try again. He might change his mind. Tumango tango ako.

"Pero paano kung gusto niya na ngayon?" Tiningnan niya ako na para bang nababaliw na ata ako. Binigyan ko siya ng pursigidong tingin. I remember how Carver make his distant to his men. I know for them he's their friend but Carver didn't know that. I can feel that Carver wanted to isolate himself. He was also longing for someone, but he chose to hide himself and it makes my heart ache for I don't know the reason is.

"You're hopping aren't you?" Kaagad akong nag angat ng tingin kay Matilda.

"H-huh?"

"You're hoping for Carver to come." Saglit akong natigilan. She's right, i am.

"O-oo naman. Parang ang pangit naman kasi kapag nagpakasaya tayo ng hindi siya kasama."

"Hmm." Nag isip siya. "Then you try." Inabot niya sakin ang ticket niya.

"Here give him my ticket hihingi nalang ulit ako kay Niall." Inabot ko ang ibinibigay niya.

Papayag kaya siya? Sasama kaya siya? I don't think he will. But I should try. If he won't come then atleast we tried to ask him.

•••

"Hindi ka pa ba magpapahinga? Baka bukas na umuwi yun." Nilingon ko si Matilda na kakababa lang ng hagdan. May hawak siyang twalya at pinapatuyo ang buhok niya. She's already in her pajamas.

"Maya maya na siguro. Nanonood pa naman ako." Kahit na ang totoo ay umaasa talaga akong umuwi si Carver ngayong gabi. Saglit niyang binalingan ng tingin ang telebisyon saka ibinalik sa akin.

"Sige magpapahinga na ko." Paalam niya bago tumalikod at tuluyan nang umakyat sa kanyang kwarto. Ibinaling ko na muli sa tv ang tingin ko at pinilit gisingin ang medyo inaantok ko na ring diwa.

"Pero Richard—"
 
"Ginamit lang kita Helena, patawad."

Halos mag iisang oras na akong nanonood pero wala parin ang pamilyar na tunog ng kotse ni Carver. Nilingon ko ang orasan at nakitang halos mag aalas dose na rin ng gabi. Napahikab ako at pinunasan ang luhang namuo sa gilid ng mata ko dahil sa sobrang antok. Matulog na kaya ako?

Kinuha ko na lamang ang isang unan sa tabi ko at humiga sa sofa. Nanatili parin sa palabas ang inaantok kong mga mata. Habang patagal ng patagal ay nararamdaman kong unti unti akong hinihila ng antok. Ni hindi ko na naririnig ang palabas dahil halos pikit na ang mga mata ko. Hindi ko na namalayan na tuluyan na akong nakatulog.

Naalimpungatan ako ng marinig ko ang pagbukas ng pintuan. Ilang beses akong kumurap bago kinusot ang isang mata ko. Nag angat ako ng tingin at may namataan akong pigura sa tapat ng pinto.

"Bakit ka nandiyan?" Rinig ko ang pamilyar na boses ni Carver. Sinulyapan ko ang orasan sa itaas ng tv at nakitang alas dos na ng madaling araw. Marahan akong bumangon mula sa pagkakahiga at nilingon siya.

"You're here." Saad ko habang humihikab at kinukusot pa ang mga mata.

"Go and sleep to your room." Aniya at akmang aakyat na sa itaas. Mabilis akong naalerto, hindi ko pa naman nalilimutan ang dahilan kung bakit ko siya iniintay.

"Teka!" Isinabit ko sa likod ng tenga ko ang buhok kong humaharang sa paningin ko. Nakita kong nilingon niya naman ako.

"May sasabihin ako." Mabilis akong luminga sa lamesa at hinanap ang ticket. Nang mahanap ko iyon ay mabilis kong hinablot at tumayo para lumapit sa kanya. Inabot ko ang ticket at kinuha naman niya.

"What is this?" Walang ekspresyon ang mababasa sa kanyang mukha. Lumunok muna ako bago nagsalita.

"We're going to amusement park tomorrow after lunch." Sabi ko habang mahigpit na napahawak sa unan. Hindi ko namalayan kanina na nadala ko pala ang maliit na unan ng sofa.

"Have fun then." Aniya at ibinalik sa akin ang ticket. Akmang aakyat na siya at lalagpasan ako ng pigilan ko siya.

"No! Ano i want to ask you if you want to come with us." Saglit siyang natigilan at pinagmasdan ako. Muling bumaba ang tingin niya sa kamay ko at muling ibinalik sa akin.

"Why?" He said in a low voice.

"For you to have fun."

"No." Tuluyan niya akong nalagpasan pero agad ko siyang hinabol.

"It's just for a day Carver." Pamimilit ko pa. "Just try to take a break." His eyes was pierced on the floor.

"Don't tell me what to do." He shifted his gaze at me. His eyes are telling me to back off and leave him alone but it also flashed with a hint of tiredness. I didn't mean to get hurt by his words. He's right, who am i to tell him that? Why am i doing this by the way?

"Okay." I look down. "If you change your mind just tell me." I tried to gave him a smile pero maliit na ngiti lamang ang siyang naipakita ko sa kanya. Bumaba na ako para patayin ang tv. Narinig ko ang yabag ng paa niya paakyat ng hagdan.

I just sigh and stare at the entry ticket in my hand. The sadness embraces me. Why? Hindi ko dapat ito nararamdaman. Muli akong bumuntong hininga at nagpasyang umakyat na lang din at tuluyan na magpahinga.

____________________________________________

Kimonokun