[51]

1.9K 44 4
                                    

[Chapter 51]


He put my arms on his shoulder while his hands were perfectly placed on the both side of my waist. We started to dance slowly and follow the rythm of the melody. His eyes are completely locked on mine.

"Would you mind telling me the reason of your tantrums?"

"Tantrums?" I frown and accidentally rolled my eyes. Iiwas lang dapat ako ng tingin pero hindi ko naiwasan ang pag irap. Why do i feel like a brat right now?

I heard him chuckled. "Okay i mean what pissed you off?"

I sigh and look at his eyes again. "What are we really Carver?"

"What do you mean?"

"Us, what do you call us?"

"Humans?" I wanted to take off my heels and throw it to him. Pinaghawak ko na lamang ang mga kamay ko sa batok niya at hindi na siya sinagot pa.

Nagpatuloy kami sa mabagal na pagsayaw at ilang minuto rin ang lumipas bago siya muling nagsalita. "We're a husband and wife Tara."

"I know." I said not looking at him.

"No, really." Natigil ako sa paggalaw nang tumigil siya. "I'm your husband and you are my wife. You love me and i feel the same."

"H-huh?"

"I love you." Parang nabingi ako sa sinabi niyang iyon at ang tanging naririnig ko lang ay ang mabilis na tibok ng puso ko.

"A-ano?" Napalunok at nahigit ko ang hininga ko ng mas hilahin niya pa ako palapit sa kanya. Pinadulas niya ang kamay niya sa kamay ko at itinaas iyon at nagsimula na ulit sumayaw ng mabagal. Ramdam ko ang mainit na hininga niya sa leeg at tenga ko.

"W-what are you doing Carver?" Kunot noong tanong ko.

"Telling you that i love you." He said in a very husky voice making me nuzzle my face on his shoulder.

"Are you teasing me right now?" Because if he did then he won. My heart are now ready to jump out of my chest and my breathing was quickened.

"Ofcourse not baby." He stated, i sigh and closed my eyes to calm myself.

"You're making me crazy Carver." I whispered in a very low voice.

"You're doing the same baby. If you can only hear my heart beating so fast right now." Aniya at lumayo na sa akin at bumalik sa kaninang posisyon namin. Kung saan nakahawak ako sa balikat niya at siya sa bewang ko. I wanted to tell him that we are the same but i choose not to because of the warm smile he was wearing.

"Your eyes are sparkling right now, you look elegantly beautiful." He said in a very charming voice making my lips unknowingly curved into a smile.

"You're making me fall even harder with that innocent smile." He whispered. Nanatiling nakapako ang mga mata ko sa mga mata niya. I can feel my heart fluttering so much right now and my emotions are overflowing. All my questions were answered in an unexpected moment.

Lahat ng pangamba at mga tanong na gumugulo sa akin kani kanina lamang ay bigla nalang nawala ng parang bula. Sinagot ito ng tatlong salita na hindi ko inaasahang maririnig ko ngayong gabi. Why is Carver good at taking my doubts away?

"Am i forgiven now?" Marahan ang naging pagtango ako sa kanya. I don't have any reason to be mad anymore.

Tumagal pa ng ilang minuto ang pagsasayaw namin ni Carver bago niya maisipang bumalik na sa upuan. Habang naglalakad ay nararamdaman ko ang pagkakahawak niya sa bewang ko na siyang nagpapangiti sa akin.

Dumaan ang mga oras at hindi na kami ulit naghiwalay pa ni Carver. I was beside him all the time and he didn't want to let go of my hand o kaya naman ay pinauupo niya ako sa malapit lang na upuan at saglit siyang makikipag usap. Ngayon ko nalaman na sobrang kilala pala ng mga taong nandito si Carver at halos lahat sila ay Hugo ang tawag sa kanya. You can also see the respect and fear on their eyes whenever they tried to talk to him. I can also see the admiration in the eyes of every woman whenever they land their gaze at him.

Chase of DeathTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon