Chase of Death

[17.2]

[Chapter 17.2]

"Mama.." The little girl called while looking at her unconscious mom. Her both hands were tied up in the pole behind her back. Same with her mother. Umikot ang paningin niya sa paligid ng warehouse kung nasaan silang mag ina.

Hinanap ng paningin ng batang babae ang nakababata niyang kapatid. She can hear her baby brother's distressing cries. She found a door where her brother's cry was coming from.

"Patahimikin mo yan o tutuluyan ko yan!" A lady came out from the door. Her eyes landed on the little girl's eyes.

"Give me my brother!" Nagsimulang umiyak ang batang babae. She can't bear hearing the miserable cry of her brother.

"Aba, aba matapang to ah." Lumapit ang babae sa pwesto ng batang babae at nginisian ito.

"Manang mana sa ina." She said and take a quick glance to the unconscious mother of the girl.

"Ibibigay ko sayo yung bwiset na kapatid mo, pag hindi mo napatahimik papatayin kita naiintindihan mo?" The lady said that makes the girl cry. "Sagot!"

Mabilis na tumango ang bata habang patuloy ang paglandas ng luha sa mga mata nito.

"Good." Tumayo ang babae at pumasok sa kwarto.

"Akin na, ibigay mo sa kapatid ng manahimik." Rinig ng batang babaeng sabi ng babae. The little girl was waiting for the lady to came out from the door with his brother.

"Putangina patahimikin mo na yan dun rin naman punta niyan." She heard from a voice of a man. Hindi man niya naintindihan ang ibig sabihin ng lalaki ay alam niyang nasa panganib ang kapatid niya.

Malakas at nakakaawa ang tinig ng kanyang batang kapatid dahilan para marindi ang babaeng kausap niya kanina. Lumabas ang babae habang hila hila ang isang crib kung nasaan ang kanyang kapatid. Her eyes are looking for her brother in the small sapce between the woods of the crib.

"C-chinchin." Tawag ng batang babae sa kanyang kapatid. Mukhang nakuha niya ang atensyon nito at lumingon ito sa kanya. Lalong umiyak ang batang lalaki ng marecognise nito ang boses ng kanyang ate.

"Shh C-chinchin d-don't c-cry." The little girl said between her sobs. Nakita niya ang isang lalaki sa likuran ng babae. May dala dala itong baril sa kanyang kamay.

"C-chin tahan n-na, d-don't cry na.." Pinilit ng batang babae iangat ang kanyang ulo upang makita siya ng kapatid. Patuloy ang malakas na iyak ng bata na tila hinahanap ang kanyang boses. Kita ng batang babae ang inis sa mukha ng babaeng nagtutulak ng crib kung nasaan ang kapatid niya.

"C-chin—"

Nagulantang ang batang babae at nanlalaki ang mga mata. Nakabuka ang bibig nito at hindi magawang makapagsalita. Isang putok ng baril at tuluyang tumahimik ang kanyang kapatid.

"W-what the fuck Ramos?! Tarantado ka ba?" Singhal ng babae.

"Napaka ingay! Diyan rin naman punta niyan punyeta." Tumalikod ang lalaki at iniwan na ang babae. Hinabol naman siya nito palabas sa isang pinto.

"C-chinchin?" Nanlalaki ang mga mata habang tumutulo ang mga luha sa mata ng batang babae. Nakita niya ang pulang likod na tumutulo sa ilalim na bahagi ng crib kung nasaan ang kanyang kapatid.

Tahimik ang paligid at hindi niya na naririnig pa ang nakakaawang iyak ng kapatid. "C-chin! Chin! Mama! Mama si Chin! Mama!!"

"Mama! Mama! C-chin! Chinchin! Chin! Mama si chin! Ma!! Mama!" Tuluyang nagwala ang batang babae at pilit na inaalis ang pagkakatali ng kanyang mga kamay. Malakas at punong puno ng sakit ang boses ng bata na siyang pumupuno sa katahimikan ng paligid.

Her mother was drugged and can't hear any of her sobs. The five year old little girl was keep on trying to escape from the rope that was holding both of her hands. Walang palya ang pagpatak ng mga luha ng bata.

It's okay for her to hear her brother's cry than being in a silent place. She keeps on calling his name, keeps on hoping that her brother willlet out a single sound again. She wants to hear him cry again, she wants to know that her baby brother is still alive!

"C-chin.." The thought of her brother's death is making her feel guilty. If only she can do better, if only she can cut the rope in her hands. If only she were stronger than these people, she might have the chance to save her brother.

Sa sobrang pagod sa pagluha ay unti unting nakatulog ang bata. With the last tears fell from her eyes.

"Hey! Hey wake up!" A pat in the little girl's cheeks wakes her from sleeping. Her head is spinning and her eyes are blurred.

"It's me, Kuya Sen." A ten year old boy said to the little girl. Ilang segundo bago muling luminaw ang paningin ng batang babae.

"K-kuya." Tears started to form in her eyes. "K-kuya si Chinchin."

"I-i know, we need to go." The boy look around them, checking if no one is around.

"P-papa? K-kuya si papa oh." Napako ang tingin ng batang babae sa lalaking nakakadena ang parehong kamay. Duguan ito at halatang wala ng buhay. Sa tabi nito ay ang kanyang ina na umuubo ng dugo at hinang hina. Tuluyang natanggal ng batang lalaki ang tali sa kamay ng kapatid.

"K-kuya what happened? M-mama—" The boy stops the little girl from running towards her lifeless father.

"We need to go Vi." The little boy said in a hurry. "Babalik na sila."

"Si Mama, s-si papa. Kuya help natin sila." Pagmamakaawa ng bata sa kanyang nakatatandang kapatid. Pumatak ang luha ng batang lalaki at suminghot ito.

"Mama said let's go and run. They will kill us once they get back here. We need to go Vi." Hinila ng batang lalaki ang braso ng kapatid ngunit agad itong pumiglas at nakawala. Mabilis itong tumakbo sa nanghihinang ina.

"M-mama ko." Tears continue to run im her cheeks. Pilit na dumilat ang ina at itinaas ang nanghihinang kamay na siyang punong puno ng dugo.

"R-run." Mababakas ang sobrang paghihirap sa boses ng ina. Lalong umiyak ang batang babae habang ginigising ang kanyang ama sa tabi ng kanyang ina.

"Pa, p-papa wake up h-help natin si mama." Anito habang humahagulgol. Lumapit ang kapatid nitong lalaki at hinila na ito palayo sa kanilang mga magulang.

"Let's go na Vi!" Kahit ayaw umalis ng batang babae ay nagawa itong hilahin ng kapatid.

They started to runaway from the house where their parents and younger brother is. Patuloy parin sa paghagulgol ang batang babae habang hilahila siya ng kanyang kapatid na lalake.

Rain started to fell from the night sky, The ground became muddy in the forest where they are. Their feet was now covered in mud, their clothes became dirty as they head to the middle of the forest where they don't know what path they should take.

"Find them!" Both of them run faster when they heard a loud voice from the warehouse. A voice with full of anger and determination to kill the life of two poor kids.

_____________________________________

Kimonokun