The Royal Knights (Completed)

Chapter 8

Become one

The captain ordered them to left this room dahil mag-uusap kaming tatlo kasama ang pinsan niya. Pero bago pa sila tuluyang makaalis ay nagsalita ako.

“I don't want anyone to know about this. Sana kung sino lang ang nakakita ay siya lang din ang makakaalam.” nagtatanong ang mga mata nilang nakatingin sa akin.

“If that's what you want. Turn a blind eye on what you've seen.” nag aalinlangan naman silang sumunod bago umalis.

Lumapit sila sa sa'kin at umupo sa kabilang couch. Captain crossed his legs.

“How come you didn't know?”

“I'm just an orphan.” napatitig na naman sila sa akin at ako ay prenteng sumandal lang at tumingin sa maliit na fountain sa gitna ng lamesang nasa harapan namin.

“Iris, right? Was it your real name?” Kinuha ko ang isang bagay sa bulsa ko na simula pagkabata ay hindi binitawan.

Ang bracelet na may nakaukit ng pangalan ko.

——

“Concentrate, Iris. You need to reach the source of Karu-sa no me and become one.” today is another day.

I was enjoying strangling Astaroth to death when someone woke me up. And there he is standing beside my bed, with his  annoying face, calling out my name. Sana man lang kahit sa panaginip ay magtagumpay ako sa gusto ko. But it's better to do it in reality, I would gladly watch him barely breathing until the light leave his eyes. And that's his happy ever after.

Dinala niya ako dito sa isang silid na purong puti lang. No windows and even the door is unnoticeable.

Nasa magkabilang parte kami ng kwartong ito. Siya na nagbabantay sa akin at ako na naka indian sit.

“Calm yourself. You're too stiff.”

“Gutom na kaya ako.” sinamaan niya ako ng tingin. Lunch na e.

I have no choice but to close my eyes and breathe calmly

Concentrate until you become one.

Halos hindi ko namalayan na nagmulat ako. Hindi ko makita si Astaroth pero nasa puting kwarto pa rin ako.

“Asta?” luminga linga ako pero hindi ko siya makita. Naglakad ako pero wala ang pintong pinasukan namin.

Someone called my name with a woman's voice and suddenly, a light particles started to appear in front of me. It formed a body of a human and a bird that perches in her shoulder.

Hindi ko malaman ang hitsura niya dahil liwanag lang sila na nag-anyong tao at ibon. Pero maganda pa rin ang babae, mahahalata iyon at mas matanda siya sa'kin.

“It's not yet the right time for us to become one but here,” kinuha niya ang ibon sa balikat at inabot sa akin. Nilahad ko naman ang likod ng palad ko at pinatong niya doon ang ibon pero agad din itong lumipad at dumapo sa kanang balikat ko pero bakit wala akong maramdaman? ganon ba ito kagaan?

Ngumiti siya at unti unting naglaho.

“Wait! Who are you? And what are you talking about?”

“We will meet again soon.” kalahati na lang ang natitira sa katawan niya at saglit na lang ay mawawala na siya.

“I need you, I need us to become one. Why are you giving this bird to me?” tuluyan na siyang nawala pero bago yon ay mahinang tawa ang pinakawalan niya na tila ba napakaganda sa pandinig ko.

Who are you?

“Don't be too impatient. She said you'll meet again soon.”

“Fuckin' hell!” nagulat ako nang makita ang isang batang lalaki na nakaupo sa balikat ko. Tinulak ko iyon at nalaglag siya sa lapag pero parang wala lang akong nahawakan.

Masama niya akong tinignan. “What did I do to you?!” naiinis niyang sigaw.

Nilapit ko ang kamay ko sa kaniya para tulungan siya. Akala ko ay tatanggihan niya pero hinawakan niya yon. Hinila ko siya patayo pero gaya kanina ay wala talaga akong nararamdaman. What is he?

“Your fault. Do you expect me to just chill when you suddenly showed up and worst, sitting on my shoulder. Your way on startling people is too gladdening.” and I rolled my eyes.

I looked at him.

“How old are you?” napanganga siya sa tanong ko at natawa.

“Do I look like a living person to you?”

“Well, you're a human being.” muli ay tumawa ito.

“Am I?” tinaasan ko lang siya ng kilay. “Namatay nga ako nang hindi man lang pinapanganak.” ako naman ang napanganga. Walang bakas ng lungkot o kung anuman sa boses niya.

“Look at me in the eyes.” tumingin ako doon. Mula sa maliwanag niyang mata ay unti unti itong nag iiba. It became pitch black. Akala ko ay ganon lang pero biglang nagkaroon ng three layers of circle doon, red ang linings non at napakaganda ng mga matang yon.

“What are those? It's too fascinating.”

Napailing siya. “You kept the suspense with I don't know the reason you had. This is what your eyes looks like, Iris. And I'm the source that guy was talking about.” nilahad niya ang kamay sa'kin. “Accept me, let me go through your spirit as we become one.”

“Wait. What about a lady earlier? Hindi ba siya ang tinutukoy na source?” he smiled and he hold my hand.

“Say it, Iris.”

Huminga ako ng malalim at buong puso akong nagsalita. “We shall become one.” lalong nagliwanag ang paligid. Finally, I can feel him, I feel his hands holding tightly mine. At bago kami tuluyang lamunin ng liwanag ay nakita ko ang matamis niyang ngiti.

I gasped and reach for my chest. My heart is beating rapidly.

“Better.” napaangat ang tingin ko sa nagsalita. Astaroth is started to walk towards me.

“I can feel it I see. And it took you for a number of hours. Pasensyahan na lang, nakakakain na ko.” I glared at him.

Nakaupo pa rin ako sa lapag.

“A dream?” umiling siya

“You succeed. Do you remember everything?” inalala ko ang nangyari kanina. Tumango ako.

Tumayo ako at hinarap siya pero mahina akong nauntog nang iatras ko ang mukha ko sa kaniya dahil bigla niyang nilapit ang mukha niya at inamoy ako.

“Your smell and presence is more powerful now than your presence the moment you're fighting against the giant yesterday.” saka niya nilayo ang mukha niya. Inayos ko naman ang tayo ko pero mula ay napaatras ako but this time, iniwasan ko ng mauntog. Humakbang kasi siya palapit sa akin hanggang sa isang pulgada na lang ang layo at muli ay nilapit niya ang mukha niya.

“But that doesn't mean we're done here. We're just getting started. Your training starts now.”

———

I just want to say thank you for those who are reading my new story, thank you so much! I am doing my best at talagang mas nag-eenjoy ako sa pagsusulat ng story nito. Inspired po sa anime dahil simula ng lockdown naadik na ko kakanood non. At mas hiyang ko rin po ang paggawa ng fantasy story.

Keep safe, sunshines! Stay at home, God bless!