The Royal Knights (Completed)

Chapter 43

Taken Over

"Why don't you give up and let me control your body?" nabura ang pagkakangisi niya nang matawa ako.

"Oh? Give up?" I looked up pretending to be thinking. "Sorry, never heard of it." I'm all beaten up but that doesn't make me to stop fighting, there's no way I'll let her take my body.

Kaharap ko pa rin siya, kanina pa kami naglalaban pero kahit ako mismo ay inaamin ko nang wala akong pag-asa. Para bang tuluyan na niyang nakuha nag katawan ko at lumalaban lang ako para sa wala. Hindi ko na alam ang nangyayari sa labas, sa katawan ko at yun ang dahilan ko para manatiling nakatayo at harapin si Kokihime. She is a demon ready to devour all of them. And that I won't let her.

"Lucis.." unti unti akong tumayo na kahit ako ay nagulat na nakaya ko pa. I need to buy time. Even if it just for a few seconds or a minute. "Lucis called you and seems to know you.." napapikit ako sa naramdaman at pilit na tinikom ang bibig ko para hindi ako maka-ubo. Mawawalan na ako ng dugo at hindi pwede 'yon. "yet you want to kill him?" the time Lucis called her to wake her up, it was like they knew each other for a long time.

"That?" natulala ako nang maramdaman ang biglang paglakas ng presensiya niya. Intense is way too far from describing it. "His father and I.. we were friends." were? what the hell did just happened for her to be this terrifying? "He defied me."

I screamed more louder when her hands pierces my belly.

"Stop what you're doing.." I'm begging you. Stop this.

Suddenly, I heard a menacing voice, a familiar voice, screaming.

No. This can't be.

Asta and the others..

"That's right." napaupo ako nang bawiin niya ang kamay niya pero para na akong namanhid. Napahawak na lamang ako sa ulo ko dahil sa sari-saring imahe ang nagpapakita. "Bury your heart in darkness." inilakbay niya ang daliri niya mula sa noo ko hanggang sa baba ko at inangat ang mukha ko para mapatingin sa kaniya. Tuwang tuwa siya sa nakikita.
"You know—"

"FUCKIN' SHUT UP!" hindi ko na gustong marinig ang boses niya. Tama na. Hindi ko na kaya. Sumasakit na rin ang ulo ko.

Lalo kong idiniin ang mga kamay kong nakatakip sa mga tenga ko nang tumawa siya ng malakas. Nakakatakot. Nakakakilabot. I'm totally defeated by this demon. She's unbeatable, I knew it since the first time she looked into my eyes. Lalo akong nakaramdam ng takot sa sistema ko nang mariin niyang hinawakan ang baba ko at pilit na pinaharap sa kaniya. Napakalalim ng mapupula niyang mga mata. Nakakadala. Napakadilim.

"The true nature of magic is darkness." I can't even look with those eyes. Para akong nilalamon mismo ng kadiliman makita lamang yon. "Look.." iniharap niya sa ibang banda ang mukha ko at doon ko nakita ang nangyayari sa labas.

Asta is choking Captain to death, he's being controlled by Lucis that seemed happier on what he's seeing.

The others are lying to the ground and few are struggling on standing up.

"You want to help then right?" yes.. Is there no other choice?

Madilim ang mga mata kong tinignan si Lucis. Hindi mapapawi ang ngiti sa mga labi niya. Madali ko lang iyong mabubura sa mukha niya. Yes, I can kill him in an instant. I can end this chaos.

"Yes, that's it."

And those cockroaches, the Espada. How pathetic, I can easily erase their existence in this world. Kaya ko silang patayin na walang maiiwang kahit na anong bakas na para bang kahit kailan ay hindi sila nabuhay.