The Royal Knights (Completed)

Chapter 31

Demon Inside

Kanina pa kami narito sa hallway ng babaeng Montmorency. Ang braso niya ay nasa leeg ko at hindi ko alam kung anong problema niya. Mabuti hindi siya napapaso sa katawan ko?

“Who are you?”

“Iris.” nagsalubong ang kilay niya sa hindi ko malamang dahilan.

“What kind of eyes do you possess?” umabot ba kami sa gantong pwesto dahil sa tanong na yon? Nahihirapan na nga akong huminga lalo pa at mas lalo niyang dinidiin ang braso niya sa leeg ko.

And I can see her right eye. Eto pala ang Sakkaku no me na nabanggit ni Rinslet noon. It's red eye with a black circular dots. It's fascinating.

I did change my eyes, mahirap na at baka ma-under na lang ako ng illusion niya bigla.

“Karu-sa no me. Mawalang galang na pero nasasaktan ako sa ginagawa mo.” natigilan siya at hindi ko alam pero parang may lungkot sa mga mata niyang dumaan bago muling sumeryoso at magsalita.

“Your presence isn't normal. I can smell the stinky demon inside you.”

“I don't know what your talking about. Nasasaktan ako.” tinatanggal ko na ang mga braso niya pero ang tibay niya. Naguguluhan ako sa sinasabi niya pero hindi ako nagpapaapekto sa harap niya.

Rule number one when facing your opponent. Never get affected on what they are saying. It's either a distraction or to control you.

“Isaviel!” napatingin kami sa sumigaw at nakita ko ang kapatid niyang si Treize. Napahawak ako sa leeg ko nang bawiin niya na ang braso niya.

Padabog na umalis ang babae at tinignan naman muna ako ni Treize at umalis na rin. Peste. Naharass pa 'ko doon.

“What took you so long? Kanina ka pa daw umalis sabi ni Dad.” naabutan ko silang nakatayo at sinusuot ang mga cloak dahil aalis na pala.

“May nakasalubong lang.” umiwas na agad ako ng tingin para hindi na siya magtanong pa.

I can smell the stinky demon inside you. Kanina pa nagpapaulit ulit yon sa utak ko. Hindi ko alam ang ibig niyang sabihin. Sa kaniya ko lang narinig 'yon.

“Hey.” palabas na kami ng headquarter at umakbay sa'kin si Rinslet. Kami ang nahuhuli.

“Be honest, Rins. Can you sense my power inside?” nakita ko ang gulat sa mga mata niya.

“Why is that?”

“Just— just tell me.”

“A bit. I can't tell what is it that's why I'm not telling you. Maybe Aleister can help you.” tumango ako at tumingin sa harap. Katabi niya si Yukimura kaya nagmadali akong lumapit sa kanila. Agad ko siyang hinila sa kwelyo at pumasok kami sa eskinita.

Nakita kong pinigilan ni Rinslet ang iba pa samantalang si Captain at Asta naman ay hindi napansin ang ginawa ko.

“Nanggugulat ka ba? You succeed.” napakamot sa ulo si Aleister.

“Rins tell me that you can help.”

“About what?”

“My power inside. Can you sense anything?” nagseryoso ang mukha niya. He knew something so why didn't he tell me?

“Bakit ngayon pa? Sino ba nagsabi sa'yo nyan?” humigpit ang hawak ko sa kwelyo niya.

“Speak.” demon? is it demon? why?

“At first, I thought it was an inexplicable power inside you. But then I saw Captain in the training room, using his form as a demon. I thought it was almost similar to yours. Almost because yours was more terrific. I didn't tell this to Captain but I think he has already a conclusion.”