Bo to moje marzenie

Kino

★Oliver★

Około 10 rano, a konkretniej jakoś przed, obudziłem się z poduszką leżącą na mojej głowie. Za jakie grzechy mam tak niewyrzytych rodziców? Całą noc się ze sobą zabawiali, przez co zasnąłem dopiero około czwartej w nocy. Walnąłem się spowrotem na poduszkę twarzą do niej, gdy nagle po chwili ktoś wparował do mojego pokoju. Wziąłem do ręki mniejszą poduszkę, która leżała na podłodze, bo zleciała w środku nocy, po czym rzuciłem nią w intruza nawet nie patrząc kto to taki. Usłyszałem cichy pisk, dlatego natychmiastowo podniosłem się na łokciach i spojrzałem w tamtym kierunku. Melody zrobiła unik, przez co teraz stała w całkiem zabawnej pozie.

— Co ty tu robisz? — Zapytałem, gdy spojrzała na mnie z wyrzutem.

— Przyszłam ci oddać album... Ale chyba masz średni humor o 9:46 rano... — Powiedziała patrząc na telefon.

— Też byś miała średni humor, gdybyś zasnęła o czwartej, przez hałasy jakie dochodziły z sypialni rodziców... — Oparłem się o lewą rękę.

— Nie chce znać szczegółów... — Wyciągnęła prawą rękę i pomachała nią przed sobą.

— Moja mama cię wpuściła? — Zapytałem podnosząc się.

— Ta... I ma dzisiaj bardzo dobry humor... — Spojrzała na puchary, które udało mi się zdobyć, gdy trenowałem jeszcze kickboxing.

Wstałem z łóżka, a następnie podszedłem do niej. Stanąłem przed nią, a gdy tylko mnie zauważyła, zakryła oczy dłońmi i spaliła soczystego buraka.

— Weź załóż jakąś koszulkę... Błagam... — Odwróciła wzrok zażenowana, ale w sumie ma rację.

Stoję przed nią w samych spodniach od dresu, przez co ma idealny widok na moją gołą klatę. Co jakiś czas widziałem, że trudno jej się było powstrzymać i spoglądała na mnie kątem oka. Uśmiechnąłem się na to, jak urocza i niewinna potrafi czasem być. Podszedłem do komody, która znajdowała się na ściane, gdzie znajdowały się drzwi. Jest tutaj od niedawna, bo niecały tydzień. Okazuje się, że w szafie nie mieściły się wszystkie moje ubrania. A ja myślałem, że dziewczyny mają dużo ubrać, a tu się okazuje, że chłopacy również mogą mieć wypchaną szafę. Założyłem pierwszą lepszą koszulkę.

— Już możesz patrzeć... — Odwróciłem się do niej.

— Mhm... — Kiwnęła głową, po czym rozchyliła palce, aby upewnić się, że na pewno się ubrałem.

Do jakiego poziomu jej uroczość jest w stanie sięgnąć?! Odetchnęła z ulgą, widząc iż jestem ubrany.

— Ashton do mnie dzwonił... — Zaczęła, gdy oparła się o moje biurko.

Oliver, powstrzymaj swoje myśli! Wcale nie chcesz posadzić jej na tym biurku, stanąć między jej nogami i pocałować! Wcale! Uspokój się na Boga!

— I co w związku z tym? — Zapytałam, choć nadal moje myśli były gdzie indziej.

— Powiedział, że nie może się do ciebie dodzwonić, dlatego mam ruszyć tyłek i powiadomić cię, że dzisiaj do kina idziemy o 19... — Zmrużyła oczy.

— Jasne... — Spojrzałem na nią i dokładnie przyjrzałem jej twarzy.

Nadal lekko zaspane szare oczy. Wolno opadająca firanka czarnych rzęs, które tylko bardziej podkreślają jej kolor tęczówki. Lekko znudzony wyraz twarzy, czyli to co zawsze. W momencie kiedy oblizała swoje pełne, truskawkowe usta, po plecach przebiegł mi dreszcz. Chciałbym móc całować je cały czas. Oliver, opanuj się do cholery, bo za moment będziesz mieć problem!