Kafamı camdan çıkarıp gökyüzüne doğru baktım. Fırtına yüzünden kar taneleri gözümün önünden film şeridi gibi geçerken derin bir nefes aldım. Kim bilebilirdi ki bir su damlasının aylar sonra bir fırtınada kar tanesi olarak düşeceğini?
Bir insanın ha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uykumdan huzursuzca uyanıp etrafıma bakındım. Sabah olmuştu, hatta Ezgilerin çoktan okula gideceği kadar sabah olmuştu. Uyku mahmurluğuyla yatağımdan kalkıp banyoya girdim. Yüzüm yine kanıyordu. Boynumu çizmiştim, gece kabuslar yine peşimi bırakmamıştı.
Tuvalet kağıdından bir parça koparıp boynumdaki kanayan yeri sildim ve kirli peçeteyi çöpe attım. Yüzümü bir kaç kere yıkayıp havluyla kuruladım. Bugün Ezgi'nin doğum günüydü ve ben kıza hiç bir şey alamamıştım. Doğum günü olduğunu daha önceden haber verseydi daha önceden bir şey alabilirdim.
Banyodan çıkıp saçlarımı gelişi güzel topladım ve odamdan çıktım. Burnuma gelen yemek kokusuyla Esma teyzenin mutfakta olduğunu anladım. Merdivenlerden inip mutfağa girdim ve dolaptan bir bardak aldım. "Günaydın Esma teyze."
"Günaydın güzel kızım. Sen neden okula gitmedin, hasta mısın?" Anlaşılan Esma teyzenin olaylardan pek bir haberi yoktu. Bir elimde ilaç, bir elimde su dolu bardakla sandalyelerden birine oturdum. "Okuldan uzaklaştırıldım, bu günlüğüne." Esma teyze tencerenin içindeki yemeği karıştırırken gülerek kafasını iki yana salladı. "Ah, siz gençler! Hiç değişmeyeceksiniz değil mi?"
"Neden öyle dedin ki?" tencerenin kapağını kapatıp karşıma oturdu. "Çetin bir sene sınıfta kaldı, aynı sene Ezgi lise sınavlarına hazırlanıyordu. Kızın psikolojisi bozulmuştu resmen. Sürekli sistem değişiyordu, konular değişiyordu, süre sayısı azalıp artıyordu. Biraz da ergenlikten olsa gerek babasıyla sürekli tartışıyordu. Sonra bir gün Erdem Bey'e sinir olup okuldan kaçmıştı, eve de gece geç saatte dönmüştü. Yine Erdem Bey ile kavga etmişlerdi."
Kaşlarımı çatarak hararetle anlatışını dinlemeye başladım. Ezgi hiç de böyle görünmüyordu. "Daha sonra evden çıkması yasaklandı. Bu da Uğur'u ayartıp kendini evden kaçırtmış. Uğurla bir anlaşma yapmışlar, eğer Uğur Ezgi'nin kaçmasına yardım ederse Ezgi bir hafta boyunca Uğur'un ödevlerini yapacaktı. Bizim tembel oğlan da hemen kabul etti tabii." Dehşet dolu gözlerle Esma teyzeye baktım. Uğur cidden böyle bir şeyi yapmış olabilir mi?
"Bir de filmlerdeki gibi olsun diye kızın gözünü kapatmış. Sonra Ezgi gerçekten kaçırıldığını zannedip çığlık atmış. Tam kaçırırken karşı komşu yakalamış." Gülerken Uğur ve Ezgi'nin ne denli bir manyak olduğunu düşünüyordum. Millet evden kaçarken ben matematik sınavına gireceğim için stresten ağlıyordum.
Zil çaldığında "Ben bakarım." diyerek ayağa kalktım ve kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açtığımda kimseyi bulamasam da kapının önünde bir kutu buldum. "Kim gelmiş Denizciğim?"
"Bilmiyorum, biri kutu bırakmış." deyip eğildim ve kutuyu aldım. Kutunun üstünde içinden çıkabilecek hiç bir şey yazmıyordu. Elimde kutuyla içeri girip kapıyı kapattım ve elimdeki kutuyu incelemeye başladım. Mutfağa girerken yere düşen bir kağıt parçası dikkatimi dağıtmaya yetmişti. Eğilip kağıdı aldım ve üzerinde yazanı okudum.
