RECKLESS: TAINTING HER INNOCENCE

Reckless 10

(Arthur Tselischev as
Laurice Adam Steven Wolfgang.)
[Refer to multimedia]

Third Person's POV

Tinawagan agad ng binata ang piloto nito. Nais niyang ipahinga ang sarili. He was so stressed.

"Rover, I need you here immediately."

"Copy boss."

Saka pumailanlang ang tunog ng chopper sa buong lugar. Ilang minuto pa ay nagsimula na itong umangat sa lupa. Bumalik muna siya sa Royal Building para ayusin ang mga tao dun.

Nagsiyukuan ang mga ito pagdating niya. Ang iba ay sugatan pa at may mga benda. Just as he was going to his office, nakita niya ang nakayukong si Gabriel.

Nagulat ang huli ng tinapik niya ang balikat nito. Napag igtad pa ito ng makita siya.

"B..boss." kinakabahan nitong sagot.

"Good job Knights. You did well."

"Pero boss..."

"Don't worry. I got your back. I always have a plan. I know how he thinks."

Naguguluhan parin ang huli. Anong plano? May gagawin ba sila ulit?

"Morton is dead." Sabi ni Adam na nagpaliwanag sa lahat ng naganap kay Gabriel.

"How.."

"I was at his chopper. No more questions man. Relax and breath. Tend our people. First thing tomorrow we will go to Palace Royale."

Tumango nalamang ang huli at ginawa ang pinag utos ng amo.

°•°•°•°•°•°•°•°•°

Samantha's POV

Ilang araw na ng lumipas pero nandito parin ako sa loob ng malapalasyong bahay na to. Walang ginagawa. Walang cellphone or whatever na pwedeng paglibangan. Sinubukan kong tumulong sa mga gawain ayaw naman nila akong payagan kasi bawal daw.

Nabuburyo na ako sa loob. Hindi naman sa lahat ng oras eh nakakakwentuhan ko si nay Elsinore. What to do ba? Aha!

"Nay Elsinore! Maaaring makahingi ng sketch book saka lapis at eraser. Pangkulay narin sana kung pwede?"

"Aba oo naman. Saglit iha at ako ay kukuha muna niyan."

Pagkabalik niya ay dala na nga nito ang hiningi ko at bumalik na ako sa kwarto para magsketch ng mga design ng damit. Wedding gown yung naisipan ko kaya medyo natagalan ako.

Nakatulog nalang ako sa pagdodrawing. Naalimpungatan ako ng makarinig ng ingay mula sa labas. Pagtingin ko sa alarm clock sa bedside table ay nagulat ako. It's already 6:23.

Tama nga naman. Pagtingin ko sa labas ay madilim na. Kaya ako bumangon. At hinayhinay akong tumungo sa pinto. Lalabas sana ako ng makarinig ako ng pagmamakaawa.

"Bakit niyo pinalabas ang babae? Kabilinbilinan ni boss na wag siyang palabasin!" Sigaw ng kung sinong hudyo.

"S..sir... Eh naaawa na ho ako doon sa bata. Boring daw sa loob." Boses yun ni nay Elsinore.

"Kahit na. Gusto mo bang mamatay?!"

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Hindi nila maaaring saktan ang matanda. Walang mga awa. Kaya mabilis pa sa alas kwatro akong tumakbo patungo sa salas.

Doon ko nakita ang isang lalaking may matipunong pangangatawan. Nakasuot ng amerikana at matikas ang tindig. Sunod ay napako ang tingin ko sa sahig. Nandoon si nay Elsinore, nakaluhod at tila nagmamakaawa.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I butt in.

"Itigil mo nga yan! Wala kang galang sa mas nakakatanda sayo!" Sigaw ko ng hindi siya tinitignan. At itinayo ko ang nakaluhod na matanda.

"Samantha.."

"Akong bahala nay." Sagot ko para hindi na siya mag alala.

"At sino ka para sigawan ako?!" Balik tanong niya. Hinarap ko siya at..

"Ako? Si Alaine Samantha Guevara. Ang ikinulong niyo sa nakakabagot na kwartong yun." Nakapamewang pa ako niyan ha? Eh naiinis ako eh.

"..."

"Oh. Bat di ka makasagot? Cat got your tongue?" Nakataas kilay na ako sa kanya. Nakakastress.

Bago pa man humaba ang bangayan na yun ay may pumasok na isang matangkad na lalaki. Nakasuot din ng amerikana. May misteryosong abuhing mga mata. Tumingin siya sakin at nanginig ako.

He gave me chills with his stares. Pero hindi ko ipinahalata. Ba! Swerte naman niya. Hindi ako natatakot sa kanya. Pero ewan ko ba kung bakit nagkakaganito ako.

"Go easy with the lady Gabriel." Sabi niya sa kaharap kong walang modo na pang anghel pa ang pangalan, Gabriel.

"Boss. I'm sorry." Hinging pasensiya nito.

So itong pangit na kapre na to ang boss nilang hudyo. Aishh oo na! Hindi na siya pangit. Ok gwapo na siya. Ano ngayon? Pinakidnap niya ako.

"Miss are you listening?" Pumitik siya sa harapan ko na nagpabalik sakin sa mundong Earth.

"Ah.. ha?"

"I said, why did you get out from that fucking room."

Napatingin ako sa paligid. Wala nang ibang tao sa sala maliban sa aming dalawa.

"Well don't ask me. It was because of my freaking boredom."

Napanganga siya. Kala niya ha?

"Teka, bakit mo ba ako ipinakidnap ha? Nababaliw ka na yata. Hoy hudyong kapre wala akong kasalanan sayo. Siguro budol budol ka ano? Kaya ka yumaman ng ganito ano? O kaya ibibenta mo ang mga laman loob ng mga nadadakip mo para sa pera."

"Miss shut up."

"Wala rin naman akong natatandaang utang sayo o kaya ang pamilya ko. Hindi kami mahilig sa ganon. Saka hindi kita nasagasaan o wala naman akong ginawang masama sayo. Baka naman..."

Naputol ang paglilitaniya ko ng bigla niya akong hinalikan. Nang makabawi ako sa gulat ay saka ko siya itinulak sabay sampal sa kanya ng malakas. Kingina! First Kiss ko yun.

Napatingin siya balik sakin. Hawak niya parin yung pisnging sinampal ko. At evident ang ang pag sampal ko dahil namumula ito. Ah oh! But he deserves it.

Nagbabaga ang mga mata niya. Napalunok ako. Feeling ko nanlamig ako. This man in front of me is a beast.

Hinaklit niya ang braso ko at dirediretsong hinatak ako sa isang kwarto na kulay gray ang dominant color. Isinarado niya ng pabalibag ang pinto at saka ako itinulak sa kama.

Naiiyak na ako.

"What are you doing?" Nanginginig na ako.

"You'll pay for what you did woman!"

Natakot ako. Papatayin niya ba ako? Pero nawala ang lahat ng iniisip ko ng bigla niyang punitin ang damit ko.

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Now I stand here with only a pair of underwear on.

Hinubad niya rin ang damit niya at tumambad sa akin ang matipunong katawan niya.