RECKLESS: TAINTING HER INNOCENCE

Reckless 20

Adam's POV

I finished all my paper works. I take a look at the wall clock and it shows 1:47 a.m. and that explains why my neck hurts now. I slightly massaged it as I turned off my computer.

I've been here for more than thirteen hours doing everything. I never had a proper lunch and dinner because I need to do this as fast as possible.

Even though I have all the time in my hand, I still want to settle everything for tomorrow's event. As I placed the last papers in order, I took my phone and got out of the office.

Reaching the second floor where the rooms are, I take a peek inside her room and I found her sleeping soundly. Her face looks so peaceful and she is really a beauty.

It took me several minutes before I  gathered my strength to look away. But before that, I kissed her first on her forehead and mumbled a soft good night.

Then I started to walk towards the room just next to hers. A small smile crept my face and I sighed upon lying on my bed. My decision is really great. Just wait for me darling.

*****

Nagising si Samantha nang sumilip na ang sinag ng araw sa bintana ng kwarto. Kinusot kusot niya ang mga mata at bumangon. Kapagkuwan ay inayos ang hinigaan at naglinis ng sarili. Nagsuot siya ng isang simpleng bulaklaking bistida na aabot hanggang tuhod saka hinayaang nakalugay ang kanyang buhok.

Nagtungo siya agad sa sa banyo para maligo. And she wore a simple dress that was knee length. Pagkatapos nun ay nag ayos muna siya ng konti.

"Good morning señorita. Agahan niyo ho." Bungad sa kanya ni Nay Elsinore na dala dala ang isang tray kung saan nakasilid ang mga pagkain.

Mabilis naman niya itong nilantakan saka ay nag imis ng kalat. Magtutungo na sana siya sa may balkonahe para magbasa ng biglang may kumatok sa pinto.

"Bukas yan!" Sagot niya sa katok. At pumihit ang siradora kasabay ng pagsilip ni Gabriel.

"Oh Gabriel, ikaw pala. Anong kelangan mo?"

"Uhmm... Pinapatawag ka ni boss. Gusto ka daw niyang makausap."

Naguguluhan man ay napatango nalang ang dalaga at sumama kay Gabriel. Lumabas sila ng mansion at nagtungo sa parang.

"Iiwan na kita dito. Dito mo raw hintayin si boss." Iyon lamang ang sinabi ni Gabriel saka dali dali nang umalis.

Naiwan si Samantha na naguguluhan at ilang minuto pa ay nanglay na siya kakatayo kaya umupo siya sa damuhan.

"Ang demonyo talagang yun! Magpapatawag ng wala naman siya! Tapos hindi niya ba alam na ang hirap hirap ng pinaghihintay?" Bumunulong bulong si Samantha habang pinagdidiskitahan ang mga kawawang damo na siyang binubunot niya dahil sa pagkabagot.

"Malilintikan talaga yung kapreng yun! Sisiguraduhin ko na hindi na siya hihinga pa! Peste talaga!"

Padabog niyang tinigilan ang pagbubunot ng damo at napatulala nalang.

'Sabagay, wala din naman akong magagawa eh. Boss siya at bihag lang ako. Samantha, talk to yourself kung malakas ka na. When you are powerful enough para kahit isang beses ay madagukan mo man lang siya.' Sa isip isip niya.

Napabuntong hininga nalamang ng malakas ang dalaga sa panlulumo at kawalang pag asa. Pag asa na makatakas sa kamay ng demonyong nag anyong tao sa katauhan ni Steven.

Then suddenly. A purple hyacinth appeared before her eyes. Nagulat siya at the same time naguguluhan.
Napalingon siya at nakita si Steven na nakatitig sa kanya ng maigi.