RECKLESS: TAINTING HER INNOCENCE

Reckless 15

Very heavy content. I do hope that hindi siya magtrigger ng something bad sa inyo. Hope you all enjoy.
.....

Third Person's POV

It's this very day. The 21st day of May, two hearts were wrecked and two fates started to cross.

Nasa kwarto ngayon ang dalaga. Inaalala niya ang nangyari sa mismong araw na to. Hindi niya maiwasang mangulila sa mga mahalagang tao sa buhay niya.

She's thinking about the very same day when the world turned its back to her and everything became out of control. Wala siyang sinisisi sa nangyari.

Pero hindi niya maiwasang malungkot. Oo tanggap man niya ang nangyari but she can't still change and deny the fact na hindi pa siya nakapagmove on at maaaring hindi na nga makamove on.

But she was trying all her best to be okay. She tried to smile to conceal the sadness from within her heart. A heart that suffered a lot. A heart that was tormented by ill fate.

Napangiti siya ng mapait. Wala siyang kontrol anuman ang nangyari noon. Pero sana man lang ay napigilan niya ang mga ito.

Hanggang ngayon hindi parin niya lubos na maisip kung ano ba ang dahilan ng lahat. Everything was a mystery. It was all void and unclear. Ang daming bumabagabag sa isipan niya pero mas matimbang ang mga alalahanin niya ngayon.

>>>>>>>×<<<<<<<

Sa isang silid na may kulay kremang dingding. Kapansin pansin din ang dominanteng kulay na dilaw at rosas. May mga nakasabit na painting sa dingding. Isang gitara sa kama. Tatlong libro sa mesa at isang kahon sa paanan nightstand. Kapansin pansin din ang kalinisan sa kwartong iyon.

Pumasok ang binata. Malungkot ang mga mata at may halong poot. Mabagsik ang anyo at nagtatagis ang mga bagang. Pero hindi maikakaila ang kakaibang damdamin sa lumulukob sa kanya sa mga oras na yun. 

Napatitig siya sa mga larawan sa album na nasa book shelf. Napangiti siya ng mapait. This was his sacred room ever since that night.

Hindi pa siya sigurado sa nangyari sa nakaraan. Pero alam niya na lalabas at lalabas din ang katotohanan. Hindi niya napigilang mapaiyak ng walang tinig.

Ang kanyang mga luha na animo isang taong naipon na poot at paghihinagpis. Hindi parin niya alam. Wala siyang alam. At hindi niya alam kung sino ang nakakaalam.

Magulo ang lahat sa isip niya. And he knows when he found out the truth, he will never let it slide. Sa lahat ng tao na pinahalagahan niya, ang itinuring pa niyang pinakamahalaga ang kinuha sa kanya.

Naiiyak siya dahil wala siyang nagawa. Wala siya doon sa mismong araw na nangyari yun. Wala siya sa mismong araw na nahihirapan ito.

Sinisisi parin niya ang sarili. At sa mga oras na to, habang binabalikan niya ang masasaya nilang alaala, hindi niya lubos maisip kung maibabalik pa nga ba.

Mas masakit pa to sa lahat ng pagkatalo na nangyari sa kanya. He turned into something else. But he never broke any piece on that room.

It was for the reason that it was the only place where he can remember everything. Where he can reminisce all. And for the fact that he treasures everything in that room.
.

>>>>>>×<<<<<<

Naglakad ang babae palabas ng silid niya. She needs to get some fresh air. Wala narin naman siyang dahilan para magmukmok. Tapos na ang lahat. Ang nangyari ay nangyari na.

Hindi niya napansin na sa kakalakad niya ay napunta siya sa direksiyong hindi pa niya napuntahan.

Nang hindi maalala ang daan pabalik ay nagtuloy tuloy siya sa paglalakad. Napansin niya ang buong bahay, tahimik masyado. Siguro day off ng mga katulong.

Pero napansin niya ang isang bahagi ng palapag na yun. May iisang kwarto na nakabulas doon. Nakasarado na ang lahat liban sa kwartong yun.

Tamang nakaangat ang pintuan may liwanag siyang naaaninag na nagmumula roon.

As curious as cat, she started walking. Going to the mystery that was about to be unveiled. She readied her defenses.

The pounding of her heart never ceased. She was nervous as she trembled. Napalunok siya at binalewala ang nararamdaman.

She took a hold of the cold metal on the door. Slowly, she pulled it open not looking inside. And successfully she did opened the door wide.

Pero hindi lang ang pinto ang bumukas literal na nanlaki ang mga mata niya sa nasaksihan. The ever mysterious and cold guy was crying silently.

Inilibot niya ang paningin sa kabuang silid. At hindi siya nagkakamali. Isa itong silid ng babae. Ngunit sino?

Nararamdaman ng binata na hindi na siya mag isa. Marahas siyang napalingon at nakita niya ang babaeng animoy daga na nasa gilid at natatakot sa anumang mangyayari sa kanya.

"What are you doing here!?" Sigaw niya. Dala narin ng takot ng huli ay hindi ito nakasagot.

"I said. Why. The. Fuck. Are. You. Here?! Bakit ka nandito?!"

"Ha... A..ano."

Mabilis itong nakalapit sa kanya, at isang iglap lang ay nasa harap na niya ang binata.

"Tell me. Dammit!!" Saka siya nito sinakal.

"Pl-ease.. Let..go. I- can't..b..breath."

Ngunit walang narinig ang lalaki. Marahas niyang hinablot ang babae saka ito kinaladkad sa kanyang silid.

"You know it do you? Are you happy to see me now?! Huh?!" Galit na galit ito. Nanlilisik ang mga mata.

"Ano bang pinagsasabi mo? Wala akong alam."

"Don't act innocent!!" He slapped her na agad namang nagpatumba dito. Napasubsob ang babae sa sahig.

"Promise.. wala talaga akong alam." Umiiyak na ito ngayon. Tila naguguluhan sa mga nangyayari.

"You bitch! Liar! DOES IT FEEL GOOD TO SEE ME FUCKED UP?!"

Lumapit ito sa kanya at..

"Now, you'll pay for this. Hindi ako papayag na hindi kita magagantihan. This is only fair."

At mabilis itong naglakad papunta sa direksiyon ng nakasubsob paring dalaga. He grabbed her by her hair and forcefully made her stand.

"Tama na. Masakit!" Pagmamakaawa nito.

"Masakit? Kulang pa yan sa sakit na dinanas ko! It was because of your family! Your good for nothing parents!" Sinampal siya ng dalaga.

"Ano ba ang kasalanan nila sayo? Patay na sila."

"I know that fact. BUT THEY ALSO KILLED HER!! The very same spot and the very same day. Kaya pahihirapan kita ng husto Alaine!"

....

Tell me your insights.