Abala ako sa pagluluto ng iba't-ibang putahe para sa pagsasalo namin ng pamilya mamaya.
Pagkatapos ng ilang oras na pagluluto ay inihanda ko na ang lamesa. Sinapinan ito ng bagong tela. Inilapag ang mga plato at kubyertos. Kinuha ko na rin ang mga nilutong ulam at ang panghuli ang bagay na hindi mawawala, ang mainit na kanin.
Nakahanda na ang lahat, ang mga tao nalang ang kulang. Kaagad ko silang tinawag at kinawayan, "Kainan na!"
Ngumiti naman si Ina sa screen,"Tara na!"
Sabay-sabay kaming nagsalo-salo. Kahit na malayo sa isa't-isa dahil sa pandemiko, binabubuklod pa rin kami ng pakain at pagmamahal para sa isa't-isa.
"Konting tiis nalang d'yan Nak ha? matatapos din 'to," saad ni Tatay.
Sumilip naman sa screen ang dalawang nakababata kong kapatid, "Miss you, Ate!"
Napangiti nalang ako, ngayon lang bumalot ang realisasyon.
Realisasyon kung gaano kahalaga ang sulitin ang oras hangga't maaari kasama ang mga minamahal sa buhay.
BINABASA MO ANG
Badhi (Dagli)
Short StoryIba't-ibang guhit ng kapalaran na tinatapos sa tuldok ng mga ipo-ipong balangkas.
