Every Flight Counts

Kabanata 39

Best success

Zaiden Pierce:

wheres my mahaaal

Zaiden Pierce:

will my mahal make it today

Zaiden Pierce:

?

Zaiden Pierce:

:(

Zaiden Pierce:

mahal wru

"Shit,"

Hindi na 'ko magkandaugaga sa pagbaybay sa Paris Charles de Gaulle Airport. Dito sa France nakatakdang ganapin ang international cooking competition na sinalihan ni Zaid at magsisimula na ito sa loob lamang ng ilang minuto.

Mabuti na nga lang ay mula sa Belgium ang last work flight ko. Malapit-lapit na lang kaya't hindi na naging ganun katagal ang byahe. Ngunit gayunpaman ay hindi 'ko inaasahang medyo mahuhuli pa rin ako.

Agad akong sumampa sa kauna-unahang taxi na nakita ko sa labas ng Airport at binalingan ang driver noon.

"SIRHA International Hotel please,"

Ni hindi na ko makapag-reply kay Zaid sa kaba. Natatakot na kasi akong makita ang oras pag-binuksan ko ang phone. The event was set to start at 10 AM and the last time I checked, 9:57 AM na! Ang kinakapitan ko na lang ay may introduction ceremony pa naman siguro bago ang contest proper.

Mabilis ang kabog ng dibdib ko habang umaandar ang sasakyan. Hindi na rin mapakali ang binti ko at panay ang pagtaas-baba nito.

"We're here," may accent na bigkas ng driver pagkahinto ng taxi.

I handed him the payment before reaching for the car door.

"Merci," pahabol na pagpapasalamat ko pa.

I wasn't able to fully process and appreciate how the hotel almost looks like a huge stadium from the outside. Every step I make was in haste as if I was running for my life.

Hingal na hingal ako pagkarating sa malawak na venue hall. Marami pang nakaharang kaya't hindi ko agad masilayan ang harap.

"Why is that guy not making any move?" I heard one muttered.

"Yeah, he's not starting yet.." another one implied.

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko. Kahit hindi naman ako sigurado sa tinutukoy nila ay may naramdaman akong kung ano.

Agad akong nakisiksik sa mga nakaharang para makalusot sa pwestong matatanaw ko ang harap. Hindi naman ako maliit pero sadyang mas matatangkad ang mga may dugong bughaw na ito.

"Excuse me, excuse me," my movements were filled with urgency.

Nang makarating ako sa maayos na posisyon ay halos masilaw pa ako sa mga maliwanag na ilaw sa paligid. Ang mga camera at production staff ay nagkalat sa bawat gilid. Ang mga kalahok ay abala sa pagsisimulang magluto.

Despite all the chaos and distractions, my eyes were able to successfully found its way to the right person.

But he wasn't aware of my presence yet. He was plainly standing while his eyes were roaming. Scanning the whole place like it was waiting and looking for something.. for someone.