ᵍᵃʳᵈᵉᶰᶤᵃ//ʲᵘᶰᵍᵏᵒᵒᵏ⁺ᵗᶻᵘʸᵘ

|18|

Kulağıma gelen boğuk boğuk konuşmalarla gözlerimi açtım. Etraf iğrenç derecede talaş kokuyordu. Dirseklerimden güç alıp ayağa kaşkmaya çalıştığımda başarısız olmuştum. Pes etmeyip tekrar denedim ve ayağa kalktım. Minicik bir odanın içinde sadece bir halı vardı. Zorla kapıya tutunduğumda tozlar yüzünden öksürmüştüm.

Jk: A-açın kapıyı!

Zorla çıkan sesimle kapıyı çalmaya başladım.

Jk: AÇIN!

Birkaç dakika sonra kapı açılmıştı. Geriye doğru bir adım atıp kapının ardında ki bedene bakmamla sinirlenmem daha da artmıştı.

Jk: Lisa çıkar hemen beni burdan yoksa çok kötü olur!

Lisa hiçbir şey demeden sadece yüzüme bakıyordu.

Jk: Çıkar dedim sana!

L: Bu asla olmayacak Jungkook.

E: Demek uyandın.

Eunwoo sırıtarak odaya girdiğinde gözlerimi sıkıca kapatıp derin bir nefes almıştım. Burdan nasıl kurtulacaktım ben?

E: Luna grubu sen olmadan hiçbir şeye yaramayacak galiba.

L: 5 kişi nasıl ayakta kaşabilir ki?

Jk: 5 kişi derken? Hatırlatırım, Yiren de bizim takıma geçti.

Eunwoo boğazını temizleyip tamamen odaya girdi ve bir elini omuzuma attı. Omuzuma attığı eli hemen itip ondan uzaklaşmıştım.

E: Tzuyu elimizde.

Dediği şeyle çattığım kaşlarım tamamen gevşemişti.

Jk: Tzuyu mi? N-ne yaptınız ona!

Bağırıp kapıya doğru yeltendiğimde Lisa buna engel olmuştu.

Jk: BIRAK!

E: Henüz bir şey yapmadık.

Eunwoo iğrenç sırıtışını yüzüne takınıp kapıya doğru ilerlerken ekledi,

E: Henüz.

Eunwoo tamamen odadan çıktığında Lisa kapıyı kapatmıştı.

Jk: NEDEN YAPTIN BUNU BANA!

L: Sana asla zarar gelmeyecek. Merak etme. Sadece... Yanımda durmanı istedim.

Jk: Benim zarar görüp görmemem umrumda değil.

Yere eğilip yüzümü avuçlamıştım.

Jk: Tzuyu...

Saçlarımında gezinen yabancı eller irkilmemi sağlamıştı. Kafamı kaldırıp Lisa'ya baktığımda çok sakin görünüyordu.

Jk: Uzaklaş benden.

Yerden kalkıp kapıya doğru koştuğumda dışarıya çıkamamıştım. Çoktan kilitlenmişti.

Jk: Kapıyı aç hemen!

L: Biraz sakinleşmeye çalış lütfen.

Jk: TZUYU! TZUYU!

Lisa'yı bir kenara bırakıp kapıya koştum. Delicesine çaldığım kapı kırılmak üzereydi. Tzuyu belki sesimi duyar diye son gücümle bağırıyordum.

L: Duyması imkansız. Sen zemin kattasın. O en üst katta.

Ellerimi kapıdan çekip Lisa'ya doğru bir adım attım. Gözleri hem ürkek hem de cesaretle bakıyordu. Bu nasıl bir tutkuydu? Bu nasıl bir çelişkiydi?