Slenderman Geri Dönüyor #wattys2017

Sanırım Mutluyum

'Kim var orada?' dedim yataktan fırlayarak. Odada bulduğum küçük ayıcığı elime aldım. Kapımı açtım ve gıcırdayan merdivenlerden aşağı doğru ilerledim. Slenderman camdan bakıyordu. Çocuklara daha hiçbir şey yapmamıştı. Beni bekliyordu sanırım. Yanına gittim. Onun koluna vurdum.

'Neden bir şey yapmıyorsun! Neler oluyor!' dedim ona. Cevap vermedi. Sadece öylece durup bakmaya devam etti. Sinirlendim. Ayağımı yere vurdum.

'Ben.. Onlara bakmaya gidiyorum!' dedim ve arkamı döndüm.

'Elizabeth! Gitme!' dedi Slenderman kolumdan tutarak. Bunlar sarhoş çocuklardı. Kahkaha atıyor, camı kırmaya çalışıyor ve duvarları tekmeliyorlardı. 'Deli Lilith teyzenin evi burası! Hadi bu evi kırmızılarla dolduralım! Yakalııım!' dediklerini duydum. O kasabadan uzakta iyi bir yaşantım vardı. Kimseye anlatamadığım şeylerden uzaktaydım. İnsanlardan uzaktaydım. Dayak yemekten, nefretten uzaktaydım. Ve kimsenin bunu bozmasına izin veremezdim! 3 tane sarhoş çocuk bunu bozamazdı! Ben Elizabeth'tim. Slenderman'in kanındandım. Nasıl olduğunu bilmiyordum ama onun kanındandım. Ve onlar benden korkmalıydı. Çünkü şimdi kim olduğumu biliyorum. Ben şeytanın varisiydim!

'Beni bırak!' dedim Slenderman'e, 'bunu ben halledeceğim.'

İlerledim ve bulduğum ilk keskin bıçağı aldım. Dış kapıyı açtım ve dışarı baktım. Sesleri yakında olduklarını belli ediyordu.

'Aaa bu Elizabeth değil mi! Herkesi korkutan küçük kız! Burada ne yapıyorsun küçük?' dedi Jordan. Lise 2ye gidiyordu. Onu tanıyordum çünkü kardeşi benim eski arkadaşımdı. Diğerleri ise onun arkadaşıydı. Hiç ayrılmazlardı. Cevap vermedim. Donmuş bir şekilde onlara bakıyordum. 'Hadi ama çocuk, o bıçakla ne yapacaksın? Bizi öldürecek misin?' dedi kahkaha atarak bir diğeri. Kafamı evet anlamında salladım. O sırada ikisi bana doğru gelmeye başladı ve bende onlara yumruk savurdum. Birisini yere devirmiştim ama diğeri beni arkamdan tuttu ve Jordan önümde durdu. Korkuyordum şu an onlardan. 

'Bizi yenebileceğini mi sandın Eli! Seni burada öldürsek kimsenin haberi olmaz. Kasabada kimse seni aramıyor! Anneannen bile! Birimizi o küçük boyunla düşürebilirsin. Ama daha çok çalışmalısın!' dedi Jordan boğazımı kavrayarak. Son nefesimle çığlık atacaktım ama ormanın içinde 'çıt' sesi geldi. Ve bir tane el Jordanı ormanın derinliklerine doğru çekti. Diğer çocuklar çok korkuyordu. Ben ise gülüyordum. Slenderman beni kurtarıyordu! Ormandan Jordan ile birlikte çıkan Slenderman beni tutan .ocuklara 'sus' işareti yapıyordu.

'Eğer ki ağlarsanız

Biz güleriz, kahkaha atarız.

Şu an gençsiniz, ama birazdan,

Ölü gençler olacaksınız.

Kaçarak bizi zorlamazsınız

Sadece eğlendirebilirsiniz.

Çünkü siz, korkak çocuklar

Sizler birer ucubesiniz!'

bunları söylerken gülüyordu. Ben kahkaha atmaya başladım. Çocuklar birbirlerine bakıp farklı taraflara koşmaya başladılar. Ama Slenderman uzayan elleri ile onları da tuttu. Evin içine ilerledi. Bende onları takip ettim. Sağa ve sola baktıım. Başka kimsenin olmadığını görünce gülümsedim ve içeri girdim. Onlara işkence çektirecektim. Tıpkı kimseye anlatmadığım o küçük çocuk gibi. Benden 2 yaş küçük olan çocuk. Onların çığlık atmasını sağlayacaktım. Acı çekeceklerdi. Benimle dalga geçemezlerdi. Küçük olabilirdim! Ama güç bendeydi!