Secret Love(on-going)

Chapter 4

Chapter 4

Baby

Humilig ako sa railings at dinama ang simoy ng hangin. Nilingon ko ang classroom. Masyadong ma ingay. May mga paper airplane na pinalipad ng nga boys. Mga boses ng mga kaklase kong babaeng nag tatawanan. I chuckled a bit before facing the wind.

Ano bang gagawin ko ngayong araw? Busy pa sa Easton. Only three counts left. Pagmatapos ko yung tatlo. Titibok naba yung puso ko ng normal? I should not regret it.

"Yami?" binalingan ko ang kaklase kong si Kriz.

"Bakit?"

"Nasagutan mo nama yung mga pinapasagutan ko sayo?" natigilan ako sa tanong nya.

May group activity kami sa subject ni Sir Devin. Sa sobrang kakaisip ko kay Easton nawala sa utak kong may group activity pala.

"k-kailan yung deadline nun?" napagakat ko ng labi. My voice is shaking.

"Mamayang 3 pm, pupunta dito si Sir Devin. Dito tayo mag rereport sa classroom" malamig nyang sambit.

Tinignan ko ang wrist watch ko. It's 2:25pm. Oh god!

"Fuck!" i hissed at tumakbo papuntang library.

"Yami kasi! Lagi ka nalang Easton ng Easton!" dinig kong sigaw nya.

Yan kasi Easton ehh! Di ka nagpapakita kaya minamalas! Lucky charm kasi kita!

Dali dali akong pumasok at hinanap ang libro kong saan ko mahanap yung tanong kasama na yung sagot.

"Fuck!" pasigaw kong sabi ng maalala na wala akong dalang papel o kahit ballpen man lang.

Unti unti kong sinilip ang librarian baka nagkagalit na eto sa sigaw ko. Napabuntong hininga ako ng makitang mahimbing ang tulog nito.

Nalingon ko ang mga table sa loob ng library. Ngumuso ako ng makitang walang tao. Ngunit biglang bumilis ang tibok ng puso ko sabay ngising aso.

Sabi ko na nga ba lucky charm ko to ehh!
Nilapitan ko si Easton sa pinadulo ng library. I never notice this area before. Masyadong malayo sa books shelves.

Umupo ako sa harapan nya dala dala ang mga librong kailangan. Tumikhim ako ngunit hindi parin nya ako nilingon. He wrote like theres no one in front of him.

Hmp! Manhid!

"E-Easton, pwedeng penge ng pa-" nagulat ako ng bigla nyang pinunit ang isang papel sa likod ng sinusulatan nya at pinatong sa harap ko.

I licked my lips before questioning again.

"May ball-" hindi ko rin na tuloy ang pagsasalita ng bigla nyang ilagay ang ballpen nya at kumuha ulit ng bagong ballpen sa bulsa nya.

He continued writing coolly.

Nagkibit balikat ako at sinimulan magsulat.

I can't keep my hand shaking while writing. Knowing that he's inches from me. Knowing that our breath met in air. Inangat ko ang paningin ko sakanya hindi ko ginalaw ang ulo ko o ang katawan ko. He look so handsome in his messy hair. Ang mga labi nyang naka awang sa bawat letrang sinusulat. I licked my lips. I wonder what it feels press my lips in his.

Napabalik ang mata ko sa papel ng bigla syang nag angat ng tingin sakin. Did he caught me looking at him? Oh god please no!

I continued writing with curses inside my mind. Praying that he never caught me looking at him.

It took a minute before i finish answering some question. Bahagyang ko tinignan si Easton. Seryuso siyang nagbabasa habang ang isang kamay ay nasa labi nya.

Napaupo ng tuwid ng mag tama ang mga mata namin. Umiwas ako ng tingin. I can't stand those luscious brown eyes of him.

Tinignan ko ang wrist watch ko. And damn it! It's 2:55 pm, i only have five minutes left.

"damn it!" hindi na ako nag paalam sa taong na saharapan. I just storm out from library.

Napangiti ako ng makitang nasa kamay ko pa ang ballpen ni Easton.

Guess what? Destiny want to meet us again.

"Saan mo na bili yan?" tanong ni claudio sakin ng makitang nilalaro ang ballpen ni Easton.

Group reporting was exhausted. Mas pipiliin ko nalang seguro yung individual. Dagdagan pa sa maingay na boses ni Sir Devin. Pag mali yung isa mali lahat. And that is life. Kahit anong gawa mo ng tama mali parin yung nakikita.

"hulog ng langit to claud" pagod kong sabi at pinagmasdan ang ballpen. Kahit ballpen nahahawa sa pabango ni Easton. I wonder pati yung bag nya kay bango nya rin.

"So ano...nakita mo sa daan? Ganun lang?"sarkastiko nyang tanong.

"Parang ganun na nga!" bumuntong hininga ako. I just want to keep my eyes on the thing i'm holding now. Kailan ko kaya to isusuli? Mamaya ba? Bukas? Makalawa?

"Gracie, nakita mo ba si Easton?" i asked, batid kong narinig iyon ng mga kaklase ko. Gracie is on the mirror, medyo malayo layo rin kaya na palakas ang boses ko.

"Nasa gym! Naglalaro mag isa!"

"Hmmm..."tumayo ako at nilagay ang ballpen sa bulsa. Bumuntong hininga muna ako bago umalis sa kina uupuan.

"Hoy! Saan ka nanamn pupunta?" pasigaw na tanong ni Gracie.

Bumaling ako sa kanya. I look at her mockingly . "May isusuli lang" i teased.

I confidently walk toward the gym. Bumilis ang tibok ng puso ko as i heard the ball bouncing.

I know my heart won't stop beating faster. Dinala ko sa loob ang bawat tibok ng puso ko. As i saw playing. His face covered with sweats. Habang naka awang ang mga labi. I walked towards the table kong saan nya nilagay mga gamit nya. Tumalikod ako at hinarap ang bleachers na walang tao.

"i can do this!" i cheered myself sa mahinang boses.

Isusuli ko lang ang ballpen nya and that's it! Tapos na. He don't eat people. Napatayo ng tuwid ng hindi n marinig ang bolang nilalaro nya. Unti unti kong nilingon ang court.

Nagsitayuan ang mga balahibo ko ng hindi ko makita si Easton. He's nowhere to be found. Pero nanatiling nasa gitna ang bolang nilalaro nya kanina. Its stand like it never used. It stand like it never touch.

Yung mabilis na tibok ng puso ko ay mas lalong bumilis. Gusto kong pawiin ang kaba ko pero hindi ko alam kong paano.

"Easton?!" i shout

"Easton?!" sa bawat kantong nilingon ko ay sinisigaw ko ang pangalan nya. Ngunit hindi parin eto nagpapakita.

"Easton, baby?!" napakagat ako ng labi sa sinabi. A small smile creeped into my lips. Easton, baby? Can i see your face again? Mapait akong ngumiti ang kinuha ang ballpen sa bulsa.

Maybe i'll give you tomorrow.

Bumuntong hininga muna ako bago hinarap ang bleacher. But instead na bleacher ang makaharap ko. Lumaki ang mata ko ng makitang isang bulto nasa harapan ko.

Thompson, 10

My heart didn't start to beat faster. It automatically beat faster. I couldn't breath. Unti unti kong inangat ang paningin ko sa kanya. Our eyes met. He's face is not that dark i see before. My eyes went down to his lips. Kagat labi nya akong tinignan. He's like biting his lips to cover his tempting smile.

"E-Easton" mahigpit kong hinawakan ang ballpen na nasa kamay.

Napako ako sa kinatatayuan ako. I couldn't move.

"Baby." he said huskily looking at his ballpen in my hands.

My heart beats faster. I don't know what to do. I can't move. I can't even talk.

"What...are...you...doing...here...baby?..." every word he speak comes with teasing. As his eyes bore into mine.

Three.

I wish i could count more than five numbers. To feel his presence with me. Cherish every moment we spend.