Secret Love(on-going)

Chapter 2

Chapter 2

One step apart

Hanggang sa pag tulog ko. Hindi ko ma iwasang isipin ang ang sinabi ni jane. I know what she means. Dapat ma pansin ako ni Easton. It will count, sa unang pansin nya hanggang sa ika-lima. And when i counted five that is the sign that i should give up.

It's not a dare nor challenge. It's a test that after i do that 'thing' i may get an answer or score. Pero tama ba yun? Paano kong makalimutan kong na magi-give up ako. Marupok ako! Oo! Na sa isang ngiti, isang salita ay makukuha agad.

"Yami? Dika ba pupunta sa canteen?" tanong ni Sadie sa'kin. I just shrugged.

Inaantok pa ako. And i want to sleep

"Matutulog lang ako dito" sabi ko sabay pwesto ng bag sa arm chair para gawin itong unan "inatake ako ng Insomnia kagabe" i lied

"okay! Bibilhan kanalang namin." hindi nya na ako hinintay sumagot at agad na umalis.

I want to sleep. Hindi ako makatulog kagabi sa kakaisip kay Easton, kailan ko kaya sisimulan magpapansin? Bukas? Ngayon?. Mas maganda pag ngayon. Kasi the sooner the better.

Hindi ko alam kong ilang minuto akong nakatulog. Kinusot ko ang mata ko at umupo ng tuwid. I'm still sleepy. May vacant naman mamayang hapon siguro doon nalang ako ma tutulog. I roam my eyes inside. Kaunti palang ang mga tao dito. Hindi pa bumalik yung iba.

Kinuha ko ang bag ko sa armchair. I stilled ng makitang may pagkain sa tabi ng bag ko. It was snack. Siguro binili to ni Sadie. Dutch mill and Bingo. Ngumuso ako. Confusing why my food is here at hindi pa sila nakabalik.

"Yami baby! Here's your food!" maligayang bati ni Sadie. It tooks an minute before they arrived, at na kain ko na ang bingo.

Nagulat ko sa sinabi nya. I can't speak. Kung iyan ang pagkain ko. Edi kanino to? Ako lang naman ang naka upo dito! TF?! Ano bato? Multo-multohan?

"Ano bayan Yami?! Bat mo pa ako inutusang bumili ng pagkain mo eh may pagkain kana man!" naiirita nyang sagot habang ako naman na tulala.

I can't speak.

"S-Sadie" my voice is shaking.

"Hindi bumili si Yami! Tulog sya kanina, naglalaway pa nga ehh. Pag dating namin nasaharap nya na yan!"sinngit ni Prince.

Nagkatinginan kami ni Sadie. Same confusing eyes.

"Baka secret admirer mo lang" sabi ni Sadie sabay lahad ng pagkaing binili nya.

"B-Baka nga, S-Sana lang" kinuha ko ang pagkain.

Kung ganon mamaya ko nalang kainin yung pagkaing binili ni Sadie. I should find that person who give me this food. And seriously? Matagal na akong nag aaral dito tapos ngayon lang sya magpaparamdam?

Nanatili akong nakanguso habang nakikinig sa guro. I can't keep my self thinking that person. Nasa loob ba sya ng classroom? Kabilang section? Ano ba?!

Biglang silang napatikhim ng may pumasok sa pintuan. Natigilan ako ng mag mata ang mga mata namin. Oh fuck!

I can't take my eyes on those brown eyes, down to his pointed nose and delectable lips of his. He's so attractive in everyway he moves.

"Gwapo nya talaga!"

"Anghel yata yan! Pinababa dahil sa sobrang gwapo!"

"Gwapo sana parang bakla ngalang. Hindi ko narinig na may girlfriend nyan ehh!"

"Swerte ng majowa nya!"

Nanatili ang mga mata ko sa kanya. Kahit paano na sayahan ako ng hindi umalis ang mga mata nya sa'kin. We both looking each other. He even greeted and walk towards the teacher without taking his eyes away from me.

I can't explain my feelings at the moment, kong masisiyahan ba ako o kakabahan? Ngingiti pa ako o ngunguso?iiwas ba ako o mananatiling naka tingin sa kanya. Damn it!

"What is this Mr. Thompson?" sabay kaming napaiwas ng tingin ng tanungin sya ni Sir Devin.

I can't breathe with this heart beats. He continued to spoke with Sir Devin like nothing happened! What thing do i mean? Fuck! Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na paawang ang mga labi ko sa kakahigop ng hangin para makahinga ng maluwag. I'm catching my breath silently. Nanatiling nasa malaking kahoy ang mga mata ko. Hoping it gives me air to breath.

"Ms. Delaney are you okay?" agad akong napabaling sa harapan. Did i mention that everybody is looking at me? Ni kahit mga tao sa labas na pahinto sa tanong ni Sir Devin. I look at Easton his eyes is not on mine but what the--

H-His eyes is on my fucking lips. Napababa naman ang tingin ko sa naawang nyang labi. Now were looking at each others lips! And it send shivers down to my spines! Damn it!

"M-Mag c-cr lang po a-ako Sir Devin, e-excuse m-me" agad akong tumayo at lumabasa silid ng walang nilingon. How can i stand those piercing eyes of him?

I exhaled once i entered the Comfort Room. Walang tao. Only my loud breath echoed inside. I look closely in the mirror. Ready to shout myself when no words make out to my mouth.

Napapikit ako at pinaandar ng gripo para mag kaingay rin ang silid. I washed my face. Over and over again. Marahan akong bumuga ng hininga as i look myself in the mirror with cold eyes.

"Only five counts, then you'll be done" the words echoed the room. Like it's reminding me that it's only five counts.

Tumayo ako ng tuwid. Like commanding myself silently. Chin up. Breast out. Stomach in. Inhale. Then exhale.

Pinihit ko ang door knob. The cold silver knob touched my palm. And it feels nice. I like how my hands get hot and shower it with cold. Like how my dark side light up.

Napasandal ako sa pintuan ng tuluyan kong itong mabuksan at maisira ulit.

I wish life would be like an open and close door. To open someone and let him enter your life and just close when he wants to go. Sana ganon kadali. Yung pinapalaya ko ng walang luhang lumalabas sa mga mata mo.

Lalakad na sana ako ng mahagip ng mata ko ang isang lalaking gusto kong pakawalan. I inhaled and continue walking. We both walking towards each other when we both stop inching away. Nakayuko ako. I feel uncomfortable knowing his looking at me.

I look the space between us. One step apart. That's how far away from him. Just one step apart. Then i'll be close to him. Should i step?

"May asthma kaba?"napa angat ako ng tingin sa malamig nyang boses.

I didn't say a word. Umiling lang ako at ngumiti. He nodded at tinalikuran ako.

"five" mahina kong bulong.