Secret Love(on-going)

Chapter 32

Chapter 32

Second

"So Agnes, kamusta ang Kompanyang pinasokan mo?" tanong ni Axel bago lumagok ng inumin.

Agnes invited us to come with her in the bar. Celebrate daw sa unang araw nya sa kompanya.

"It's bery okay, bakit? Inggit ka?" lasing na sagot ni Agnes.

I gripped Axel shirts dahilan para bumaling ito sakin.

"I think she need to go home." sabi ko

"Later, hayaan muna natin sya" nakangiting aso na sabi ni Axel. Nagkibit balikat ako bago tumayo.

"where are you going?" seryusong tanong nya.

"Cr lang" maiksi kong sagot at umalis.

I walked through the crowds para maka punta sa Restroom. Napabuntong hininga ako ng makapasok sa loob. Hindi masyadong mainggay at walang tao.

Nilagay ko ang purse ko sa gilid ng lababo at humilamos

"Lucy was my first girlfriend and my first love"

"Tinakasan ko ang alaala namin. And then i found you"

Hinihingal akong huminto sa paghilamos. Unti-unting nagsituluan ang mga luha ko.

I was a second choice, rebound then.

Nabilis kong pinunas ang luha ng may biglang pumasok hindi ko na iyon na tignan kong sino dahil agad akong yumuko para humilamos ulit.

Nang maangat ko ang mukha ko sa salamin ay nagtagpo ang mata namin ni Lucy.

Ngumiti ako ng tipid at ngumiti rin sya balik.

"Lucy was my first girlfriend and my first love"

Umiwas ako ng tingin ng sumagi sa isip ko ang sinabi kanina ni Easton.

"Hi!" napabaling ako kay Lucy ng bigla itong magsalita.

"Hi" tipid kong bati

"Yami, right?" binaling nya lahat ng atensyon sakin.

Tumango ako habang pinupunasan ang pisngi ko ng tissue.

At first all i can see to her is kindness. But i was wrong.

"Ikaw pala yung ex ng boyfriend ko" nandidiri nyang sabi. Bahagya akong nagulat sa inasta nya.

"As days past, nalaman ko nalang may iba na sya."

Trust. That was the people gave. But when they break people's trust it can't get back easily.

"What do you want?" kunot noo kong tanong. Marami talagang namatay sa maling akala.

Bahagya syang tumawawa at unti-unti lumapit sakin.

"Simple lang," she leaned closer to my ear. "Stay. Away. From. Easton." sa bawat bigkas ng mga salit ay may diin.

When someone says that Face my Fears. Hinding-hindi ko yung magawa ng ganon kadali. But if they insist. Lalaban ko ang takot ko sa hindi nila aasahan.

Easton is mine. Kahit pangalawa lang ako.

"And why would i be?"mataray kong sabi sabay lapit sa kanya at ngumiting aso.

Her jaw clenched as i saw anger on her eyes.

"Bulag kaba?! Can't you see his my boyfriend? And your a slut!"sigaw nya.

I stilled. It was like a deja vu. But i evily smiled.

"Poor you," panimula ko. "kahit anong landi mo kay Easton, babalik at babalik parin sya sa akin. Bulag ka rin ba? Can't you see?" panggagaya ko sa kanya. " his still inlove with me." i chuckled a bit before grabbing my purse and pass through her.

Pero bago pa ako maka alis ay bigla itong nagsalita.

"I'm his first Love and Girlfriend. Aren't scared that he will come back to me? They say first love never dies! And your just a rebound and second choice!" she shout.

Parang may puminit sa puso ko sa huling sinabi nya. But this is me. Kung ano ang gusto ko ay gusto ko.

I chuckled and look at the side of my shoulder to see her gaze.

"Oh dear Lucy," natatawa kong sabi. "Did you know that Second is better and first is best? If you are best, then i'm better than best" i chuckled evily bago tuluyang umalis.

That conversation suffocate me. It was too much. I tried to be brave. Hindi ko na kayang masaktan. Nakakasakal ang magpanggap.

Napahinga ako ng maayos ng maka balik na ako sa table namin. Laking gulat ko ng walang tao. Nilibot ko ang mga mata ko sa mga taong nasumasayaw. I found Agnes and Axel dancing.

Napabuntong hininga nalang ako at uminon ng tequila.

Biglang lumipat ang mga mata ko sa isang grupo ng kalalakihan hindi kalayuan. I saw a man who staring intently at the people who dancing. Sinundan kong saan nakatingin ng mga mata nya. Natagpuan kong tinitignan nya si Agnes habang kasayaw si Axel.

I know that man. He's a business tycoon. At sa pagkakaalam ko nalulugi ang kompanya nila ngayon. He's Dawson Xander Gustavo for short Dax. Nilipat ko ang paningin ko kay Agnes na ngayo'y lasing na lasing.

I hope hindi sya kay Dax na kompanya pumasok. She's a Navaeh for pete's sake. Pwede syang gamitin neto.

Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ang pagkahilo.

Fuck! I need to go home. Maaga pa ako bukas. Maybe pwede akong mauna. I-text ko nalang si Axel na ihatid si Agnes.

Tumayo ako at kinuha ang purse. Napakapit ako sa lamesa ng biglang yumanig ang mundo ko. Fuck! Maraming tequila narin na ubos ko.

Halos pa ekis-ekis ang lakad ko palabas ng may biglang humawak sa braso ko. Nilingon ko iyon kung sino. I can't see his face clearly but the scent i smell i know it's him.

"B-Bitawam mo ako E-Easton" reklamo ko sabay bawi ng braso ko. But he's too strong.

"Your Prospect took your man? Is that the reason why you get drunk?" mas lalong humigpit ang hawak nya sa braso ko.

Prospect?

Man?

What the fuck?!

"Ano bang Prospect ang pinagsasabi mo dyan?!" singhal ko. Gusto kong kumapit sa braso nya dahil nanghihina ng mga tuhod ko sa lasingan.

"Come on, i'll take you home." malamig nyang sabi sabay higit sakin papalabas ng club.

Nagpaubaya ako dahil hilong hilo na ako. My heart won't stop beating faster everytime he would look back at me.

Bakit? Bakit mo 'to ginagawa. You should take care of Lucy not me. Why are you keep coming back at me? Kahit na naiinis ako. Gusto ko parin ang paraan mong bumalik sa akin. I'm so sorry for what i've did years ago. Ginawa ko lang naman iyon para sa ikabubuti ng pamilya mo. Look at you now. Stunning as ever.

Umiwas ako ng tingin at biglang hinablot ang braso ko. He directly look at me with curiosity eyes.

"K-Kaya ko ang S-Sarili ko, can you just leave me alone? Why are you doing this! Nabuhay akong wala ka kaya mamamatay ako na wala ka!" mataman kong sabi. My heart skip a beat when i saw his face darkened.

"Oo nga, naka mo ang sarili mo sa nag daang taon." malamig nyang sabi. I kindly regret for saying those words. "Seguro kaya mo ring umuwi, ingat" and with that, he left me.

How can i say sorry? How can i ask his forgiveness, kung ganito lagi ang mangyayari. I can't, naduduwag ulit akong humingi ng tawad. He ask me for explanation. Pero wala akong maisagot. Can he still accept me? Kahit huli na ang lahat? Can he still love me even i say that all of these years sya parin ang laman ng puso't isipan ko?

Unti-unti akong napaupo sa sahig ng parking lot at umiiyak. I can't stop my tears for falling. At wala akong masisi kundi ang sarili ko. How can i be so cruel , na pati yung taong gustong-gusto kong makasama habang buhay ay iniiwasan ko?