Sol yanım >Cennet< ~Serisi 2~

52~

Onun evinin bahçesinden defalarca girip çıkmıştım.Her seferinde içimde bana dur diyen birşey var gibiydi ve huzursuzluk..
Ama bu duygularımı bastırıp onları görmezden geldim.
Ne zamandır bunun hayalini kurarken şimdi bi o kadar yakındım herşeye..
Tabi korkumu saymazsak.
Sonunda evinin önünde sonra bir kez dönüp durdum.Tüm gücümü hafızama ve kalbime verdim.Her adımda onu ve beni düşünerek adımlarıma daha güçlü atmaya başladım. İlk tanıştığımız günü, ona nasıl çelme taktığımı, onunla raflar arasında koşmayı, sinemaya gitmeyi..
Hepsini baştan sona düşündüm.
Olması gereken buydu sanırım. Kapıya vururken kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.Kapıyı aleyna açarken ilk başta şaşırıp sonra kocaman sarıldı...

"Nazlı senin ne işin var burda , eve gitmedin mi? "

"Şey...
Benim atilla ile konuşmam lazım.." dedim utanarak

Aleyna..

"Atilla ile mi? " dedi anlamayarak..

"Evet " diyebildim bende..

İlk başta hmm falan gibi cümleler kurarken , sonradan hafif bir çığlık atarak boynuma tekrar atladı.

"Sonunda aklın başına geldi küçük hanım .."

"Yani öyle denebilir .."

"Ama şuan atilla evde değil"

"Hala kayıp mı , gelmedimi" dedim üzülerek.

"Yok gelmedi ama bir sürprizi olduğunu ve birazdan geleceğini söyledi. "

"Beni aramadı ama.."

Birkaç saniye düşünüp ..

"Belki sürpriz sanadır."

İçeride otururken mert ve babası da yanındaydı. Biz aleyna ile mutfakta iken çalan zille titredim.
Benden daha heyecanlı olan aleyna hızla kapıya giderken.Bende bayılmamak için dua ediyordum.Kapı açıldığında atilla tüm benliği ile karşımda duruyordu. O içeri girerken...
Aleyna..

"Nazlı seninle konuşması gerekiyor " deyip beni üstüne itti.

Ben gülümserken onda ki hafif tebessüm yoktu.Bakışı farklı ve sertti.Yorulmuş , kırılmış gibiydi.Ama içinde sevgiye ait tek bir ışık yoktu.Daha doğrusu içinde bana barındığı sevgidende şüphe ettim.Bakışlarım gözlerinden ellerini kayınca eli yumruk şeklindeydi. Birşey olmuştu...
Tekrar yüzüne bakıp ..

"Atilla .." diye ona bir adım atarken.O gerileyip gözlerini sıkıca kapattı. Nefesini içine çekip başını kaldırdığında gözleri arkadamda ki mert ve babasına kaymıştı .Çenesini sıktığını uzaktan bile fark edebiliyordum..
Aleyna birden yüzü düşmüş şekilde atilla'ya..

"Atilla! " dedi. Bende daha neyin ne olduğunu anlamaya çalışırken. Atilla elini bir yere uzattı. Ve ona karşılık veren kişi atilla'nın yanında bitti.Benim ne kadar zamandır onu korumaya çalıştığım kız şimdi onun kolları arasındaydı...
Coşkuyla defne ..

"Herkeze selam..
Aaa nazlı sende mi buradaydın..
Biz ailece oluruz diye düşündük ama olsun , seninde burda olmana çok sevindim .,"

Affallayarak..

"Efen-efendim" dedim

"Attiloş ben söyleyim mi ?" Diyerek atillaya yakınlaştı..

"Atilloş mu ? " dedim ve hafifi bir kahkaha attım. Aleyna yanıma gelip..

"Sakin ol .." dedi ve..

"Atilla bize nolduğunu açıklayacak mısın? " dedi.

Defne öne atılarak...

"Ya tamam ben söylüyorum.." diyerek gülümsedi.

Ben ona kafa atmayı falan düşünürken o sağ elini bana uzattı..

"Atilla bana az önce evlenme teklifi etti!"

O bunu söylerken kulaklarım sağır olacak şekilde bağırarak söylemişti. O yerinde zıplayarak sevincini yaşarken ben ise defnenin elinde ki tek taşa bakıyordum...