Yol boyunca elimde ki fotoğrafı inceledim. Annesinin etrafını sarmış iki smokinli ve prenses elbiseli kıza baktım. Atilla hiç değişmemiş ki hemen onu fotograf karesinde tanıtım. Elimde olmadan bakıp gülümsedim.İnsanın kalbini eritecek kadar sevimli gözüküyordu. Resmin çekildiği ana gidebilseydim yine sıkça yaptığım elimi alıp saçlarını karıştırırdım.Gözleri hiç değişmemişti.O zaman bile sadece bir bakışı ile kızların şekerlerini almaya yeterdi.
Ben resimde ki o mekanı incelerken atilla anlatamaya başladı...
"Annem sağlıklı olarak son gittiği baloydu..
O geceden sonra daha gidemedi."
Gözleri pişmanlık ve öfke doluydu. Resmi kucağıma indirdim.
Bu o andı...
Atilla' nın kabuğunu çatlattığım andı, nadir anlardan biri...
"Annen neden öldü" dedim
Uzun bi süre bekledi cevap vermeyeceğini düşünürken sadace..
"Kanser "dedi.
Başka birşey sormadım. Soramadım..
Başımı ona yaslayıp elini tuttum.
O an yanım da oturan yakışıklı , şimarık bir atilla degildi de , annesini özleyen o küçük atilla' nın kalbine dokunur gibiydim"
.......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sol yanım >Cennet< ~Serisi 2~
أدب المراهقينCennetle tanışmaya cesaretiniz var mı? Sırlar kapısı aralanıyor ve merakla beklenen cennet kendini Ele veriyor.. Nazlı artık herşeyi göze alarak cenneti araştırmaya başlar. Nazlı cenneti tanıdıkça ona daha yoğun duygular beslereken , bir yandan da...
