the rules of the road

🖤~|23|~🖤

'Άντε ρε μωρο μου τελείωνε. Έχουμε αργήσει' ακούω τον Δημήτρη να φωνάζει απο το σαλόνι οσο εγω βαζω τα παπούτσια μου.

'Τωρα μισοοοοο' φωνάζω για να με ακούσει.

Δένω και το κορδόνι του δεύτερου βανς μου και σηκώνομαι γρήγορα. Φοράω την τσάντα μου και τρέχω προς την πόρτα. Παίρνω τα κλειδιά μου και τα βαζω μεσα στην τσάντα. Την κλείνω και απλα περιμένω να κλειδώσει ο Δημήτρης.

'Αντε αντε αργήσαμε' λεει ενω περπατάει γρήγορα.

'Να σου θυμίσω μωρο μου εσυ ηθελες τρελιτσες πρωινιατικα' του λεω ενω περνάω το χερι μου γύρω απο το μπράτσο του.

'Ναι και τοσες μερες ολο Όχι έλεγες σήμερα βρηκες να πεις Ναι;!' Λεει ενω βγαίνουμε γρήγορα απο την πολυκατοικία.

'Ναι πες ότι φταίω εγω κιολας που το κάναμε τρείς φορές πρωί πρωί' λεω και καλα θυγμενη.

Για να καταλάβετε ξυπνήσαμε νωρίς γιατί επρεπε να πάμε στην αποθήκη γιατί απο οτι ειπε ο Ρακος κατι έγινε. Εμεις φυσικά κάναμε το γνωστό φικι φικι τρεις φορές και με εμενα να ετοιμάζομαι ποσες ωρες αργήσαμε αρκετά μπορώ να πώ.

Μπήκαμε γρήγορα μεσα στο αμάξι και βάλαμε αμέσως ζώνη. Ο Δημήτρης εβαλε το κλειδί στην μιζα ενω εβαλε αμέσως μπρος και μπορώ να πω ξεκίνησε λίγο απότομα με αποτέλεσμα το κεφάλι μου να ακουμπήσει το κάθισμα του αυτοκινήτου.

Καλε θα πεθάνουμε!!!!!

'Εντάξει ηρέμησε δεν θα πουν και τίποτα' Λεω εγω ενω τον κοιτάζω.

Αυτος δεν με κοίταξε ουτε ειπε τίποτα οποτε ουτε εγω το συνέχισα γιατί θα τσακωνόμασταν ξανα. Εδω και τρεις μερες το έχουμε πάει σερί. Μας έχουνε ματιάξει δεν εξηγείτε αλλιώς.

Μεσα σε λίγα λεπτά φτάσαμε και αφου πάρκαρε βγήκαμε εξω ενώ αμέσως μετα κλείδωσε το αμάξι με αυτο το κουμπακι αυτοκινήτου. Οταν μπήκαμε μεσα η λέξη που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτο το μερος ηταν 'χάος'.

Ο Ρακος να φωνάζει να σταματήσουν ολα ολοι δεν του έδιναν σημασία. Η Δήμητρα να προσπαθεί να χωρίσει δύο κορίτσια ενω κάτω υπήρχαν πολλες τρεσες και το μεικαπ τους είχε πασαληφθεί στο πρόσωπο τους.

Η Δήμητρα να ζητάει βοήθεια καθως ήταν στη μέση και την έσπρωχναν και οι δύο για να τους αφήσει. Αμέσως παω κοντά τους και πιάνω την μια ενω η Δήμητρα την αλλη.

'Πάτε καλά λαρώστε λίγο με τσατσαλιάσατε για σμάδ' λεει και καταλαβαίνω πως αλλες αυτες τις ατάκες τις πηρε απο την γιαγιά μου.