the rules of the road

🖤~|33|~🖤

Άγχος άγχος αγχος

Δεν εχω κοιμηθεί ουτε πέντε λεπτά και εχω πιει δυο καφέδες.

Σημερα ειναι να έρθει η Ελμίρα στο σπίτι δηλαδή εμεις να παμε να την πάρουμε και εχω τοσο άγχος που δεν εχω κλείσει ματι.

Το αλλο το γομάρι μια χαρα κοιμήθηκε και τωρα πίνει το καφεδάκι του. Μονο εγω δεν κοιμήθηκα καθόλου.

Εχω ετοιμαστεί ωρες τωρα και απλα περιμένω να παει έντεκα για να παμε στο ίδρυμα. Ειναι σχετικά μακρυά το όποτε θα πρεπει να ξεκινήσουμε νωρίτερα ώστε να είμαστε εκει στην ωρα μας.

Η μητέρα μου εχει ενθουσιαστεί και αμα μπορούσε να έρθει μαζι μας θα το είχε κάνει. Εχει γνωρίσει την Ελμίρα καθώς αυτήν ειναι η δικηγόρος μας και εχει κάνει ολες αυτες τις διαδικασίες. Κανέναν δεν αφήσαμε να θα έρθει να την δει μην τρομάξει η καημένη πρώτη μερα.

Σηκώνομαι και παω στην κρεβατοκαμαρα γιατι δεν μπορώ απλα να περιμένω να περάσει η ώρα.

Παίρνω την τσάντα μου και την φοράω. Ειναι καλοκαιρι όποτε κρύο δεν έχει για να παρω μπουφάν η ζακέτα.

Πηγα στο σαλόνι και άνοιξα την μπαλκονόπορτα. Ο Δημήτρης γύρισε και με κοίταξε απο πάνω μέχρι κάτω.

'Νωρίς δεν ειναι ακομα;!' Λεει ενω γελάει στο τέλος με ένα στραβό χαμόγελο.

'Ναι αλλα δεν μπορώ να περιμένω εχω άγχος' λεω ενω μπλεκω τα δάκτυλα μου.

'Μην αγχώνεσαι ολα καλα θα πανε' λεει ενω σηκώνεται και καθως παει να μπει μεσα στο σπίτι με παίρνει αγκαλιά και να βάζει μαζι του μεσα.

'Ελα να ξεκινήσουμε απο τωρα δεν μπορώ αλλο' λεω και κάνω για ακόμη μια φορα τα γλυκά ματακια.

Πάντα πιάνουν!!!

'...αντε πανε ετοιμάσου...' το σκέφτεται ενω απλα στο τέλος υποκειπτει.

'Έτοιμη ειμαι' λεω σαν μικρό παιδί και πιάνω καλύτερα την τσάντα μου που ειναι στους ώμους μου.

'Παμε' λεει ενω ανοίγω την πόρτα να βγω πρώτη.

Με χτυπάει τρεις φορες ελαφρά στα οπίσθια ετσι ωστε να προχωρήσω πιο γρήγορα. Οταν γύρισα να τον κοιτάξω αυτος κλείδωνε την πόρτα όποτε απλα τον κοπάνησε απαλά στην πλάτη.

Κατεβήκαμε απο το ασανσέρ οπως πάντα και σε κατι δευτερόλεπτα είμασταν στο ισωγιο. Βγήκαμε απο την πολυκατοικία και πήγαμε στο αμάξι.