the rules of the road

🖤~|16|~🖤

Ενας ταιραστιος πονοκέφαλος εμφανίστηκε με το που άνοιξα τα μάτια μου. Τα έκλεισα γρήγορα και τα πίεσα μεταξύ τους μπας και αποφύγω το βούισμα που υπήρχε στον εγκέφαλο μου.

'Καλημέρα' λεει ο Δημήτρης ενω στηρίζεται στον τοίχο που ενώνει την κουζίνα με το σαλόνι πίνοντας καφε και με χωρίς μπλούζα.

'Καλημερ-ΟΠΑ...τι δουλειά εχω εγω εδω;!' Λέω καθως σηκώνομαι και βαζω τα μαλλιά που μπήκαν μπροστά στο πρόσωπο μου πίσω.

'Ας πουμε οτι ηρθες βραδιάτικα σπίτι μου, και ελεγες μαλακιες και δεν μπορούσα να σε αφήσω να φυγεις ετσι όπως ήσουν' λεει με στραβό χαμόγελο.

Με πλησιάζει με μια κουπα καφε και μου την δίνει. Καθετε στον ακριβώς δίπλα καναπέ και με κοιτάζει.

'Ήμουν γελοία ε;!' Λεω καθώς ψάχνω για κοκαλακι μεσα στο τσαντάκι μου.

'Εντάξει δεν πειράζει δεν ηταν κατι' λεει καθως γελάει και έπειτα πινει μια γουλιά απο τον καφε του.

Με ενα λαστιχάκι πιάνω τα μαλλιά μου και πίνω μια γουλιά και εγω. Αμέσως η πικριλα έρχετε στο στόμα μου και αμέσως παίρνω μια περίεργη έκφραση.

'Ολα καλα;!' Με ρωτάει με σοβαρό ύφος.

'Ναι μια χαρα ειμαι...εμ...κοίτα σε ευχαριστώ που δεν με άφησες να κοιμηθώ σε κανένα παγκάκι αλλα πρέπει να πάω και εγω σπίτι' λεω ενω σηκώνομαι.

'Θες να σε πετάξω εγω;!' Λεει καθώς σηκώνεται.

'Οχι θα παω με τα ποδια θέλω να περπατήσω και λιγο...και παλι ευχαριστώ' λεω ενω παω στην πόρτα.

Έρχεται ξεκλειδώνει την πόρτα και αφού του χαμογελάσω λίγο βγαίνω και αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλια οσο πιο φυσιολογικά μπορώ.

Μολις βγω απο την πολυκατοικία σταματάω λιγο μεχρι να προσανατολιστω. Με βλέπω να φτάνω σε αλλη πολη.

Αρχίζω να περπαταω πρις τα δεξιά και ακολουθώ την διαδρομή προς το σπίτι μου. Οι περισσότεροι να κοιτάζουν περίεργα.

Γιατί αραγε;!

Φαντάζομαι πως να ειμαι...

Μολις φτάσω εξω απο το σπιτι μου ανοίγω την πόρτα και βλέπω την γιαγια μου να μιλάει στο τηλέφωνο και να παει περα δώθε.

'Κουριτσιμ που χαθκεις?! Χαριλαε του παιδί φανηρωθκει. Κλεισει' λεει ενω κλείνει το τηλέφωνο.

'Ρε γιαγια καλα ειμαι' λεω καθως βγάζω τα τακουνια.

'Τι εγνι παιδιμ σε χυμηξε κανενας αληταμπουρας;! που ειν να τον σουβλίσω' λεει ενω παίρνει εναν πλαστη απο την κουζίνα.