Η ωρα 7:30 και εγω ακομα να ετοιμαστώ. Εχω ντυθεί εχω κανει την πρωινή μου ρουτίνα αλλα δεν ξερω πως να κανω το μαλλί. Να το αφήσω κάτω η να τα κανω κοτσο;! (Η αλλιώς ντομάτα)
Δεν ξέρω ποιο θα με βολέψει. Τα μαλλια μου βρίσκονται σε ενα χάος οποτε θα καταλήξω στον κοτσο. Μαζεμένα ολο πάνω τίποτα το ιδιαίτερο.
Αφου τα μαζέψω παίρνω την τσάντα μου το κινητό και κατεβαίνω κατω. Βλέπω την γιαγια μου να κάθετε στον καναπε και παω διπλα της.
Οι γονεις μου ειναι χωρισμένοι και βρίσκονται σε αλλη πόλη. Η μαμα μου ειναι δικηγόρος ονόματι Ασπασία Μπούζη. Ογιεςς πηρα το επίθετο της. Μην ρωτάτε γιατι απλα μου αρεσε περισσοτερο απο του μπαμπα μου.
Ο πατερας μου ειναι στρατιωτικός ο Νίκος Παπαρης.
Και ναι για αυτο δεν ηθελα αυτο το επίθετο...
Αυτην την στιγμή βρίσκεται στα Τρίκαλα μόνιμα 3 χρονια η μαμα μου σε αντίθεση με αυτον ερχετε τουλάχιστον και για λιγο.
Η γιαγια μου μενει εδω ολα αυτα τα χρονια και με λιγα λόγια με αυτην μεγαλώνω. Την λενε Θωμαη και φυσικα ξερει οτι ειμαι ενα ήσυχο σεμνό κοριτσάκι. Δεν ξερει τίποτα για το FRA 0 9. Νομίζει απλα οτι ειναι μια ομαδα ποδοσφαίρου.
'Καλημερα Θωμη' λεω καθως την φιλαω στο μάγουλο.
'Καλημέρα τσονιμ...θες να σκουθω να σου φτιάξω τιποτα να φας;!' Λεει ενω παει να σηκωθεί.
'Οχι κατσε κατω δεν πεινάω.' Της λεω.
'Πετσι και κοκαλο μ'εχεις γιν' λεει με παράπονο.
'Θα φαω στο σχολειο μην αγχώνεσαι! Εγω παω γιατι θα αργήσω τα λεμε το μεσημέρι. Να ξερεις θα αργήσω λιγο' λεω καθως σηκώνομαι και βαζω κινητό γυαλιά λεφτά και οτι χρειάζομαι μεσα στην τσαντα.
'Ενταξει' λεει καθως ανοίγει την τηλεόραση.
Της εχω παρα πολυ αδυναμία και ειναι η μαμα της μαμας μου. Οι γονεις του μπαμπα μου κανουν πως δεν υπάρχω.
Κλείνω την πόρτα και προχωράω προς το σχολείο. Βλέπω την Δήμητρα να με περιμένει ηδη εξω απο το σπιτι της όποτε αρχίζει να ερχετε προς το μέρος μου.
'Σε πηραν τηλέφωνο' με ρωτάει αμέσως.
'Οχι...τι τηλέφωνο;!' Ρωταω με απορία καθως δεν εχω καταλάβει Χριστό. Τοτε αρχίζουμε να περπατάμε προς το σχολείο.
'Με πηρε ο Θοδωρής και ειπε πως μας θελει ο αρχηγός στις 12 ειναι επείγον.'
'Οχι δεν μου ειπαν τίποτα εμενα. Αρα θα φύγουμε απο το σχολειο νωρίτερα'
CITEȘTI
the rules of the road
Ficțiune adolescențiΠαντού καπνός Οι μυρωδιές καπνογόνων Αγόρια και κορίτσια Όλοι φορούσαν κουκούλες Κανένας δεν ξεχώριζε Ήταν μια πορεία Όπως όλες... Αλλά αυτήν ήταν διαφορετική Ήταν πολύ πιο επικίνδυνη για το FRA 0 9 Ήταν 8 το απόγευμα όλοι ετοιμαζόμαστε για την π...
