the rules of the road

🖤~|40|~🖤

'Ελατε έτοιμο το πρωινό' φωνάζω ενω μετα απο λιγο ο Δημήτρης και απο πίσω η Ελμίρα έρχονται στο τραπέζι.

Κάθονται στις συνηθισμένες θέσεις τους ενω αφου η Ελμίρα αρχίσει να τρώει τα δημητριακά της όπως και ο Δημήτρης μια μπάρα πίνω και εγω απο τον καφε μου.

Τα σχολεία έχουν ξανα ανοίξει καθώς το καλοκαίρι πέρασε και αυτο σήμαινε πως σημερα εχω μάθημα. Εγω κανονικά στο σχολείο οπως και η Ελμίρα στο ιδιωτικό. Ο Δημήτρης κανονικά στο γυμναστήριο του.

'Τι εχεις εσυ' ρωτάω την Ελμίρα καθώς για ακόμη μια μερα ειναι τελείως στα χαμένα.

Ειναι η ηλικία που περνάει την εφηβεία ολη μερα ειναι και με το κινητό μεσα στο δωμάτιο της δεν τρώει τίποτα αλλα δεν της λεω κάτι καθώς τα εχω περάσει και εγω και καταλαβαίνω πόσο σπαστικό ειναι να ανακατεύονται οι αλλοι.

'Τίποτα μια χαρα ειμαι' λεει ενω μου χαμογελάει και αρχίζει να τρώει κανονικα.

'Την έφτιαξες την τσάντα' την ξανα ρωτάω ενω με κοιτάζει με το παλιο καλό βλέμμα της που ξέρεις οτι, οτι και να την ρωτήσεις το έχει κάνει.

'Ναι μαμα μου ολα έτοιμα ειναι' λεει ενώ σηκώνεται απο το τραπέζι. 'Εγω παω κάτω σε λιγο θα περάσει το σχολικό.

'Εντάξει αγάπη μου' της λεω ενω παίρνει την τσάντα τα κλειδιά της και βγαίνει απο την πόρτα.

'Μωρό μου παμε και εμείς γιατι αργήσαμε' λεει ο Δημήτρης ενω κοιτάζει την ωρα από το κινητό του.

'Παμε...αυτα το μεσημέρι' λεω ενω βλέπω τα πιάτα και τα ποτήρια.

Σηκωνόμαστε παίρνω την τσάντα κλειδιά και οτι χρειαζόμαστε και βγαίνουμε απο το σπίτι. Κατεβαίνουμε τα σκαλια γιατί κλασικά το ασανσέρ δεν δουλεύει και φτάνουμε στο αμάξι που αυτην την φορα βρίσκεται εξω απο την πολυκατοικία λιγο πιο περα.

Πηγαμε μέχρι εκεί και αφου ο Δημήτρης ξεκλειδώσει με το κουμπάκι μπήκαμε μεσα. Βαλαμε ζώνες και έβαλε μπροστά. Ξεκινήσαμε για το σχολείο με πιο γρήγορα ρυθμό γιατι αυτην την χρονιά το σχολείο ειναι πολυ μακρυά απο το σπίτι.

Τουλάχιστον την Ελμίρα απο την Πρώτη Γυμνασίου έρχεται και την παίρνει το μαυρο σχολικό με το όνομα του σχολείου γιατί ειναι ακομα πιο μακρυά απο εδώ. Μισή ωρα σίγουρα.

Γενικώς για να προλάβω να παω στην ωρα μου ο Δημήτρης το γκάζωσε αρκετά αλλα γενικώς ειναι ωραια η αίσθηση απο την ταχύτητα ολο το σωμα να πάει πίσω...οπως και ο ήχος που κάνουν τα λάστιχα.