'Γαλάζιοι ειναι οι ουρανοί αν δίπλα σου βρεθεί μια φίλη αληθινη μα εσυ είσαι δω και μου μιλάς το φως απλόχερα σκορπάς ο πιο αστείο και αν θα πω εσυ θα μου γελάς.' Λεω πρώτη εγω.
'Κάνω κρυφά μια ευχή να ακολουθώ μια ζωή το γελοίο το φως που σκορπάς οπου κι αν πας το όνειρο θα'ναι κοινό για σενα εγω και συ για μενα εδω δυό φωνές τραγούδι για δυό.' Τραγουδάει πίσω αυτην.
'Κάθε στιγμή ξεχωριστή και ανυπομονώ να είμαστε μαζί ποτε σου δεν τα παρατάς σφιχτά το χέρι μου κρατάς και με οδηγείς στον ουρανό σαν τραγουδας.' Τραγουδάω ξανα εγω κρατώντας το τηλεκοντρόλ.
'Κανω κρυφά μια ευχή να ακολουθώ μια ζωή το γελοίο το φως που σκορπάς οπου και αν πας το όνειρο θα'ναι κοινό για σενα εγω και συ για μένα εδω δυό φωνές τραγούδι για δυό.' Τραγουδάει πολύ καλα πλακα πλάκα.
'Και η φιλία αυτήν ποτε δεν θα χαθεί θα είμαστε μαζί μιά ολόκληρη ζωή.'
'Κανω κρυφά μια ευχή να ακολουθώ μια ζωή το γελοίο το φως που σκορπάς οπου και αν πας το όνειρο θα'ναι κοινό για σενα εγω και συ για μένα εδω δυό φωνές τραγούδι για δυό.' Λεμε και οι δύο πιο ήσυχα.
'Κανω κρυφά μια ευχή μια μερα θα'χεις μια ζωή αισθάνομαι τοση σιγουριά οτι ζητώ το εχω βρει μιά φιλία τοσο δυνατή δυο φωνές τραγούδι για δυο, δυό φωνές τραγούδι για δυό, δυό φωνές τραγούδι για δυο.' Τραγουδάει αυτην και εγω κάνω δευτερη φωνή.
Μόλις τελειώσουμε το τραγούδι που αμα δεν τραγουδουσα εγω θα ήταν τέλειο αρχίζουμε να χοροπηδάμε επάνω στον καναπέ.
'Πάτε καλα μωρε;! Τι τραγουδάτε.' Λεει ο Δημήτρης που απο την φάτσα του καταλαβαίνω πως τον ξυπνήσαμε.
'Καλημελα Δημήτλη' λεει η Μαρκέλλα και τρέχει στην αγκαλιά του.
'Καλημερα Καρεμελιτσα' λεει ενω αφου την παρει αγκαλιά την φιλάει στο μάγουλο.
'Καλημερα Μήτσο μου' λεω λαχανιασμενη ενω κάθομαι στον καναπέ.
Έχουμε πει ότι τραγούδι υπάρχει απο παιδικο και ναι στο σπίτι ειναι η αδερφή του Δημήτρη η Μαρκέλλα. Την έχουμε σπίτι ολο το Σαββατοκύριακο γιατί οι γονεις του έπρεπε να πανε στο εξωτερικό για μια δουλειά και αυτο ηταν και μια ευκαιρία να ξανα ερθει κοντά με τους γονείς του και να τους αποδείξει πως οπως έλεγε σαν μικρό παιδί οταν το έμαθε οτι συνεχίζει να ειναι οπως ηταν.
Με γνώρισαν και εμένα και η αλήθεια ειναι ηταν παρα πολυ καλοι και γλυκοι και απορώ γιατί ειχε γίνει ολο αυτο παλιά μεταξύ τους.
YOU ARE READING
the rules of the road
Teen FictionΠαντού καπνός Οι μυρωδιές καπνογόνων Αγόρια και κορίτσια Όλοι φορούσαν κουκούλες Κανένας δεν ξεχώριζε Ήταν μια πορεία Όπως όλες... Αλλά αυτήν ήταν διαφορετική Ήταν πολύ πιο επικίνδυνη για το FRA 0 9 Ήταν 8 το απόγευμα όλοι ετοιμαζόμαστε για την π...