Loving Her Soul [Book 1 of Loving Her Trilogy]

02 | How did you do it?

❇

02
How did you do it?

After saying those words he passed through me. Ohkay. Not that I'm expecting any reaction from him but this is a miracle for me!

Two years of being alone! Finally, someone noticed me! He answered my prayer. I think I'm gonna cry. Arte.

Pinanood kong umalis yung babae pagkatapos niyang magbihis. Seriously? Hindi man lang niya hahabulin yung girlfriend niya? Ay nabitin nga pala siya at hindi daw masarap yung mani nung babae. Di ko rin siya masisisi.

Pinulot niya ang kanyang boxer shorts at sinuot ito. Gusto ko man siya bigyan ng privacy ay nadadali talaga ako ng matambok nyang pwet. Masyadong mapaangkit, tunay ngang nakakalaglag ng panty.

Umupo siya sa kanyang kama habang nakatukod ang siko sa mga hita at muli binigay ang tingin sa akin. Ngiting pacute naman ang aking ginanti.

"I'm probably so fucking wasted right now that I've been seeing things I shouldn't have." bulong niya.

"So? Nakikita mo ba talaga ako? Naririnig? Sige nga anong kulay ng panty ko?" pangungulit ko habang lumalapit sa kanya.

Tinapunan niya lamang ako ng sama ng tingin at sumubsob na siya sa kanyang higaan. Mukhang pagod na nga ang isang to. Bukas ko na nga lang siya gigisahin, kailangan ko na rin magpahinga dahil buong araw ako gising.

"Ruhee"

"Ruhee"

"Hmm. Saan kaya siya nagtatago?" Dinig niyang tanong. Tinakpan niya ang kanyang bibig para hindi makawala ang kanina pang pinipigilang tawa.

Naririnig niya na ang mga yapak kaya lalo niyang pinag-igihan ang kanyang pagtatago.

"Aha! Got you!" Napitili siya kasabay ng pagyakap sa kanya ng isang magandang babae.

"Mommy, you cheated!"

"Oh really? I did not. Come here!" The woman attacked with her skillful tickles as the kid rolled in laughter.

What a wonderful bond between a mother and child, huh. These memories only came whenever I fall asleep.

Ito ang mga alaala na aking pinanghahawakan dahil ito ang nagbibigay ng pag-asa sa akin, na baka sakaling may pamilya akong naiwan sa mundong ito. Na baka may pamilya pa akong babalikan kaya patuloy akong nananatili dito.

Subalit hindi ko ring maiwasang magduda.

Alaala ko nga ba ang mga ito?

Akin nga ba ang mga memoryang ito?

O isa lamang ito sa mga nais kong mangyari sa aking buhay?