Until I Met This Bekimon [ UNDER EDITING ]

Chapter 24

Yojan's POV

I was so excited when we finished our business today that it should be another day.

Makikita ko na si Aphrodite

Ngayong araw din ay nag-impake na ako ng gamit ko at ini-ready na sa may pinto. Natapos na kong mag dinner with dad, napagdesisyunan naming bukas na lang ng umaga umuwi. Sa sobra kong saya hindi ako masyadong makatulog.

Agad kong inabot ang phone ko sa may table para tawagan si Aphrodite. Nakangiti ako habang idina-dial ang number nya. Fuck,  I miss her so much. I want to hug her tightly until she can't breathe. Just kidding hahaha.

Ilang beses na akong tumawag sakanya pero hindi nya sinasagot. Nagtext ako sakanya, sabi ko sakanya na uuwi na kami bukas and I miss her. I know it's sounds corny but I really do. I just want to be honest what I'm feeling right now.

Sa kakatawag at kakatext ko ng ilang beses sakanya ay nakatulog na ako.

Maaga akong nagising at naligo. Excited na akong umuwi at makita sya. Gising na kaya sya?
Tinawagan ko ulit sya and damn! She's still not answering. I was so worried about her.

We're heading to the airport so I checked my phone if she replied on my messages but still she's not.

"Tell your brother and Aphrodite that we are going home, so they will pick us up." Dad said.

Ginawa ko ang sinabi nya. Nakabalik na kami't lahat-lahat sa Pilipinas ngunit walang sumalubong sa amin na Aphrodite at Trojan. Where are they? Tanging ang driver at si Manang lang ang nandito para sunduin kami.

"Where's Trojan and Aphrodite?" Tanong ni Dad kay Manang.

"Ay sir, nung pag-uwi ho namin sa Mansion nyo wala dun ang dalawa, walang katao-tao ho talaga pero bukas ho yung TV sa may Sala." Mahabang paliwanag ni Manang sa amin. Kita ko kung paano umiling-iling si Dad. Sumakay na kami sa kotse.

Wala parin akong imik. Iniisip ko kung saan silang dalawa nagpunta. Hindi kaya isinama ni Trojan si Aphro sa club and then iniwan syang mag-isa? No, hindi pwede at alam kong hindi magagawa yun ni Trojan. Oo masungit sya pero itinatago nya lang yung pagiging mabait nya sa takot na muling abusuhin ang kanyang kabaitan.

Ilang minuto pa ay nakarating na kami sa Mansion. Agad akong bumaba sa kotse para hanapin si Aphro ngunit sa kahit anong sulok ng bahay ay wala sya, wala silang dalawa.

"Sir, nakita ko ho itong cellphone ni Aphro kaninang umaga dun sa may lamesa sa may kusina." Iniabot sa akin ni Marietta ang phone ni Aphro. Agad na nagkunot ang noo ko. Wala sila rito ngunit nandito ang phone ni Aphro. Fuck, sana mali 'tong naiisip ko.

Kinabahan na ako ng todo. Ano bang nangyayare? Nasaan si Aphro at ang kapatid ko? Where did they go?

"Marietta?"

"Yes Ser?"

"Wala namang nawawala dito sa bahay diba?"

"Ser, wala ho akong ninanakaw. Hindi ho ako magnanakaw. Ser maniwala kay---"

"Wala akong sinabing nagnakaw ka, I'm just asking you kung may nawawala bang gamit dito sa bahay." Wika ko sakanya. Agad naman syang kumalma. Tss. I'm not that person na mambibintang na lang ng walang matibay na ebidensya.

"A-Ah. Sorry ho ser, Wala naman hong nawawala ni isa sa mamahalin nyong mga gamit dito. Bakit ho ser?"

"Nothing." Matipid kong sagot sakanya.

"Yojan, have you seen your brother? Did he tell you where they are?" Biglang singit ni Dad sa amin na nakapamulsang lumapit sa amin ni Marietta.

"Not yet Dad. Here's Aphro's phone, she left it on the kitchen."  I said. Magkasama naming tinanong nina Dad ang mga trabahador nya dito kung may napansin ba silang kakaiba bago at pagdating ng dito sa Mansion.