Born To Be With You

Chapter 21

STILL PHILIP'S POV

Mga 10 minutes na akong naka-park sa loob ng isang residential area ngunit hindi ko parin magawang bumaba ng sasakyan.

Nakamasid ako ang isang light pink bungalow na napapaligiran ng brown gate na may matutulis na grills. Sinadya ko talagang hindi mag-park sa mismong tapat ng bahay.

For some reasons, hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang bumaba at gawin ang talagang pakay ko roon.

What if she don't wanna see me? What if she just drive me away.

"You're such a big coward!" I angrily told to myself.

A few minutes more, I took a deep breath and decided to get off the car and do what I have to do.

"Here goes nothing..."

My palms are sweating while I'm getting close to the brown gate.

Bukas ang ilaw ng bahay. Siguradong may tao.

I accidentally pushed the gate and it opens. Marahil ay nakalimutang isara ng taong huling lumabas doon.

Napag-desisyonan kong pumasok na sa loob ng gate at dumiretso sa main door ng bahay.

Habang naglalakad ay pinagmamasdan ko ang kabuuan ng maliit na garden. Kahit madilim ay nakita kong organize at malinis iyon. May bermuda grass sa gilid ng pathways. And there's a lot of different kinds of plants and flowers in the whole surroundings. May bench din na kasya ang tatlong tao sa front porch.

I peek quietly at the window and I saw her busy sweeping the floor while singing a song.

She doesn't look like sick to me but I'm glad that she's okay. Maaring nagdahilan lamang ito sa kaibigan para hindi na magpunta sa birthday ni Mandy.

Sa totoo lang ay halata ko naman na hindi n'ya talagang gusto si Mandy. I think she's just trying not to be rude to her. And it's a right thing to do. That's why I admired her even more. She is indeed a lady with a class.

She's the kind of girl that I'm not gonna be ashamed to introduce to my family, mostly to my parents.

Palihim na pinagmasdan ko siyang maigi. She's wearing a lose T-shirt that if I'm not mistaken is from her previous high school P.E uniform. The black boxer shorts that she's wearing is showing her long, fair and perfect-shaped legs . Her silky black hair is in a messy bun and she doesn't have any makeup. But in my own eyes, she looks absolutely perfect.

Sinukob ako ng kalungkutan habang pinagmamasdan ko s'ya.

Kung kelan naman nagkaroon na ako ng chance na mapalapit sa kanya, saka ko naman sinira ang pagkakataon ko.

I thought I can get her so easily because I'm Philip Madrigal. That no one can resist my charm and everybody treats me something special.

Masyado akong naging presko hanggang sa hindi sinasadyang na-offend ko na pala siya.

Gusto kong i-replay ang mga nangyari, gusto kong itama ang mga nagawa kong mali, pero huli na.

I ruined my chance and I'm really blaming myself for that.

And now, she's already with someone else, someone who's much better than me.

Nang masigurong okay lang siya ay tumalikod na ako upang umalis. Narealize ko na hindi ko pala talaga s'ya kayang harapin. And that she is better off without me.

Pababa na sana ako ng front porch nang aksidente kong matabig ang isang paso ng halaman. Nalaglag ito sa sahig at nabasag.

Sa panic ay dali dali akong tumakbo palabas ng garden ng bahay. Humahangos na umupo at nagkubli ako sa labas ng gate.

Maya-maya pa ay bumukas ang malamlam na ilaw ng porch at narinig kong bumukas ang main door ng bahay. Sumilip ako at nakita kong lumabas si Mikaella. Napangiti at napailing nalang ako nang makitang hawak hawak parin nito ang walis-tambo. Hinubad pa nito ang tsinelas at dahan-dahang nag-imbestiga sa paligid.

You really cannot mess with this girl.

Dahan-dahan din itong pumunta sa gilid at likod ng bahay. Nang masigurong walang tao at clear ang lahat ay nakita kong pabalik na sana ito sa loob ng bahay.

Halos mapatalon naman ako sa gulat nang siya namang ring ng aking cellphone. Naka-full volume pa naman ito. Kaya't dali-dali ko itong kinapa sa bulsa ng aking pantalon at pinindot ang end call button.

Ininspeksyon ko kung sino ang tumawag. Si Amanda iyon. Paniguradong hinahanap na ako nito.

At hindi ko inasahan ang sumunod na nangyari. Para akong nakakita ng mga bituin sa langit nang may humampas na mahaba at matigas na bagay sa tuktok ulo ko. Nahilo ako at napaluhod sa semento.

ITUTULOY...

*I know this chapter is a bit short but I'll assure you, the next chapter will be more exciting😉