Risk (COMPLETED)

Chapter 7

Tinignan ko nang maige kung Anu ba Yung mas praktikal na bilhin. Ang isang loaf ba na tinapay o ang dalawang muffins. Kung sa presyo ay mas Mahal Yung muffins, pero Kung sa quality naman ay sigurado akong mas masarap Ang muffins keysa sa loaf.

"Ms? Bibili hu ba Kayo? Kanina pa po kayo pumipili diyan, madami pa pa kasing nakapila oh?" Masungit na sabi sakin nang cashier.

Nandito Kasi ako ngayon sa Bakeshop sa isang mall. Malapit Lang sa hotel na pinag check-inan ko Ang mall na'to.

Hindi din Kasi ako dun tumuloy sa bahay ni Tiyang Melinda dahil na din sa maliit Lang Yung apartment nila, ay ayaw din akong patirahin dun ni Ate Via. Baka daw kasi saktan ako ni Tiyang Melinda pag huminge Ito nang pera.

Pag kagising ko kaninang umaga ay agad Kong naisip na dalawin si Ate Via. Kaya Ito ako ngayon, bumibili nang merienda nila ni Tiyang Melinda.

"Anu ba Ms? Bibili ka ba o Hindi?" Napatingin ako ulit sa masungit na cashier sa harapan ko.

Napaayos Naman ako nang malaking salamin ko bago ko binigay sakanya Yung dalawang muffins at binalik sa stand Ang loaf na hawak ko.

"Ito Ms., Pasensya kana na." Hinging paumanhin ko pero Isang irap Lang naman Ang binigay Niya sakin.

"200 Pesos." Masungit na sabi Niya pa ulit.

Hindi ko na lamang iyun pinansin at agad na kinapa Ang wallet ko sa sling bag na dala ko. Agad ko Naman kinuha Yung wallet ko nang makuha ko iyun. Pero pag minamalas ka din namin, Hindi pa pala ako nakaka pag palit nang pera kaya puro dirham Yung pera ko.

Nahihiyang tumingin ako sa naiiritang mukha nang cashier na nasa harapan ko.

"Ah Ms? Pwede hu bang Dirham? Hindi pa Kasi ako naka pag palit e." Nahihiyang Sabi ko dito. Mas lalo Naman nainis Ang mukha niya dahil sa sinabi ko.

"Anu ba Naman Yan Ms! Kanina kapa nandito, hindi mo man Lang naisip na Wala ka palang pera?" Inis na inis na Sabi niya.

Kita ko Naman na medyo nakukuha na namin Ang attensyon nang ibang mga customer, pate na din Yung mga nag ttrabaho sa bake shop na'to.

"Hindi Naman sa walang pera. Wala Lang akong Pesos, puro Dirham Kasi Yung aki--" Hindi ko na natapos Yung sasabihin ko nang bigla itong sumabat.

"Hindi kami tumatanggap nang Hindi Pesos. Ibalik mo na Lang yang kinuha mo. Napaka tanga Naman Kasi, Hindi Alam na wala palang pera." Inis niyang Sabi bago binalik sakin Yung muffins ko.

Nahihiya ko namang kinuha Yung tray na pinag lagyan nang Muffins. Mag lalakad na Sana ako nang may biglang umakbay sakin, kaya natigilan ako.

"You know Ms., Sa ganyang ugali mo Hindi impossible na pwede kang matanggal sa trabaho mo. Besides, Hindi mo ba Alam Yung unang rule nang Bakeshop na'to? Customer is always right." Saad nang isang ma awtoridad na Boses.

Napatingin naman ako sakanya at agad akong nagulat nang makilala ko Kung Sino iyun.

Ito iyung lalake na nakasabay ko sa eroplano nang pauwi ako dito. Hindi ko na din Kasi siya nakita pag kalapag namin sa Pilipinas, kaya nawala na din siya sa isip ko.

Anu nga ulit Yung pangalan Niya?

Bryan? Bruce? Brandon? Brody? Braxtoon? Benson?

Anu nga ulit Yun? Basta Ang natatandaan ko Lang nag sisimula sa letter B Yung pangalan Niya e.

"S-Sir Bryzon..." Nauutal na Sabi nang cashier. Tinignan ko Naman Ito at nakita Kong nawala na Yung pag ka sungit Niya, at napalitan Ito nang takot.

Takot? Takot siya dito? Teka... Bryzon Yung pangalan Niya. Oo, Tama. Bryzon nga!

"O baka hindi mo din Alam Yung unang rule nang mismong mall na'to? Diba Customer is always right din? Tama ako diba?" Mapilyong tanong neto, pero bakas sa Boses Niya Ang ka-seryosohan.