Ya bir bak ellerime, her yeri mor,
Ya kollarıma baksana, her yeri kesik,
Ya bir yüzüme bak, sadece gözyaşı var,
Ya ruhuma bir bak, bakamazsın...
Sen Lalisa Manoban, benim karanlığımda var olamazsın.
Jeon Jeongguk & Lalisa Manoban
Başlangıç tarihi:...
Selam, size iyi okumalar diliyorum. Not: karekterlerin iç dünyasını anlamak için hiçbir cümleyi atlamamanızı öneririm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karışıktım. Hem de karma karışık.
Düşünmek istemiyordum artık, bir sonraki ve önceki adımlarım için kaygı duymak... İstemiyordum.
Güçlü kollar tarafından kısıtırılan bedenim mutluydu, ruhum, kalbim ve daha fazlası...
Bacaklarım onun bacakları arasında eziliyordu fakat rahattım... Sanki bebek saçlarımın örttüğü ensemdeki sıcak nefeslerineaittim. Hiç bu kadar huzurlu ya da... Yadası yoktu. Hayatımda böyle bir anı daha önce yaşamamıştım.
Yüzüstü yatıyor, kollarımlarenginin beyaz olduğunu bildiğim yastığa sarılıyordum. İpek bir çarşaf kalçalarıma dolanıyor, onunla aramdaki tek kumaş parçası olarak yerini alıyordu. Gece o kadar yorulmuştum ki... Duş almadan bir daha açmamak üzere kirpiklerimikavuşturmuştum. Damağımda hoş bir kuruluğun ardından onun tadını hissedebiliyordum. Siyah saçlarım onun yüzünü hatta benim yüzümü de örtüyordu. Fazla uzun değillerdi fakat zaten hızlı uzadıkları için şimdiden omuzlarımıaşıyorlardı.
O küçük saniyelerde dün geceyi düşünmek dışında her şeyi aklımdan geçirmiştim. Ona iyi hissettirmek dışında hiçbir şey yapamadığım aşikardı. İçindeki bana olan yoğunluğu, benim için nasıl çırpındığını dün gece kanıtlamıştı sanki... Ve ben yine susmuştum. Ona "ben bir ajanım. Bana aşık olma, beni öldür ama artık beni bu oyunda tutma" diyebilir, o anda vücudumun herhangi bir yerine italik bir "J" harfini kazıtıktan sonra gözlerine bakarak ölebilirdim.
Tanrım!! O kadar çok yalan söylüyordum ki! Kendi doğrularımı, yanlışlarımı, tabularımı... Bana ait olan her düşünceyi ve zerreyi unutmaya başlamıştım. Onu her öptükten sonra pişman oluyordum. Çünkü birine kendini sevdirmek zordur, aşık etmek ise çok daha zor. Ben başarmıştım. Belki de hayatımda ilk defa bir şeyi başarmıştım fakat bunu istemiyordum. Onun bana aşık olmasını, ismimi inleyerek zevke gelmesini, dolup taşmasını istemiyordum. Çünkü o isim bile bana ait değildi ki!
Jeon Jeongguk Lalisa Manoban'a aşık olmuştu bir yerde. Güçlü ve zeki bir kadına... Zengin ve görkemli bir kadına... Fakat Pranpriya Bruschweiler öyle değildi ki. Kendi ayakları üzerinde duran genç bir kadından başka bir şey değildi o! Ne onun serveti yanında bir kum tanesiydi ne de onun tanılırlığı yanında uzaydaki bir insandı.
Lalisa Manoban değildim ki ben...
Maske takmış bir yalancı hatta dolandırıcıydım. Kalbimden geçen her bir düşünce canımı acıtıyordu. Belki de Jimin haklıydı. En başından duygularımı ve hislerimi kilitli bir kasaya yerleştirip en azından bu iş bitene kadar şifresini unutmalı daha sonradan denize atmalıydım. Ben... Beynimi dinlemeli kalbimin fişini çekmeliydim.
