Five years later
Άρης
Flashback
«Άρη εμείς τώρα τι είμαστε?» ρώτησε με την όμορφη της φωνή
«εγώ είμαι δικός σου και εσύ δική μου, σε κάλυψα?» ρωτησα με στραβό χαμόγελο
«και με το παραπάνω» απάντησε και ανέβηκε πάνω μου φιλωντας με.
End of flashback
«Άρη εσύ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΈΓΙΝΕ, ΜΕ ΕΧΑΣΕΣ, ΜΕ ΕΧΑΣΕΣ, ΌΛΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ» φώναξε και μια ματωμένη Θεοφανία ξεπροβαλε μπροστά μού
«ΘΕΟΦΑΝΊΑ» ουρλιαξα και άνοιξα τα μάτια μου αποτομα
Το στήθος μου ανεβοκατεβαινε σαν τρελό και η ανάσα μου ήταν βαριά.
«μωρό μου τι έγινε?» ακούστηκε η φωνή της Γεωργίας δίπλα μου
«τίποτα τίποτα κοιμήσου, πάω να πιω λίγο νερό» είπα και έφυγα από το κρεβάτι
(...)
«Γεωργία φεύγω» φώναξα από το σαλόνι
«που πας τόσο νωρίς γλυκειε μου?» ρώτησε καθώς κατέβαινε τις σκάλες
«κάπου» απάντησα και αφου πήρα το τζάκετ μου βγήκα εξω
Άρχισα να περπατάω προς το αμάξι μου
«Άρη περίμενε» φώναξε όμως την αγνόησα και μπήκα στο αμάξι μου
Έβαλα το κλειδί στη μιζα και αφού έβαλα μπρος το αμάξι, έφυγα
Σταμάτησα σε ένα ανθοπωλείο.
«ένα μπουκέτο άσπρους ιβισκους παρακαλω» είπα στην πωλήτρια
Αφού μου έφερε το μπουκέτο με τα αγαπημένα της άνθη πλήρωσα και έφυγα.
Κατέβηκα από το αμάξι μου και άρχισα να ανεβαίνω την χωμάτινη ανηφόρα που οδηγούσε στον λόφο.
Την στιγμή που ανέβαινα μια μαύρο φορεμένη ανθρώπινη φιγούρα κατέβαινε.
Σταμάτησε ελάχιστα όταν κατάλαβε την παρουσία μου και ύστερα επιτάχυνε το βήμα της ως πού χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο.
Καθώς συνέχιζα την "ορειβασία" μου άκουσα τον ήχο μηχανής και ύστερα σταμάτησε.
Γύρισα να κοιτάξω και ήταν εκείνος ο άνθρωπος.
Αυτή η μηχανή είναι της.. Θεοφανίας
«Θεοφανία» ψέλλισα και η μηχανή έφυγε
YOU ARE READING
Ο δικός μου μπάτσος 2
Fantasy«Άρη όμως δεν θέλω να χαλάσεις τον γάμο σου, για κάτι που μπορείς να μετανιώσεις αργότερα» του είπα και τον κοίταξα στα μάτια «και τον κόσμο ολοκλήρο θα χαλούσα για εσένα χαζούλα μου. Είσαι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή μου και δεν θα σε άλλαζα για κα...
