«ε..εννοείς?» ρώτησε έτοιμος να εκραγεί από τη χαρά του και ενευσα θετικά
Έπεσε πάνω μου και με αγκάλιασε
«μικρή μου, συγγνώμη. Συγγνώμη για όλα. Εγώ φταίω που τόσο καιρό ήσουν σε αυτή τη κατάσταση. Σου υπόσχομαι πως δεν θα ξαναπώ μαλακια. Προκειμένου να μη σε χασω θα ραψω και το στόμα μου» είπε έντονα
«Στεφ, κλαις?» ρώτησα έκπληκτη μιας και δεν κλαίει καθόλου συχνά
«ο..οχι,κατι μ..μπηκε στο μάτι μου» είπε και ρούφηξε τη μύτη του
Ο γλυκούλης μου
Σήκωσα το χέρι μου και του χαιδεψα το μαλλί.
«έλα έλα σου υπόσχομαι και εγώ πως δεν θα ξανακάνω επικίνδυνα πράγματα» είπα αλλά εν μέρη δεν το πιστεύω ούτε εγω
«καλά καλά ξαναπές το άλλες δώδεκα φορές μπας και το πιστέψεις εσύ και τα ξαναλέμε» είπε και γέλασα
Αυτό το παιδί, το..το άτιμο πως με ξέρει
«τα παιδιά?» ρωτησα
«εξω ανυπομονούν να σε δουν» απάντησε χαμογελώντας
«παρεμπιπτόντως άκουσα μια νοσοκόμα να λέει πως θέλω αίμα, ποιος ήταν ο δότης μου?» ρωτησα και τον είδα κάπως να σφίγγεται και να τον καταβάλει μια αύρα αμηχανίας
«ο...ο πατέρας σου» είπε και γούρλωσα τα μάτια μου
Την ίδια στιγμή ακούστηκε ένας χτυπος στην πόρτα.
«περάστε» είπα ακόμα άναυδη από αυτό το νεο αλλά αμέσως το υφος μου άλλαξε μόλις είδα το άτομο που μπήκε στο δωμάτιο.
«Στέφανε μπορείς να μας αφήσεις λίγο μόνους?» είπε
«μόνο αν μου το ζητήσει η Θεοφανία» απάντησε επιθετικά και με κοίταξε
Του ενευσα πως όλα καλά και αφού με φίλησε στο μάγουλο βγήκε από το δωμάτιο.
Ο άλλος έσυρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα μου.
Πήγε να μου πιάσει το χέρι αλλά το τράβηξα απευθείας.
«Θεοφανία...» είπε λυπημενα
«τι θες εδώ?» τον ρώτησα ψυχρά
«τι εννοείς τι θέλω εδώ? Θα επέτρεπα ποτέ η κόρη μου να πέσει σε κώμα?»
«κόρη σου? Έλα ρε θυμήθηκες πως έχεις άλλο ένα κουτσουβελο, Μάριε?» ρωτησα ειρωνικά
«τι Μάριε και αηδίες Θεοφανία, πατέρας σου είμαι όχι φιλαράκι σου» είπε
«έπρεπε να θυμηθείς ότι είσαι πατέρας πριν δεκατρία χρόνια, τώρα αυτό το δικαίωμα δεν σου ανήκει. Για μένα είσαι πλέον ένας γνωστός άγνωστος που όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για εμένα αλλά τώρα κουβαλαω τις δικές του ανωριμες μαλακιες βάζοντας σε κινδυνο τους αγαπημένους μου» είπα πολύ σκληρά χωρίς έκφραση στο πρόσωπό μου και είδα που στεναχωρηθηκε
YOU ARE READING
Ο δικός μου μπάτσος 2
Fantasy«Άρη όμως δεν θέλω να χαλάσεις τον γάμο σου, για κάτι που μπορείς να μετανιώσεις αργότερα» του είπα και τον κοίταξα στα μάτια «και τον κόσμο ολοκλήρο θα χαλούσα για εσένα χαζούλα μου. Είσαι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή μου και δεν θα σε άλλαζα για κα...
