Ο δικός μου μπάτσος 2

||•κεφ.32ο•||

Βάλτε το τραγούδι🌹

Στέφανος

Λιποθύμησε στα χέρια μου.
Γονάτισα και της έπιασα το κεφάλι.

ΔΙΑΟΛΕ ΑΥΤΉ ΖΕΜΑΤΆΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ!

Την σήκωσα και έτρεξα στο δωμάτιο.

Την άφησα στο κρεβάτι και άρπαξα το κινητό μου.

Πληκτρολόγησα τον αριθμό του Δημήτρη.

«τι θες ρε μαλακα βραδιάτικα?» ρώτησε εκνευρισμενος
«πάρε το Τζόνι και σκοτωθειτε να έρθετε στο σπίτι της Θεοφανιας. Έχουμε θεμα» ανακοίνωσα
«είναι καλά?» ρώτησε ανήσυχος
«θα δείξει. Ελάτε όσο πιο γρήγορα γίνεται» είπα και αφού μου απάντησε με ένα φευγαλεο "οκ" το κλείσαμε.

Γύρισα στην Θεοφάνια και την εγδυσα γιατί από τον πολύ ιδρώτα είχε γίνει μούσκεμα.

Έβρεξα μια κομπρεσα και την τοποθέτησα στο κούτελο της

«ω Άρη, αν είσαι εσύ πίσω από αυτό δεν θα γλυτώσεις ούτε με προσευχές» μουρμούρισα νευριασμενος

Χτύπησε το κουδούνι και τσακιστηκα να πάω να ανοίξω.

«που είναι?» μπήκε κατευθείαν στο θέμα
«στο δωμάτιο» απάντησα

Έκανε νόημα στο Τζόνι να πάει επάνω και εκείνος έφυγε.

«ξέρεις τι συνέβη?» ρώτησε
«όχι αλλά μυρίζομαι Άρη» απάντησα
«α και εσύ? Τέλεια αυτός έχει κάνει τη μαλακια» είπε

Μετά από δέκα λεπτά κατέβηκε ο Τζόνι.

«πως είναι μωρό μου?» ρώτησε ο Δημήτρης
«όχι πολύ καλά αγόρια. Ο πυρετός της έχει χτυπήσει 39,5 και μόλις έκανε τον δεύτερο εμετό» απάντησε

«ΘΑ ΤΟΝ ΕΞΑΦΑΝΊΣΩ ΑΠΌ ΤΟΝ ΧΑΡΤΊ ΤΟΝ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ!»ούρλιαξε ο Δημήτρης και έσπασε το ποτήρι με το ουίσκι του

«Ε Ε ΗΣΥΧΊΑ! Θέλει ηρεμία δεν το καταλαβαίνεις?» φώναξε ο Τζόνι και απλά κάθισε κάτω ρουθουνιζοντας εκνευρισμενος

«τι πρέπει να κάνουμε Τζόνι?» ρώτησα
«προς το παρόν τίποτα. Της έδωσα ένα αντιπυρετικο αλλά υπολογίζω να το κάνει εμετό σε κανεν-...»πριν ολοκληρώσει την πρόταση του ακούσαμε την Θεοφάνια

«τωρα» είπε ο Τζόνι και έτρεξα πανικοβλητος επάνω

Ανοιξα την πόρτα απότομα και μπουκαρα μέσα.

Ήταν γυρισμένο το σώμα της και το κεφάλι της σκυμμένο προς το πάτωμα βγάζοντας τα εσώψυχα της.