Ο δικός μου μπάτσος 2

||•κεφ.43ο•||

Θεοφανία

Δεν περίμενα να τον συναντήσω σήμερα
Δεν ήμουν προετοιμασμένη. Καταραμένε Στεφ, θα μου το πληρώσεις αυτό

«Ian hug me tight» είπα στον μικρό και ένιωσα τα μικροσκοπικα χεράκια του να σφίγγουν όσο μπορούν την κοιλιά μου και τη μέση μου.

Τύλιξε και ο Νοα τα χέρια του γύρω από τη μέση μου και έβαλα μπρος.

Φτάσαμε έξω από το σπίτι και έσβησα τη μηχανή
Το κοίταξα και αναστέναξα.
Μου έλειψε και αυτό.

«wow it's so big» είπε έκπληκτος ο Ίαν και τον έβγαλα από την αγκαλιά μου

Αχ αυτό είπα όταν είδα το όργανο του οργάνου μου αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Τον επιασα από το χέρι και μπήκαμε στην αυλή.
Έβαλα τα δάχτυλα μου στο στόμα μου και σφύριξα.
Αμέσως άκουσα γρατζουνιές στην πόρτα και ύστερα άνοιξε αφήνοντας τον πολυαγαπημενο μου Muffin να τρέξει μες την τρελή χαρά επάνω μου.

«γειά σου αγόρι μου, γεια σου» είπα καθώς τον χαιδευα

Κοίταξα προς την πόρτα.
Η Ντινα με τον Αλεξ ερχόντουσαν τρέχοντας κατά πάνω μου κλαίγοντας ενώ ο Τζόνι και ο Δημήτρης με κοιτούσαν έκπληκτοι.

Ο Στέφανος από την άλλη με κοιτούσε με στραβό χαμόγελο

«Θεοοο» φώναξε η Ντινα με δάκρυα στα μάτια και με αγκάλιασε

«έλα ελα ηρεμία» είπα γελώντας

Ένιωσα το σώμα μου να αιωρείται και κοίταξα κάτω.
Ο Αλεξ είχε σηκώσει εμένα και την Ντινα στην αγκαλιά του του και έκανες σβούρες.

Μας κατέβασε και ύστερα με αγκάλιασε σφικτά

«μου έλειψες ρε μικρό»
«μικρό ειναι το πουλί σου αγάπη μου» είπα γλυκά και τα παιδιά γέλασαν.
Αγκάλιασα και τους υπόλοιπους και μπήκαμε στο σπίτι.

Γνώρισα το μωρό μου στα παιδιά και ύστερα καθίσαμε στον κήπο να πιούμε έναν καφέ.

«πάω να αλλάξω γιατί με την φούστα δεν αντέχω» ανακοίνωσα και ανέβηκα στο δωμάτιο

Άρης

Πάρκαρα τη μηχανή εξω από το σπίτι.
Μπήκα μέσα και τους είδα όλους εξω μα πίνουν καφέ με άλλα διάφορα

«δεν θα το πιστέψεις. Γύρισε!
Η Θεοφανία γύρισε» φώναξε η Ντινα και γέλασα

«το ξέρω το ξέρω» είπα και μπήκα σπίτι
Ανέβηκα στο δωμάτιο και άνοιξα την πόρτα.