«είναι ζωντανή, διαολε, ζει» φώναξα και πέρασα τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου
Το κεφάλι μου γύρισε και ύστερα έβαλα το χέρι μου στο σημείο που ενώθηκε η παλάμη του Στέργιου με το μάγουλο μου.
Τον κοίταξα και είχε κλειστά τα μάτια του και είχε σφίξει τις γροθιές του
«Σ..Στεργιο?» τραυλισα και άνοιξε απότομα τα μάτια μου
«ΣΤΑΜΆΤΑ ΆΡΗ! ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΛΕΣ?» φώναξε εξοργισμένος και τον κοίταξα άναυδος
«και σε εμάς λείπει, την νιωθαμε σαν την μικρή μας αδελφή. Αλλά πάει Άρη, η Θεοφανία πέθανε και αυτό δεν αλλάζει. Δεν θα γυρίσει πισω» συνέχισε να φωνάζει και σκούπισε ένα δάκρυ που ξέφυγε από το μάτι του
Σηκώθηκα και τον επιασα από την μπλούζα
«Στεργιο δεν είμαι ούτε τρελος ούτε παρανοϊκός. Ξέρω ότι είναι ζωντανή» φώναξα στο πρόσωπο του με γυαλισμένα μάτια
Έσπρωξε το χέρι μου και άρχισε να απομακρύνετε.
Σταμάτησε και κοίταξε πίσω από τον ώμο του.
«ασε τις μαλακιες Άρη. Ξεκόλλα το κεφάλι σου επιτέλους. Είσαι τριάντα χρόνων μαντράχαλος και όχι κανένα δεκαεννιά χρόνο. Έχεις μια γυναίκα δίπλα σου, στην οποία πρέπει να αφιερωθείς και να αφήσεις πίσω τα άπιαστα όνειρα σου» είπε με αρκετά ψυχρό τόνο και έφυγε αφήνοντας με μόνο μου
«όχι» ψυθιρισα
Θα τη βρω, θα ξεσηκώσω Γη και Ουρανό για να αποδείξω ότι ζει.
Σηκώθηκα και περπάτησα προς το σημείο που ήταν μαζεμένα τα περιπολικά.
«Άρη» άκουσα τον Ιάσωνα να με φωνάζει αλλά τον αγνόησα και μπήκα στο όχημα.
Έβαλα το κλειδί στη μίζα και ξεκίνησα το αμάξι με προορισμό την αποθήκη των παιδιών.
Πάρκαρα ακριβώς απέξω, χωρίς να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αν κόβω την κίνηση και χτύπησα τη σιδερένια πόρτα.
Ή πόρτα άνοιξε και μπροστά μου εμφανίστηκε ένας χαρούμενος Στέφανος με μια μπύρα στο ένα χέρι και με ένα τσιγάρο στο άλλο.
Μολις με είδε το χαμόγελο και το γελακι του κόπηκε.
«γειά σου Στέφανε» είπα
«ΓΕΙΆ ΣΟΥ ΑΡΗ» φώναξε και κάλυψα τα αυτιά μου
«γιατί φωνάζεις?» τον ρώτησα
«εγώ φωνάζω? Α συγγνώμη απλά αυτές τις μέρες δεν ακούω καλά και δεν μπορώ να ελέγξω τον τόνο της φωνής μου» είπε γελώντας αμήχανα
YOU ARE READING
Ο δικός μου μπάτσος 2
Fantasy«Άρη όμως δεν θέλω να χαλάσεις τον γάμο σου, για κάτι που μπορείς να μετανιώσεις αργότερα» του είπα και τον κοίταξα στα μάτια «και τον κόσμο ολοκλήρο θα χαλούσα για εσένα χαζούλα μου. Είσαι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή μου και δεν θα σε άλλαζα για κα...
