Ο δικός μου μπάτσος 2

||•κεφ.25ο•||

Τελείωσα με το ξεσκόνισμα και το σφουγγαρισμα.

Πήρα κάτι κούτες και έβαλα μέσα όλα τα πράγματα της.

Ότι αντίκα και αν υπήρχε τη σουταρα στο πατάρι.

Δεν μου πάει η καρδιά να τα πετάξω.

«πρέπει να ξεχαστω με κάτι ρε γαμωτο...» είπα στον εαυτό μου

Πήρα το πορτοφόλι μου και τα κλειδιά μου και βγήκα έξω.

Καβαλησα τη Moon και πήγα στα κοντινότερα Praktiker.

Στο τσακ ήμουν να ξετιναξω την πιστωτική μου κάρτα.

Ήθελα να διακόσμησω το σπίτι μου όπως το φανταζόμουν μικρή

Έδωσα δεκαπέντε ευρώ επιπλέον για μεταφορικά γιατί η μηχανή δεν μπορεί να κουβαλήσει στρώματα και άλλα ογκώδη πράγματα.

Εφτασα έξω από το σπίτι και αφού κάτι άνδρες έβαλαν τις αγορές μου μες το σπίτι έφυγαν.

Άρχισα με το βάψιμο των τοίχων.

Αποχρώσεις του γκρι όλοι οι τοίχοι εκτός ενός υπνοδωματίου και του μπάνιου που θα τους βάψω λαδί.

(...)

Έπεσα κουρασμένη στον καινούργιο μου μαύρο χνουδωτό καναπέ και απλωσα τα πόδια μου στο γυάλινο τραπεζάκι.

Μου βγήκε ο κωλος αλλά τουλάχιστον μου απέσπασε λίγο την προσοχή.

Δεν μπορώ να χωνέψω πως ζει και τόσα χρόνια ο Στέφανος μου έλεγε ψέμματα.

Έπρεπε να το καταλάβω από την περίεργη συμπεριφορά του όταν τον ανέφερα.

Και οι υπόλοιπο τα ίδια σκατα

Αλλά δεν κατάλαβαν καλά με ποια τα βάλανε.

Άρης

«ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΈΤΣΙ?» φώναξα στο τηλέφωνο

«μακάρι να σε δούλευα αλλά δυστυχώς σοβαρό μιλώ» είπε λυπημένα ο Στέφανος

«καλά να πάθετε. Έπρεπε να της το είχατε πει τόσα χρόνια. Τι περίμενες, ότι θα τον έβλεπε, θα τον άρχιζε στις αγκαλιές και τα φιλιά και θα παίζατε τη χαρούμενη επανένωση της οικογένειας? Όχι αγόρι μου για τη Θεοφανία το αγρίμι μιλάμε» είπα και ξεφυσηξα

«ναι αλλά...»
«μη πας να δικαιολογηθείς ούτε εσύ αλλά ούτε και ο άλλος. Μπουρδελο τα κάνατε πάλι. Έτσι και έχει πάθει τίποτα θα σας κόψω τα αρχιδια και θα σας τα βάλω να τα φάτε. Και θα σας κλείσω και μετά στη στενή με τους χειρότερους. Το καλό που σου θέλω να μάθετε και εσείς κάτι για εκείνη, αλλιωωως...»
«εντάξει εντάξει κλείνω» είπε και το έκλεισε