||•κεφ.12ο•||

1.6K 96 50
                                    

Five days later

«Ελπίδα γιατί δεν ξυπνάει? Διαολε γιατί? Γιατί?» φώναξα και ξέσπασα σε κλάματα

«ΣΤΈΦΑΝΕ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΟΥ» μου φώναξε και με ταρακούνησε ο Αλεξ

«είναι η πέμπτη μέρα. Γιατί δεν ξυπνάει?» ρωτησα και την κοίταξα

Γεμάτη γάζες, όρους και σωληνάκια που έβαλε η Ελπίδα

«Στέφανε, λογικά θέλει ξεκούραση. Αποκλείω το γεγονός να είναι σε κώμα» είπε η Ελπίδα αλλά μπορούσα να διακρίνω μια αβεβαιότητα στο βλέμμα της

Θεοφανία

«που είμαι?» αναφώνησα καθώς άνοιξα τα μάτια μου

Σηκώθηκα από το γρασίδι στο οποίο βρισκόμουν ξαπλωμένη και κοίταξα τριγύρω

Τίποτα παραπάνω.

Μόνο γρασίδι

«κάποιος? Με ακούει κανείς?» φώναξα και το μόνο που ακούστηκε ήταν το σφύριγμα που έκανε ο αέρας

Το ασπρο μου φόρεμα κυμάτιζε και έβαλα τα χέρια μου για να αποτρεψω να φανεί το εσώρουχο μου.

Όταν όμως κατέβασα τα χέρια μου το καπέλο μου έφυγε λόγω του δυνατού αέρα.

«ει περίμενε» φώναξα και έτρεξα πίσω του αλλά εξαφανίστηκε

Τι μου συμβαίνει?

Που είμαι?

Θέλω να φύγω , θέλω να πάω σπίτι μου

Έπεσα κάτω κλαίγοντας

«μα ποιο είναι το σπίτι μου?» είπα και κοίταξα τρομαγμένη τις παλάμες μου

«ΠΟΙΑ ΕΊΜΑΙ?» ουρλιαξα τρομοκρατημένη

«μωρό μου» ακούστηκε μια ανδρική φωνή πολύ απαλή και άχνη λόγω του αέρα

Σχεδον δεν την άκουγες

Κοίταξα γύρω μου

«ΝΑΙ? ΜΕ ΑΚΟΎΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?» φώναξα και στάθηκα στα πόδια μου κάνοντας γύρους για να δω από που προέρχεται η φωνή

Λίγα μέτρα πιο κάτω στεκόταν ένας άντρας με γυρισμένη την πλάτη.

«ξύπνα μωρό μου» είπε και όταν γύρισε φάνηκε το όμορφο χαμόγελο του αλλά δεν μπόρεσα να δω το πρόσωπο του

Ο δικός μου μπάτσος 2Where stories live. Discover now