Ο δικός μου μπάτσος 2

||•κεφ.24ο•||

Επόμενο κεφάλαιο στα 380🌟

Έσβησα τη μηχανή και κατέβηκα

Εσπρωξα την πόρτα της καφετέριας και μπήκα μέσα.

Κοίταξα εξεταστικα τον χώρο και τότε είδα την Αλις να μου κάνει νόημα.

Περπάτησα προς τα εκείνη και τη φίλησα σταυρωτά.

Άφησα το κράνος μου δίπλα και κάθισα.

Ήρθε ο σερβιτόρος και μας πήρε παραγγελία.

«πως πάει με τον Άρη?» με ρώτησε
«δεν πάει» απάντησα
«άρχισες πάλι τις μαλακιες? Σου εξήγησα τις προάλλες πως αυτό που κάνεις είναι λάθος» ετριξε

«συγγνώμη έχω μια ασθένεια» ειπα και με κοίταξε περίεργα

«τι ασθένεια?» ρώτησε
«σε γράφω στα αρχιδια μου» απάντησα με ξινό χαμόγελο και έσμιξε τα φρύδια της ενοχλημένη

Έμα εγώ φταίω τώρα?

«η παραγγελία σας» μας είπε το παιδί που μόλις ήρθε

«ένα φρεντο εσπρέσο μέτριο?» ρώτησε
«εδω» είπε η Αλις και άφησε τον καφέ μπροστά της
«και ένα φρεντο καπουτσίνο γλυκό με ένα τηλέφωνο?» ρώτησε γοητευτικά

«λάθος παραγγελία μεγάλε, καφέ σκέτο παρήγγειλα» απάντησα

«σκέτο? Μα γλυκό έχω σημειώσει» είπε

«IQ 300k» σχολίασα ενοχλημένη και η Αλις γέλασε

«τι εννοείς?» ρώτησε
«αμαν ρε αγορίνα. Άσε μόνο τον καφέ και τζασε γιατί αν μείνεις κι' άλλο θα αναγκαστείς να τον ξαναφτιάξεις» ετριξα

«γιατί?» ρώτησε
«γιατί θα στον φέρω καπέλο. Δρόμο τωρα» είπα και αφού άφησε τον καφέ έφυγε βιαστικά

«απ' τα μούτρα το πήρες το παιδί» σχολίασε η Αλις

«χεστηκα. Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με αγοράκια του one night stand» απάντησα

«πω πω δεν πίστευα ότι θα έβγαινε αυτή η φράση από το στόμα σου» είπε και γέλασα

«να σου πω την αλήθεια ούτε εγω» απάντησα

«ας αφήσουμε τις μαλακιες, πίσω στον θέμα μας. Ο Αρης...» άρχισε

Ωχ Παναγίτσα μου τι αμαρτίες πληρώνω!

(…)

Ή ώρα ήταν σχεδόν έξι και έπρεπε σιγά σιγά να οδηγήσω προς την αποθήκη.

Σηκώθηκα από το παγκάκι και απομακρύνθηκα από το πάρκο

Ανέβηκα στην Moon και πήρα τον δρόμο της αποθήκης.