Ο δικός μου μπάτσος 2

||•κεφ.49ο•||

«πριγκίπισσα ξύπνα!» άκουσα να μου λέει κάποιος

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Στέφανο να με ξυπνάει

«εγώ δεν ήμουν σε ένα δασάκι, με πίτσες, προφιτερολ και το έκανα με τον Άρη? Γιατί είμαι στο δωμάτιο μου?» μονολογησα καθώς έτριβα τα μάτια μου και τον άκουσα να γελάει

«ήσουν οντως, δεν ήταν όνειρο. Σε έφερε ο Άρης σπίτι και εκείνος έφυγε γιατί είχε κάτι δουλειές» είπε

Αυτές οι δουλειές είναι πιο σημαντικές από εμένα?

Αναστέναξα και ενευσα θετικά.

Βγήκε έξω από το δωμάτιο και έπιασα το κινητό μου.

Του έστειλα ένα μήνυμα για να τον ρωτήσω αν είναι όλα καλά και ύστερα το έκλεισα.

Σηκώθηκα και εβαλα ότι βρήκα μπροστά μου.

Κατέβηκα κάτω.

«μέρα» είπα ακεφα και μπήκα στην κουζίνα

Άνοιξα το ψυγείο και ήταν άδειο
Πήγα στο σαλόνι και τοποθέτησα τα χέρια μου στη μέση μου.

«έλειψα ένα βράδυ και το ψυγείο είναι άδειο. Τι ζώα που είστε εσείς» σχολίασα και τους άκουσα να γελάνε

Ναι μαλακες αστείο
Πήρα τα παπούτσια του Στεφάνου και τα φόρεσα

«ρεε τα παπούτσια μου!» γκρινιαξε
«τρως και αδειάζεις το ψυγείο μου και κοιμάσαι στο σπίτι μου τσάμπα. Οπότε βουλωνε» είπα και αφού πήρα τα κλειδιά έφυγα

Πήγα στον κέντρο και μπήκα στο πρώτο σούπερ μάρκετ.

Παγωτό, ζελεδακια, ουίσκι, πατατάκια, σοκολάτες, μερεντα και τώρα τα δευτερεύοντα.

Αφού πλήρωσα βγήκα έξω.

Καθώς περπατούσα είδα τον Άρη να βγαίνει έξω από ένα μαγαζί.

Κρύφτηκα σε ένα στενάκι και κρυφό κοίταξα.

Γελούσε και μιλούσε με μια κοπέλα και υστερα την αγκάλιασε και έφυγε.

Είχε δουλειές ε?

Απογοητευμένη έτρεξα στη μηχανή και πήγα στο σπίτι.

Άνοιξα την πόρτα και ασυναισθητα την κοπανησα κάνοντάς τους όλους να πεταχτούν επάνω

«σορρυ δεν θα ξανά φάμε το ψυγείο και δεν θα πας να ψωνίσεις εσύ!» είπε τρομαγμένη η Ντινα

«βρε δεν μας χεζεις και εσυ» είπα και αφού πήρα την σακούλα με τα ανθυγιεινά έφυγα πάλι στο δωμάτιο