«Άρη όμως δεν θέλω να χαλάσεις τον γάμο σου, για κάτι που μπορείς να μετανιώσεις αργότερα» του είπα και τον κοίταξα στα μάτια
«και τον κόσμο ολοκλήρο θα χαλούσα για εσένα χαζούλα μου. Είσαι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή μου και δεν θα σε άλλαζα για κα...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Αρης
«μαζέψτε τα πτώματα» έδωσα εντολή και πήγα στα αγόρια
«που είναι?» ρώτησα «στο νοσοκομείο. Η κατάσταση της Θεοφανίας φαινόταν σοβαρή» απάντησε ο Στέργιος
«εντάξει. Φεύγω. Αναλάβετε εσείς εδώ πέρα» είπα και μπήκα στο πρώτο περιπολικό που βρήκα μπροστά μου και πήγα στο νοσοκομείο
Ρώτησα την νοσοκόμα στη ρεσεψιόν για τη Θεοφάνια και αφού μου είπε το δωμάτιο στο οποίο βρισκόταν μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα τον κουμπί για τον δεύτερο όροφο
Αχ σε αυτό το ασανσέρ είχαμε δώσει το δεύτερο μας φιλί...
Εκτός και αν άλλαξαν ασανσέρ μετά από τόσα χρόνια.
Φιλιθηκαμε και ύστερα με απωθησε λέγοντας μου "μην το κάνεις πιο δύσκολο. Θα μπερδευτούν τα πράγματα"
Και που να ξερες μάτια μου ότι θα καταληγαμε έτσι!
Βγήκα από το ασανσέρ και κοίταξα πέρα δοθε στους διαδρόμους.
Διέκρινα τα παιδιά καθισμένα εξω από ένα δωμάτιο όχι πολύ μακριά.
Περπάτησα βιαστικά προς τα εκεί και γύρισαν να με κοιτάξουν.
«πως είναι?» ρώτησα «δεν έχει βγει ο γιατρός ακόμα να μας πει. Μια νοσοκόμα μας είπε μόνο πως θα πάρει ώρα γιατί είναι σοβαρά τα πράγματα» απάντησε κουρασμένος ο Δημήτρης που είχε γύρει το σώμα του μπροστά και στήριζε το κεφάλι του στα χέρια του
Κύλησα πάνω στον τοίχο και κάθισα στο πάτωμα ακριβώς δίπλα από την πόρτα.
(...)
Δυο ωρες μετά ακούμε την πόρτα να ανοίγει.
Τιναχτηκαμε όλοι όρθιοι και πήγαμε προς τον γιατρό.
«γιατρέ όλα καλά?» ρωτησε ανήσυχος ο Στέφανος «είστε συγγενείς της Θεοφανίας?» ρώτησε και του νευσαμε θετικά
