||•κεφ.15ο•||

1.6K 91 79
                                    

Θεοφανία

«αντε ρε Θεοφανία μπες για μπάνιο θέλουμε να σε ετοιμάσουμε» μου φώναξαν τα κορίτσια και με σπρωξανε στο μπάνιο πετώντας μου πετσέτες

«ηλιθιες» μουρμουρισα και αφού ξεντυθηκα βούλιαξα στο ζεστό νερό

Τύλιξα μια πετσέτα γύρω από το σώμα μου και βγήκα έξω

«επιτέλους» αναφώνησε η Ελπίδα και με έβαλε να κάτσω στο κρεβάτι

«εγώ θα σε βάψω και η Ντινα θα σου φτιάξει το μαλλί» είπε και ενευσα θετικά

(...)

«έτοιμη» αναφώνησαν και σταθηκα μπροστά από τον καθρέφτη

«εγώ..εγω είμαι αυτή?» ξεστόμισα έκπληκτη

«αχα και είσαι μια κούκλα. Θα κάψεις καρδιές» είπε η Ντινα και γέλασα

«λοιπόν ντύσου και σε περιμένουμε κάτω» ειπαν και βγήκαν από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω τους

Άφησα την πετσέτα να κυλήσει και φόρεσα ένα μαύρο στρινγκ και ένα μαύρο σουτιέν.

Ή πόρτα ξανάνοιξε

«τι ξεχάσατε πάλι?» ρωτησα γελώντας και γύρισα

Αλλά δεν ήταν τα κορίτσια ήταν...

«Α... Άρη?» τραυλισα και προσπάθησα να κρύψω το σώμα μου

«σ..συγγνώμη μπ..μπέρδεψα τα δωμάτια» είπε και μου γύρισε πλάτη

«θα κάνουμε και τίποτα άλλο?» ρώτησε και πήρε ένα πονηρό ύφος

«έλεος πρωινιατικα ρε Αρη» γκρινιαξα και βγήκα από το μπάνιο

Πήγα μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη και αφησα το νυχτικο να κυλήσει πάνω στο σώμα μου.

«ω να σου..και τώρα εσύ μου λες να κρατηθώ και να μη σε παρω εδώ και τώρα?» ρώτησε κοιταζοντας το ακάλυπτο στήθος μου

«ναι αυτό ακριβως σου λεω» είπα και πήρα μια μακριά μπλούζα του που μου είναι σαν φόρεμα

«δεν πειράζει Άρη. Έτσι και αλλιώς με βάση τις αναμνήσεις μου με έχεις δει και πιο ακάλυπτη» είπα γελώντας και τον παρέσυρα

Ο δικός μου μπάτσος 2Where stories live. Discover now