||•κεφ.37ο•||

1.3K 88 28
                                    

«σας παρακαλώ βγάλτε το ένταλμα τώρα» παρακάλεσα για ακόμη μια φορά

«Άρη ως αστυνομικός νομίζω γνωρίζεις καλύτερα από όλους τους κανόνες ως διοικητής. Δεν μπορώ να το κάνω αν δεν περάσουν εικοσιτέσσερις ώρες. Αλλά σου υπόσχομαι πως μόλις φτάσει η ώρα θα δηλώσω την εξαφάνιση και θα τις βρούμε» είπε ο ανώτερος μου

«εντάξει, σας ευχαριστώ και συγγνώμη για την ενόχληση» είπα ξερά και βγήκα έξω

«τι έγινε?» ρωτησε ο Ιάσωνας και τον κοίταξα με κομμένα ματιά

«κατάλαβα» είπε λυπημένος και κατέβασε το κεφάλι

Θα τρελαθώ!

Θεοφανία

Ξύπνησα και βρισκόμουν σε ένα κενό δωμάτιο.

Κοίταξα τριγύρω και το μόνο που υπήρχε ήταν μια κάμερα

Ακούστηκαν βήματα.
Κάποιος από τους δύο σίγουρα φορούσε τακούνια.

Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε αυτό το σκουλήκι και η Γεωργία?

«τι στον πουτσο κάνεις εσύ με αυτόν?» ρώτησα

«ω μικρή καριόλα, τελείωσα την δουλειά μου και γύρισα στο αφεντικό μου. Αυτό είναι ολο» απάντησε με χαμόγελο

«δουλειά? Κόψε τις πιπες και μείνε μακριά τους αν θες να κρατήσεις το παιδί» είπα

«παιδί? Ποιο παιδί? Δεν υπάρχει παιδί χρυσή μου» ανακοίνωσε γελώντας και γούρλωσα τα μάτια μου

«μικρή μου Θεοφανία όλα ήταν μέρος του υπέροχου μου σχεδίου» είπε ο Tom

«δεν μου το λες και εμένα. Πολύ άδικο να με κρατάτε στη άγνοια» είπα ειρωνικά

«πολύ ευχαρίστως αγαπητή μου...»

(...)

«ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ» ούρλιαξα και πήγα να τους ορμηξω αλλά με κράτησε πίσω ένας άντρας

«ώρα για ύπνο μικρή. Όταν ξυπνήσεις θα σε περιμένει η πρώτη σου έκπληξη» είπε και με μια μπουνιά στο στομάχι έπεσα κάτω.

(...)

Ανοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω.

Με είχαν φέρει σε ένα διαφορετικό δωμάτιο.
«ετοιμάσου σου φέρνουμε έναν καλό πελάτη. Πλούσιο, σκάει πολλά. Κοίταξε να φύγει ευχαριστημένος» είπε ο Tom από το μεγάφωνο που βρισκόταν στο δωμάτιο

Ο δικός μου μπάτσος 2Where stories live. Discover now