Ο δικός μου μπάτσος 2

||•κεφ.10ο•||

Θεοφανία

Αν υπολόγισα σωστά σε περίπου πέντε λεπτά πρέπει να είναι εδώ ο δεύτερος πουστης.

Ώρα να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου.

Ξεκουμπωσα το φερμουάρ του τζιν μου και έβαλα το χέρι μου στην περιοχή μου καθώς περίμενα υπομονετικά.

Άκουσα αχνες φωνές έξω από την πόρτα και τότε άρχισα να τρίβω την περιοχή μου και να αναστεναζω.

Ή πόρτα άνοιξε και μετά έκλεισε και την ίδια στιγμή άρχισα να κάνω πιο έντονους τους αναστεναγμους μου.

«ωπα τι έχουμε εδώ?» είπε πονηρά ο άντρας και "έσπευσα" να κρύψω τη γύμνια μου με το σεντόνι

«έχει ορεξουλες το μωρό?» ρώτησε και στηρίχτηκε στα κάγκελα

«εχω και εγώ ανάγκες ξέρεις. Έχω πέντε χρόνια να το κάνω και κάπως έπρεπε να με ικανοποιήσω» είπα με ναζί

«πέντε χρόνια ε?» ρώτησε έκπληκτος και ενευσα θετικά
«και δεν μου λες μωράκι γιατί δεν έριξες μια φωνη?Μπορουσα να σε βοηθήσω εγω» είπε

Εμετός!

«δεν ήθελα να σας βάλω σε μπελάδες. Γιατί ο άλλος είναι περίεργος» είπα και ρουθούνισα νευριασμενη

«ρε ποιος τον γαμαει αυτόν!»είπε
«κάνεις μάλλον γι' αυτό έχει νευρακια» είπα ναζιαρικα και γέλασε αλλά αμέσως πήρε ένα ο Θεός να το κάνει αισθησιακό βλέμμα και δάγκωσε το κάτω χείλος του

«μπορεις όμως ακόμα να με ικανοποιήσεις» είπα και έβαλα ένα δάχτυλο στο στόμα μου και το εγλυφα προκλητικά

«με ανάβεις» είπε και έγλυψε τα χείλη του
«έλα να σε σβήσω ομορφε» είπα και ξεσκέπασα το ένα μπούτι από το σεντόνι

«μη παρακαλάς να σταματήσω ομως» είπε και ξεκλείδωσε το κελί

Μπήκε μέσα και με πλησίασε

Ξεσκεπάστηκα ολόκληρη και άνοιξα ελάχιστα τα πόδια μου

«παίζεις με τη φωτιά και θα καείς μικρή μου» είπε

«τόσα χρόνια παίζω δεν έχω καει. Να δω αν θα γίνω ολοκαύτωμα με εσενα» είπα και κάθισα πάνω στο κρεβάτι με τα γόνατα και τον πλησίασα κάνοντας με το δάχτυλο μου κυκλακια στο στήθος του

Τι μαλακιες λεω για να βγω από εδώ μέσα, Διαολε μου!

Κοίταξα κάτω και χαμογέλασα στραβα

Τον κοίταξα αθώα στα μάτια

«να βοηθήσω με αυτό?» ρωτησα αισθησιακά και πέρασα βιαστικά το χέρι μου από πάνω του ενώ εκείνος έκλεισε τα μάτια του από την καυλα