||•κεφ.38ο•||

1.3K 91 93
                                    

Μπήκε μέσα και έβγαλε το παλτό της.

«Θεέ μου Γεωργία είσαι καλά? Δεν ξέρεις πόσο ανησύχησα» είπα δήθεν με ενδιαφέρον

«συγγνώμη αγάπη μου αλλά είχα πάει να μείνω για λίγο καιρό στην Ελεν» είπε και με αγκάλιασε

Την απομάκρυνα και την κοίταξα περίεργα.

«στην Ελεν? Μα πέρασα από εκεί και δεν ήσουν» απάντησα και την είδα που ταραχτηκε

«ε εε ναι ναι αλλά πήγα και στους γονείς μου και έκατσα και λίγο» απάντησε αμήχανα

«μα καλά πηγές μέχρι την Γερμανία? Και η βίζα σου δεν έχει λήξει?» ρώτησα

«ναι α...αλλα τα κανόνισε όλα ο μπαμπάς και ναι κα..καταλαβαίνεις. Πάω για μπάνιο γεια» ειπε βιαστικά και ανέβηκε επάνω

Τώρα σε στριμωξα κοριτσάκι!

(…)

Μόλις είχε βγει από το μπάνιο και εγώ έμπαινα στο δωμάτιο.

Πήγα προς το μέρος της και την εσπρωξα στο κρεβάτι.

«Άρη τι κανεις?» ρωτησε
«υπομονή» απάντησα και άρχισα να της γλύφω τον λαιμό

Έκανα μια διαδρομή σε όλο της το σώμα με τα χέρια μου

«άσε με δεν έχω όρεξη» είπε και πήγε να σηκωθεί αλλά την έπιασα από τον λαιμό και τη έριξα πάλι κάτω

«άκου να δεις πως έχει το πράγμα. Στο κρεβάτι έχω το πάνω χέρι και παίρνω πάντα αυτο που θέλω» ετριξα

«και τι θες να πάρεις?» ρωτησε
«απαντήσεις» απάντησα
«για ποιο πράγμα?» ρωτησε και έσφιξα τη λαβή μου

«Άρη με σφίγγεις πολυ» είπε
«για το που βρίσκεται η Θεοφανία» απάντησα αγνοώντας το σχόλιο της

«και που να ξέρω που είναι η καριόλα? Κάπου και θα πηδιεται θα είναι. Τόσο πουτανα είναι» απάντησε

«είπε η Μαρία η παρθένα» είπα ειρωνικά

«Άσε με. Θα φωνάξω» απείλησε
«αν σου σπάσω τον λαιμό όμως δεν θα μπορείς, σωστά?» ρώτησα ρητορικα

«όχι όχι σε παρακαλώ. Σκέψου το παιδί σου Άρη» παρακάλεσε

«ποιο παιδί καλή μου? Το ανύπαρκτο?» ρώτησα γελώντας υστερικά

Ο δικός μου μπάτσος 2Where stories live. Discover now